007: The Quantum of Solace

Speciaal voor 007: Quantum of Solace heb ik een kort onderzoek gepleegd (twee van die ‘one-man-army’ films gekeken) naar de man in het strakke pak die in elke film wel een vrouw naar bed neemt en haar flink verwend. Wanneer hij na de hevige partij stoeien weer de energie heeft om honderd slechteriken te vermoorden, is hij de held van de film. The end.

Omdat er geen spel van de vorige film gemaakt is, speel je in Quantum of Solace zowel in de nieuwe film, als in Casino Royale. Door middel van flashbacks vlieg je steeds terug naar de vorige film waar je gelijknamige missies van de film moet voltooien. Hoogstwaarschijnlijk gedaan omdat ze anders een kleine leegte achterlaten in de Bond serie. Toch is de James Bond van nú niet meer zo´n moederskindje van het detectivebureau en hij heeft ook niet meer van die geweldige gadgets. Een bestuurbare spin met camera die zichzelf kan ontploffen en een auto die onder water kan duiken, heeft meneer Craig niet. Tja, tijden veranderen.

Het verhaal in het spel zal je niet zo voor je bordje krijgen als in de film. De informatie wordt namelijk in laadschermen verteld, die ook nog eens heel saai zijn. Dit krijgt het effect dat je het verhaal niet zou snappen als je de film niet hebt gezien, want ik ging in de laadschermen even muziek luisteren om de verveling te doden. Die verveling was groot. Erg groot, eigenlijk.

Het eerste spectaculaire level gaf mij meteen de drang om door te spelen. En dat is wat een game hoort te doen, toch? De volgende missies die ik voor mijn ogen kreeg, bleven ook interessant genoeg om door te spelen. Gelukkig was er ook veel afwisseling tussen de missies. Veel plekken waar je komt in het spel zal je herkennen uit de films en dus ook afwisseling in de omgeving (Bond gaat in één film naar zes verschillende landen).

Als je kijkt naar de actie, is er niets hetzelfde. Van stealth spring je (soms letterlijk) naar de actie. Één voorbeeld: sluipend moest ik iedereen met mijn gedempte pistool neerknallen en dit bleef ik het gehele gedeelte doen. Totdat mijn vijand opeens in een vuurgevecht kwam met nog een vijand van Mr. 007! Ik liep ondertussen in de pijpen boven het vuurgevecht en trok me er niet veel van aan, totdat de pijpen het begaven! Zo sprong ik letterlijk in een overgang van stealth naar keiharde actie.

Ik zit nu wel allemaal pluspunten op te roepen die Call of Duty 4 heeft, maar het is dus niet zo dat Quantum of Solace ook de kwaliteit heeft van Call of Duty 4. Ten eerste zien de Call of Duty 4 graphics er toch een stukje beter uit als die van meneer Craig, en is Call of Duty 4 gewoon een stuk uitgebreider. Quantum of Solace is door Treyarch ontwikkeld en deze ontwikkelaar vind ik persoonlijk ook minder goed als Infinity Ward (allebei makers van de COD serie), maar je ziet soms dat Treyarch het spelletje van Craig een beetje afgeraffeld heeft. Vooral als je kijkt naar de A.I van je tegenstanders. Vijanden zoeken dekking met het hoofd erbovenuit, mannetjes lopen recht op je af, waardoor je tijd genoeg hebt om hen neer te knallen.

De besturing van Quantum of Solace werkt verassend (..) goed, want waar loopt het spel ook alweer op? Oh ja! Op de engine van Call of Duty 4. Aan de gameplay is één ding toegevoegd, namelijk het dekking zoeken. Iets dat je erg nodig hebt, met een stuk of tien vijanden achter je aan. Het dekking zoeken werkt in veel spellen die ik gespeeld heb niet geweldig. In Quantum of Solace werkt het gewoon lekker en heb ik er dus geen problemen mee gehad. Ook zal je mini games moeten spelen, zoals inspiratieloze Quick Time Events, en zal je computers moeten hacken en sloten openen. Een kleine, best leuke extra.

Enkele scenes uit het spel springen er toch wel uit en geven je een geweldige ervaring mee. Ik weet nog goed dat Mr. Bond in de film Casino Royale de meest gevaarlijke capriolen uitvoerde en in een bouwconstructie rent om zijn prooi te pakken. Hij klimt, springt en slaat zich door de meest benarde situaties heen. Deze scene speel je geweldig na in het spel. Door middel van een time trial moet je zo snel mogelijk achter je vijand aan. Echt een scene die mij tot de dood zal nablijven. Hij is kort (zoals elk level, en zoals heel het spel), maar de scene blijft geweldig. Zowel in de film, als in de game.

Als we kijken naar de graphics, is het niet gelukt om met dezelfde engine Call of Duty 4 te evenaren. De graphics zijn net zoals het weer (..) erg wisselvallig. De ene keer kijk je je ogen uit, en de andere keer wil je je ogen juist dichtdoen. Weer een voorbeeld waarin het lijkt dat de game afgeraffeld is. Zo speelde ik in het donker als sluipschutter in de keiharde regen. Hier zag het spel er uitermate mooi uit (of ik zag gewoon weinig..), maar toen ik liep in een klein stadje liep, kon ik het spel echt vergelijken met de Playstation 2 versie. Ontploffingen zien er ook erg nep uit, je kunt deze beter vergelijken met een beschaafde vuurscheet dan met een echte explosie. Iets dat toch erg jammer is, want deze Bond is alleen maar actie, actie en nog eens actie (overal zijn kun je wel explosies veroorzaken). Het geeft gewoon aan dat het spel afgeraffeld is, en dat is een gemiste kans.

De online mode in Quantum of Solace speelt gewoon lekker. Niet bijzonder, maar het is toch de moeite waard om hem eventjes te gaan spelen na de singleplayer. De multiplayer bevat verschillende modi zoals Golden Gun (je weet wel, een gouden pistool), een wapen waarmee je met één schot morsdood bent. Als je echt fanatiek bent zul je de multiplayer wel een tijdje spelen. Zelf was ik er binnen een weekje wel mee klaar.

Conclusie

Uiteindelijk vind ik Quantum of Solace toch geslaagd. Er zijn enkele minpunten zoals de tegenvallende graphics, geen lekker lopend verhaal en dat de singleplayer erg kort is (vijf uur op de zwaarste moeilijkheidsgraad), maar daartegenover staat gewoon een spel dat heerlijk speelt. Je speelt eigenlijk een iets mindere versie van de laatste Call of Duty spellen, maar dat nog helemaal niet slecht uitpakt. Verder werkt het dekking zoeken goed, hebben Mr. Craig en zijn vriendjes echte stemmen en zitten er heel veel spectaculaire missies in. En natuurlijk de afwisseling van zowel de actie, als de omgevingen. Sommige minpunten zoals de A.I hadden verbeterd kunnen worden, maar dat zegt niet dat ik mij niet vermaakt heb met dit spel. Daarom geef ik het spel een 8. Gewoon omdat het spel mij een geweldige ervaring mee gaf.