Ninja Gaiden: Dragon Sword (hands-on)

Toen Ninja Gaiden voor het eerst naar de Xbox kwam, waren veel mensen nogal sceptisch: zou de game ook goed werken in het driedimensionale universum? De serie werd voorheen namelijk vooral in twee dimensies op het beeld getoverd en men was er niet zeker van dat de snelle moves en vette combo’s ook goed zouden werken op Microsoft’s console. Bij de release in 2004 werd er echter heel veel duidelijk.

Sindsdien weten we dat de game erg goed te spelen was en, natuurlijk, nog steeds is. De game werd de hemel ingeprijst en met goed recht: het spel was namelijk een regelrechte topper. Het spel wordt tot op de dag van vandaag nog steeds gespeeld en heeft intussen, zij het met een subtitel, ook al zijn uitstap gemaakt naar de PlayStation 3. Nadat ook deze titel een groot succes werd, bedachten de mensen bij Tecmo dat het eens tijd werd voor een draagbare versie van Ninja Gaiden. Dragon Sword, heel toevallig afgekort ‘DS’, was geboren. En GameQuarter heeft al de kans gehad om de game eens grondig te spelen.

Ninja Gaiden: Dragon Sword maakt vooral gebruik van het touchscreen van de DS, dus je hoeft je geen zorgen te maken dat je halsbrekende combo’s moet maken met de kleine knopjes van Nintendo’s handheld. Het eerste dat opvalt is dat dit erg goed werkt. Door de stylus over een vijand heen te strepen, voert Ryu een basisaanval uit. Wanneer er twee vijanden om je heen staan kun je, door snel van de één naar de ander te bewegen, een eerste soort combo uitvoeren. Ryu beweegt dan een stukje sneller en hakt beide vijanden door het vreemde lichamen heen. Ook kun je, door simpelweg op jouw tegenstanders te tikken, projectielen naar hen gooien. Denk hierbij bijvoorbeeld aan ninja-sterren.

Tot zover dus de basisaanvallen. Ryu zou geen ninja zijn, als hij ook niet over de meest vette aanvallen zou beschikken. Door de stylus op en neer te bewegen over één van mijn vijanden, sloeg ik hem met een harde klap de lucht in, om hem vervolgens keihard weer op de grond te meppen. Op een gelijksoortige manier lukte het mij ook om de vreemde creaturen in de lucht vast te pakken, een klap te geven en ze met hun kop op de grond te laten slaan. Tecmo is er dus weldegelijk in geslaagd om de draagbare versie van haar Ninja Gaiden-serie een fijne besturing mee te geven. Het lopen, het vechten en het springen werkt allemaal heel natuurlijk en je zal hier binnen een paar minuten aan gewend zijn.

Overigens kent Ryu ook een aantal vette speciale aanvallen. Deze leer je door het vinden van verschillende boekwerken die je tijdens jouw avontuur tegenkomt. Wanneer je deze aanval uit wilt voeren, gaat het beeld heel eventjes op zwart en moet jij een bepaald Chinees teken tekenen met je stylus. Doe je dit binnen de tijd, dan voert Ryu de eerder geselecteerde aanval uit. Denk hierbij aan een vuurbal die je een vijftal seconden over het hele beeld kan verplaatsen, of aan het afvuren van sterke bliksemschichten. Natuurlijk kun je deze aanvallen niet constant gebruiken, maar dien je eerst voldoende karma verdiend te hebben.

Grafisch zit het ook allemaal goed in elkaar. Het verhaal wordt verteld in een soort stripvorm, waar je prachtige artwork voorgeschoteld krijgt. De game zelf bekijk je constant uit verschillende cameraposities. Waar dit in veel van dit soort games slecht gedaan is, werkt het in Dragon Sword erg goed. De camera is eigenlijk altijd waar jij hem zelf zou willen hebben en hierdoor kom je vrijwel nooit in de problemen. Althans, qua camerawerk dan.Ninja Gaiden DS blijft namelijk een Ninja Gaiden-game en deze zijn altijd lekker lastig. Ook in dit deel begint de moeilijkheidsgraad bij ‘normal’ en hierdoor is het dus meteen flink aanpoten. Wel moet ik zeggen dat het, waarschijnlijk, nooit zo moeilijk zal worden als in de versies van de console, maar dit lijkt me niet meer dan logisch. Veelal komen er meerdere vijanden tegelijk op je af en is het dus aan jou om de meest vette combo’s uit te voeren.

Verwachting

Het lijkt er dus op dat Tecmo er met Ninja Gaiden: Dragon Sword wederom in is geslaagd om de Ninja Gaiden-serie naar een ander platform te brengen. De controls werken erg goed en binnen ‘no time’ weet je hoe alles werkt. Ook grafisch ziet alles er dik in orde uit. De camera staat altijd op de juiste plek en de omgevingen zijn sfeervol. Wanneer we precies met deze game aan de slag kunnen hier in Europa is, helaas, nog niet bekend. Natuurlijk kun je de game altijd nog importeren uit Amerika. Iets dat deze game wel waard is.

Conclusie