Hoe toepasselijk is het dan ook dat uitgerekend deze titel degene is die mijn gamescom coverage voor 2025 mag aftrappen. Ik mocht het spelen tijdens een speciaal pre-gamescom-evenement van NVIDIA, welke het deels organiseerde om de recente upgrade van diens GeForce Now-dienst te vieren.
Samen sta je sterk
Tijdens mijn demo zien we hoe hoofdpersoon Hugh gewond raakt nadat hij een ruimtestation komt onderzoeken, dat plots uit de lucht is gegaan. Hij wordt opgelapt door een klein meisje, waarvan hij denkt dat ze is achtergelaten door een medewerker. Het duurt niet lang voordat de waarheid zich aandient.
Wanneer de AI die dit station aanstuurt Hugh identificeert als een ongewenste indringer, stuurt die robots op hem af om hem te ‘’verwijderen’’. De kogels uit Hugh zijn pistool lijken maar nauwelijks effectief, waardoor hij verdoemd lijkt om wederom bloed te moeten vloeien. Dan grijpt het meisje echter in en onthult ze haar ware aard: een android genaamd Diana.
Hacking minigame
Met Diana aan je zijde, lijkt alles plots niet meer zo eng. Door uplink met de robots te maken, kan ze ze hacken om hun verdediging omlaag te halen. Dit uit zich in-game als een minigame die je te midden van een shootout moet doen en regelmatig herhalen. Gelukkig is het simpel genoeg: volg een pad door de juiste knoppen in te voeren, waardoor je ondertussen nog gewoon kunt manoeuvreren om meer schade te voorkomen.
Als je een robot gehackt hebt, heb je even de tijd om op ze te ontladen. Voor de reguliere metalen mannen zijn een paar headshots voldoende, maar wanneer zwaardere vijanden zich aandienen, heb je ook zwaarder geschut nodig. De demo voorzag hierin door middel van een shotgun en een net dat vijanden gevangen hield. Ook kun je power-ups vinden die tijdens de hacking minigame opduiken en je optioneel kunt gebruiken om vijanden nog verder te verzwakken. Niet heel nodig tijdens het gros van de demo, waar ik meer tijd kwijt was aan het zoeken naar schakelaars om te hacken, maar ideaal tijdens de boss fight. Deze enorme tank op poten heeft namelijk een letterlijk dikke huid naast een arsenaal aan wapens om U tegen te zeggen. Die ga je dus met enige regelmaat moeten hacken, terwijl je ammunitie voor het zwaardere geschut bij elkaar ronselt. Aan het eind van mijn twintig minuten durende demo viel hij dan echter toch en kon ik in een laatste cutscene, de eerste gedachte die had toen ik de game voor het eerst zag, bevestigen: dit ziet er toch wel verdomd mooi uit.
Verwachting:
Dat PRAGMATA een mooie game is, dat staat als een paal boven water. Het heeft echter ook de schijn mee dat het een goede game gaat worden. De mechanics zijn origineel, maar werken goed en de setting van een verlaten ruimtestation met een rogue AI heeft potentie. Ik hoop dan ook spoedig meer te mogen zien.