Splinter Cell: Conviction

Hurkend in de schaduwen en met je nachtvizier loerend naar je tegenstanders besluip je je doelwit voorzichtig, zo stil mogelijk, om vervolgens voor Magere Hein te spelen. Zo zagen de oude Splinter Cell’s eruit. Hier werden de leuke, gevarieerde gameplay en een tof verhaal aan toegevoegd en zo zijn maar liefst vier vette consolegames en een, kwalitatief wat minder goede, PSP-game van deze franchise ontstaan. Na een 2007 zonder nieuwe Splinter Cell verschijnt in 2008 het langverwachte nieuwste deel in deze serie: Splinter Cell: Conviction.

Ondanks het feit dat de fanbase van Sam Fisher steeds groter wordt en het concept van Splinter Cell nog steeds wordt gezien als doeltreffend en succesvol, heeft Ubisoft besloten grootschalige vernieuwingen door te voeren in Conviction. Het gaat mij een beetje te ver om al die vernieuwingen stuk voor stuk te behandelen, maar de belangrijkste zal ik in deze preview zo duidelijk mogelijk maken.

Zoals in ieder deel speel je met Sam Fisher, wat dat betreft is de vernieuwing dus ver te zoeken. Wat echter wel een groot verschil maakt ten opzichte van de vorige delen, is dat hij ditmaal niet bepaald aan de kant van de overheid staat. Sterker nog, de overheid zit achter hem aan! Hij staat bij de gewone burgers dan ook bekend als de boeman – zowel de Nederlanders als de Belgen onder ons weten hoe goed de overheid kan propaganderen – en dat pikt hij niet. Zijn naam zuiveren is dan ook één van de doelen die je hebt in dit spel, al draait het uiteindelijk stiekem toch allemaal om het redden van je oude vriendin Anna Grimsdóttir.

Het uitschakelen van je tegenstanders om zo je doelen te bereiken zal echter niet gaan zoals dit ging in andere Splinter Cell-delen. Veelvuldig gebruik maken van gadgets is er niet bij, simpelweg omdat deze game zich afspeelt in een spelwereld die zich voor een groot deel overdag afspeelt. Hurken in de schaduwen en met je nachtvizier loeren naar je tegenstanders is er dus niet meer bij. In plaats daarvan moet je jezelf voortbewegen tussen al die burgers die jouw gezicht kennen. Zie je het al voor je? Je capuchon optrekken en je zo normaal mogelijk gedragen zijn verplicht als je niet gepakt wil worden.

Ook lijkt dit deel zich meer dan ooit te gaan focussen op het gebruik van spullen in je omgeving. Zo kun je je, wanneer je in een gebouw bent om informatie te zoeken, verstoppen onder een tafeltje om niet gezien te worden door de mensen die achter jou aanzitten. Daarnaast zul je de slechteriken niet alleen kunnen slaan, maar ook tegen vitrines en dergelijke aangooien om een harder effect te garanderen op je vijand. Zo zijn er nog enkele voorbeelden te noemen, van het creëren van wapens met behulp van spullen in je omgeving, tot het barricaderen van een ruimte met dozen en andere rotzooi die er in de ruimte te vinden is.

De game is echter niet alleen vernieuwend op het gebied van gameplay, ook de beelden liegen er niet om: dit wordt een Splinter Cell om van te smullen. Lichteffecten zijn nu al hartstikke knap in elkaar gezet, en ondanks het feit dat bewegingen en gevechten niet altijd even soepel lopen heb ik goede hoop dat het grafische aspect van de game helemaal in orde zal zijn. Er is nog geen precieze releasedatum vrijgegeven, dus Ubisoft heeft nog zat tijd om hieraan te werken. Ik heb er in ieder geval vertrouwen in dat deze eerste echte next-gen Splinter Cell er goed uit gaat zien!

Naast het innovatieve gebruik van de omgeving en de beelden die wederom mooi zullen zijn, wil ik in deze preview nog een ander puntje aanstippen. De multiplayer van Splinter Cell: Conviction lijkt namelijk ook helemaal je van het te worden. Het is hier de bedoeling om één speler als spion te laten spelen. Deze ziet er uit als gewone burger, in een volle en levendige omgeving. Alle andere spelers zijn agenten die de spion moeten ontmaskeren. Dit is zo origineel als het maar zijn kan en ik kan niet wachten tot dat ik dit zelf mag spelen!

Conclusie

Net zoals ik niet kan wachten om gewoon heel dit spel te spelen. Ondanks de grootschalige vernieuwingen die we doorgevoerd zullen zien, blijft dit namelijk typisch en puur Splinter Cell: een goed verhaal, gevarieerde gameplay, mooie beelden en een stealth-element dat zijn weerga niet kent zullen elkaar perfect aanvullen. Het is nu alleen maar hopen dat Ubisoft de tijd neemt. De tijd om de animaties te verbeteren, de tijd om het aantal mogelijkheden dat je hebt met het gebruik van de omgeving zo groot mogelijk te maken en de tijd om de beste Splinter Cell ooit weg te zetten. Want dat dit spel de potentie heeft een enorme topper te gaan worden, staat zo vast als het maar zijn kan!