Achteraf gezien kan ik stellen dat de games echter maar nauwelijks op elkaar lijken. Waar BBU een 3D-aangelegenheid is, heeft men bij Symphonia gekozen voor een bijzonder aantrekkelijke tweedimensionale visuele artstyle. En waar je bij de game van Humble moest platformen op de maat van de uiterst catchy muziek, ben je bij Symphonia al snel niet meer aan de muziek aan het denken…

Oei
De reden hiervoor is dat muziek vooral voor de lore interessant is. De makers van deze wereld hielden het ooit in leven met de kracht van muziek. Het orkest waarmee ze dit deden, is echter uiteen gevallen en de feitelijke goden zijn in geen velden of wegen te bekennen.
Jij bent een van die muzikanten, een violist die wordt ontwaakt uit een soort langdurige slaap. Met je instrument in de hand ga je vervolgens op avontuur, waarbij je jouw muziek gebruikt om deuren te openen en jezelf, somehow, omhoog te lanceren voor platformsecties.

Beetje jammer
Hiermee werd al snel één ding duidelijk: Symphonia is weinig meer dan een reguliere 2D-platformer dat muziek als thema gebruikt. De muziek in de game zelf is feitelijk enkel achtergrondgeluid en hoewel ik me best met de game vermaakt heb dankzij de om momentum draaiende platformsecties, is het niets wat ik niet eerder gezien heb, niet zelden beter uitgevoerd. Het is dus hopen dat het na de demo nog beter wordt, zodat het allicht nog wat snaren weet aan te slaan bij release.
Verwachting:
Symphonia is geen slechte game, maar met overtollige aanbod aan 2D platformers dat beschikbaar is, is dat niet voldoende om echt op te vallen. Het is dus te hopen dat het team achter de game nog een tandje bij weet te zetten.






Reacties (0)
Deel je mening over dit artikel met andere GameQuarter-lezers
Plaats een reactie