Worms WMD

Een van de coolste dingen die je als game-journalist mag doen, is het spelen van games die nog uit moeten komen. Maar nog beter dan dat is diezelfde games spelen met leden van het ontwikkelteam, zolang je jezelf niet gigantisch voor schut zet tenminste. Als je ons Gamescom-verslag gelezen hebt, dan weet je waar ik op doel.

Zoals daar te lezen viel, kreeg ik op de Gamescom de kans om Worms WMD te spelen met een van de ontwikkelaars van Team17. Het enige probleem is dat ik niet wist dat het een van de ontwikkelaars was, hetgeen mijn initiële gestuntel met de game des te gênanter maakte.

Iedereen kan het spelen

Dat ik in eerste instantie moeite met de game had is overigens niet aan Worms WMD te wijten. De besturing is behoorlijk simpel gehouden zodat iedere speler zonder al te veel voorkennis in de game kan stappen. Het duurde dan ook maar een minuut of vijf voor ik daadwerkelijk op gelijk niveau tegen de ontwikkelaar speelde.

Op dat moment kan ik de game beginnen te waarderen voor wat het is; een in Full HD geanimeerd stuk nostalgie uit de jaren negentig. Ik was in mijn kinderjaren nooit de grootste gamer, maar ik heb verschillende met Worms gevulde middagen bij vrienden doorgebracht. En dat was altijd pret. Het concept van de game is simpelweg zo stupide dat het aandoenlijk is. Niet alleen de wormen met de rare gedragingen en namen zijn me altijd bij gebleven, maar ook kenmerkende wapens als het schaap en de holy hand grenade (hallelujah!). Ik was dan ook blij om te zien dat met WMD teruggegrepen wordt naar de hoogtij dagen van de franchise op de eerste PlayStation.

Dat betekent dat deze Worms zich weer lekker ouderwets in twee dimensies afspeelt op willekeurig gegenereerde levels. Om beurten mogen spelers een van hun wormen besturen, waarbij ze keuze hebben uit tal van verschillende wapens om elkaars HP naar nul te krijgen.

Big boom!

Een belangrijk nieuw wapen om dat te doen vind je niet in je inventory, maar op het veld: de tank. Voor het eerst in de serie heeft Worms voertuigen en dat gaat een flinke impact hebben. Je worm kan in de tank kruipen en ermee over de stage baggeren. Dit zwaargewicht schiet vijf raketten die voor ongelofelijk veel schade zorgen, maar dat brengt natuurlijk nadelen met zich mee. De tank is een groot doelwit en als hij vernietigd wordt gebeurd dat met een enorme explosie die jouw worm hoogstwaarschijnlijk niet gaat overleven.

De game heeft bovendien ook iets van beschutting tegen de tank. Je kunt nu namelijk voor het eerst in gebouwen duiken, waarmee je de vijand kunt besluipen of close range tactics kunt gebruiken. Dit alles leerde de ontwikkelaar mij op de Gamescom, waarna ik het graag tegen hem gebruikte om de match te winnen.

Conclusie

Worms zet technisch gezien een paar stappen terug (van 3D naar 2D) en ik hou ervan. Deze franchise hoort simpel vermaak te zijn en dat komt het beste uit de verf wanneer de game makkelijk op te pakken en leren is, iets wat je moeilijk kon zeggen van de 3D-delen. De toevoegingen zoals de gebouwen die je binnen kunt stappen en de tank maken het alleen maar beter.