Shumi Come Home

Zoals de Wholesome Direct al twee jaar op rij demonstreert, is er steeds meer ruimte voor games die afstappen van het traditionele versla-de-slechterik-model. Games met busywork als PowerWash Simulator, feel good-titels als Stardew Valley of schattige games als KeyWe zijn niet bepaald een zeldzaamheid meer. Shumi Come Home past in datzelfde rijtje.

In deze game ren jij door een bos als een kleine antropomorfische paddenstoel. Je had het waarschijnlijk al geraden, maar jouw naam is Shumi en jij bent verdwaald in dit woud. Je bent niet in gevaar of onder tijdsdruk en kan in alle rust het bos verkennen om thuis te belanden.

Stoepen vol

Dit bos sprong visueel direct in het oog door de keuze van diens artstyle. Shumi voelt alsof het getekend is met krijtjes, hetgeen wordt versterkt door de font die men gebruikt voor de dialogen, welke doet denken aan het handschrift van een kind. Het geeft het geheel een unieke feel waar je van moet houden. Ik ben er, in alle eerlijkheid, geen fan van, maar dit is geheel een kwestie van smaak. Het past echter uitstekend bij de rust die de game uit wil stralen.

Hetzelfde idee komt ook tot uiting bij de gameplay, dat je laat praten met inwoners van het bos om er meer over te leren en verder te komen. Meestal moet hier wel iets tegenover staan, want voor niets gaat de zon op. Het is hier dat Shumi Come Home’s feel good-mentaliteit een beperking begint te vormen.

Haal het maar

In een game waar geen vijanden zijn, zijn geen extermination quests, geen escorts-missies en een moord hoef je ook zeker niet op te lossen. In mijn demo-sessie kwam daarom fetch quest na fetch quest voorbij, hetgeen héél snel begon te vervelen. Dit heb ik vervolgens ook in alle eerlijkheid gezegd tegen de ontwikkelaar die naast me stond, waarbij ik de game grappend Fetch Quest: The Game noemde, maar hij verzekerde dat de focus meer lag op verkenning. Dat hoop ik dan maar, want hoewel ik bloemen, een potlood en eten heb gevonden, glipte het plezier op dat moment door mijn vingers.

Conclusie

Niet elke game hoeft bol te staan van de actie, maar de manier waarop Shumi Come Home het aanpakte tijdens mijn speelsessie liet me uiterst verveeld achter. Er zijn immers maar weinigen die warmlopen voor fetch quests.