In mijn Mario Kart World preview en ook in mijn algemene Switch 2 preview liet ik blijken niet overtuigd te zijn van de hardware in de console. Metroid Prime 4 is hierop de uitzondering. De game draaide tijdens onze sessie op 120FPS en dat was verdorie ook wel te zien. Beweging was smoother dan het Zero Suit van Samus, hetgeen wel zo fijn was, want tijd om stil te staan was er niet.
FPS
Metroid Prime is vanaf het eerste deel al een klassieke Metroidvania met een iets grotere nadruk op combat dankzij een first-person-perspectief dat zich prima leent voor run and gun gameplay. Metroid Prime 4 zal dat patroon niet doorbreken, maar er zullen wel secties zijn waarin vuurgevechten centraal staan. En om spelers flink bezig te houden tijdens hun demosessie, mochten wij in de randstad zo’n sectie spelen.
In dit segment van het spel vallen aliens een menselijke basis aan. Wij landen achter de vijandelijke linies om het gevecht aan te gaan en ons een weg naar de basis te banen. Hier rennen we vervolgens van kamer naar kamer om onze troepen te redden en vijandelijk gespuis te trakteren op een enkeltje naar welke onderwereld zij ook in geloven.
Keuze is reuze
De reden waarom de focus op combat ligt, is zoals gezegd overduidelijk om het tempo erin te houden. Wat er echter ook mee mogelijk is, is demonstreren hoe de game bestuurd kan worden. Metroid Prime 4 biedt namelijk drie control schemes: traditionele controls met twee sticks, motion controls alsof je Red Steel speelt en richt op het scherm en de game besturen met enerzijds de linker Joy-Con als een controller en anderzijds de rechter Joy-Con als muis. Ik opteerde voor het laatste uit morbide nieuwsgierigheid.
Waarom morbide nieuwsgierigheid? Omdat ik echt niet kan gamen op PC zonder een controller. WASD voelt ontzettend onnatuurlijk aan en als ik me daarop focus om fatsoenlijk te bewegen, vergeet ik compleet met de muis te werken. Met de Joy-Con had ik daar echter geen last van. Doordat besturen met een analoge stick bijna zo natuurlijk komt als ademen, kon ik me focussen op de muis om de een na de andere headshot te maken en vrij makkelijk bij de baas te arriveren.
Goed mikken
Deze baas bevestigde mijn vermoedens: op deze manier kan ik prima met een muis spelen. Ik ontweek met het grootste gemak projectielen, schokgolven en staartzwepen van deze overmaatse hagedis, al springend, rollend en schietend om zijn HP beetje bij beetje te zien dalen. Raketten werden met extreme precisie op de overduidelijke zwakke punten gedeponeerd, wat blijkbaar een best indrukwekkend schouwspel was gezien ik bekijks trok van mijn collega en meerdere medewerkers op de booth. Maar net toen ik de genadeklap uit wilde delen, liep de timer af. Ik bleef nadien met slechts een gevoel over: ik wil meer! Niet alleen omdat ik eindelijk met een muis kan schieten, maar ook gewoon omdat de game goed voelt, lekker wegspeelt en eindelijk mij terugbrengt naar de Metroid Prime-serie, welke ik ooit zoveel gespeeld heb op de GameCube. Vergeet Mario Kart World, dit is mijn system seller.
Verwachting:
Als ik mijn Switch 2 niet al gereserveerd had, had ik het na Metroid Prime 4 wel gedaan. De game speelt ontzettend lekker, oogt tof en brengt me terug naar mijn begindagen als een fanatiek gamer. Bovendien is het de eerste game die me echt overtuigd van de meerwaarde van deze console, daar ik die op de Switch niet had kunnen spelen met de nieuwe muisfunctie.