Met de lancering van de Nintendo DS kondigde Nintendo een nieuw fenomeen aan: De Touch Generations. Dit zijn simpele games en nongames die een breed publiek moeten aantrekken voor Nintendo. Met games als Nintendogs, Big Brain Academy, English Training en nog een aantal andere titels lukt ze dit al aardig. Heel de wereld is in de ban (geweest) van bijvoorbeeld Brain Training. Of je nu jong of oud bent, dit soort games zijn geschikt voor iedereen. Een nieuwe titel in deze generatie is 42 Spel Klassiekers.
In 42 Spel Klassiekers zitten allerlei bekende en minder bekende kaartspellen, bordspellen en nog een aantal andere soort spellen. De meeste games kent iedereen wel. Zo kun je dammen, schaken, darten, bowlen, biljarten, pokeren, hartenjagen en nog veel meer. In deze game kun je het tegen maximaal 7 tegenstanders opnemen en daarvoor is maar één gamecard nodig. Daarnaast is er de mogelijkheid om over de hele wereld te spelen via Nintendo Wifi connection. Tijdens het spelen met meerdere personen is er ook een chat mogelijkheid aanwezig.
Alle games worden bestuurd aan de hand van het touchscreen. Games als dammen en schaken kun je enkel met twee personen doen of tegen de computer. Er zijn ook een aantal games die je alleen kunt spelen zoals Patience, maar het grootste gedeelde van de games kun je met z'n achten spelen. De simpele games zijn meestal goed uitgewerkt, waardoor het erg leuk is om te spelen. Iedereen heeft wel zijn favorieten en iedereen heeft wel een aantal games die ze helemaal niet leuk vinden. Sommige games zijn moeilijk te begrijpen, dat ligt mede aan de ondergetekende, omdat hij ze niet kent, maar het ligt ook aan de Japanse afkomst. Koi Koi is een voorbeeld van zo’n game. De meeste spellen kent vrijwel iedereen en dat maakt het juist leuk. Je hoeft geen ervaren gamer te zijn om het te beheersen. Hierdoor bereikt Nintendo haar doelstelling om een breder publiek aan te spreken.
Zoals ik al eerder formuleerde zijn de meeste spellen erg leuk om te doen. Tegen de computer zal het echter gauw vervelen, maar heb je vrienden met een DS, of de mogelijkheid om op Nintendo’s online netwerk te gamen, dan is het erg leuk om te spelen. De multiplayer kan voor uren spelplezier zorgen. Hier moet wel bij gezegd worden dat een potje Texas hold ‘em in het echt net iets leuker is. Ik hoor menig één al denken dat het grootste deel van de games ook gewoon op bepaalde websites te spelen zijn, maar de DS weet er toch een bepaalde magie aan te geven waardoor het leuker is om het daar op te spelen.
Nadat ik een positieve toon heb gezet, rest de vraag natuurlijk wanneer we de negatieve aspecten gaan bespreken, ís er eigenlijk wel iets slechts te vertellen over dit spel? Helaas wel, zo moet er gemeld worden dat er naast een groot aantal leuke games ook een aantal games zijn die gewoonweg: niet leuk zijn, aparte regels hebben of op een aparte manier te spelen zijn. Iedereen bepaald natuurlijk zelf welke games hij of zij het leukste vinden, daar kan ik jullie dus geen voorbeelden van noemen. Waar ik wel voorbeelden van kan noemen zijn de aparte games en de moeilijk speelbare games. In tegenstelling tot Bowlen is het darten slecht uitgewerkt . Er zijn rare speelmodi zoals de highscore waarin je met 10 pijlen zoveel mogelijk punten moet halen, maar het vervelendste is de besturing van de game. Daar waar je op het wereldwijde web vaak sites hebt waar je met behulp van een hoogte en een breedte metertje de locatie bepaald waar de pijl terecht komt, doe je dat in 42 Spel Klassiekers met het touchscreen. Onder in beeld zie je een pijl, boven in beeld het bord. Met de stylus moet je de pijl naar het bord duwen. Dit werkt totaal niet goed, omdat je haast geen richting aan de pijl kunt geven. Op dit punt had het spel nog wat beter uitgewerkt kunnen worden. Biljarten gebeurt ook op een andere manier dan dat wij gewend zijn, maar is wel gemakkelijk te spelen.
Dat de DS geen grafisch monster is, is bij iedereen bekend. Daar gaat het in dit spel gelukkig ook niet om. Alles ziet er degelijk, maar simpel uit. Het geluid is ook zeer simpel. Enkele geluidseffecten zijn hoorbaar, maar over het algemeen zijn het zeer simpele deuntjes die voor bepaalde mensen irritant kunnen zijn. Gelukkig is dit ook niet van groots belang in deze game.
Conclusie
Over het algemeen is er voor ieder wat wils in 42 Spel Klassiekers . Als je een aantal games leuk vind om te doen, is het spel in principe al aan te raden. Daarnaast ligt de game in de winkel voor een schappelijke prijs van 29.- Heb je een DS en houd je van een aantal van de spellen, dan is 42 Spel Klassiekers een game waarvan je geen spijt zult krijgen.