Resident Evil: Requiem mag dan wel niet helemaal mijn type game zijn, maar wat het wel is, is een van de grootste releases van 2026. Een kans om deze te mogen spelen, een dik half jaar voor die moet verschijnen, is er een die mijn journalistieke zelf niet kon laten lopen. Zelfs als ik vreesde voor mijn ondergoed.
Dan moet je toch barstende koppijn hebben
Mijn voorproefje begon met Grace, een van de drie speelbare karakters in Resident Evil: Requiem, welke zich in een nogal benarde situatie bevindt. Wanneer ze ruw ontwaakt, ontdekt ze dat ze op de kop vastgebonden zit aan een bed, met een IV in haar arm die langzaam haar bloed aan haar onttrekt. Dit oogt direct imposant. Grafisch is de game topnotch en je ziet de angst en verwarring echt in de blik van de arme vrouw. Wie dit gedaan heeft en waarom, daar geeft de demo echter geen antwoord op, noch is Grace heel gecharmeerd van het idee om daar nu achter te komen. Daarom bevrijdt ze zichzelf.
Eens vrij van het bed, moet ze nog ontsnappen uit het gebouw waarin dit bed stond. Zo ver ben ik niet mogen komen, want Grace is geen Leon Kennedy of Christ Redfield die tot de tanden bewapend is. Ze is een bange vrouw die van kamer naar kamer moet sluipen om hopelijk objecten te kunnen vinden die haar verder brengen. Dat gaat in het begin best lekker, tot ik een zekere deur opende.
En toen moest ik vluchten
Achter deze deur zit een monster dat mensen eet, ongeacht of ze levend of dood zijn. Klaarblijkelijk heeft het echter een voorkeur voor fast food, want zodra het je ziet, zet het de achtervolging in. Met niets meer dan een paar glazen flessen ter afleiding, moest ik het vervolgens te slim af zijn. Ik dacht dit te doen door de lichten uit te doen en mijn aansteker te doven, zodat ik in de duisternis kon schuilen. Tot mijn ergernis kwam ik echter nauwelijks verder. Pas nadat mijn tijd op was en ik meermaals het leven had gelaten, ontdekte ik dankzij een dev dat het monster licht vreest en ik het mezelf verdomd moeilijk had gemaakt. Ik zie mezelf die fout komend jaar niet corrigeren, daar meerdere redactieleden beter gekwalificeerd zijn, maar mocht de game op de een of andere manier over het hoofd worden gezien, dan sla ik wel extra ondergoed in. Dit is namelijk te indrukwekkend om niet gerecenseerd te worden, zelfs als het mijn genre niet is.
Verwachting:
Een indrukwekkende staaltje survival horror waar ondergoedfabrikanten blij mee zullen zijn, dat is de enige manier om Resident Evil: Requiem te omschrijven. Of misschien niet de enige; maar doodeng is wel heel kort door de bocht