Wanneer er gesproken wordt over RTS-games op een consoles, zal lang niet iedereen positief zijn. Het genre komt het beste tot zijn recht op de PC, dat staat buiten kijf, maar op de console zijn er voorbeelden van degelijke ports. Halo: Wars, Command & Conquer en zelfs The Lord of the Rings: The Battle for Middle-Earth II waren prima spellen die goed te spelen waren met een controller in de hand. Ondanks de terughoudendheid van de gamecommunity besloot ontwikkelaar Petroglyph Games om samen met SOEDESCO 8-Bit Armies uit te brengen, waarin je met pixelachtige soldaten en voertuigen de strijd aangaat op de PlayStation 4.
Eerlijk is eerlijk, mijn voorliefde voor het genre stuwde de game al in een vroeg stadium naar een positieve beoordeling. Alhoewel er natuurlijk altijd objectief gekeken moet worden naar de inhoud en presentatie van het spel. 8-Bit Armies kopieert zijn kern van Command & Conquer, waarin je ook vanuit je basis grondstoffen moet vergaren door delvers in te zetten. Met deze grondstoffen kun je vervolgens nieuwe gebouwen en soldaten ontwikkelen. Al de gebouwen moeten in stand gehouden worden door stroomcentrales, die je naar hartenlust kunt bouwen in je basis. Wanneer er te weinig stroomcentrales zijn, vallen andere gebouwen uit. Deze kunnen pas weer werken wanneer er genoeg stroom vergaard wordt. Een effectief en simplistisch systeem wat het resource gathering in een spel duidelijk maakt. In 8-Bit Armies wordt niet zuinig omgegaan met de grondstoffen. Door slim te bouwen heb je een grote hoeveelheid ervan tot je beschikking, wat je eigenlijk niet makkelijk op gaat maken.
Een goed begin is het halve werk
Wanneer je basis dan eindelijk een beetje staat, is het tijd om de manschappen te centreren en de aanval te kiezen. Zoals gezegd, is er de tweedeling in voertuigen en soldaten. Manschappen en voertuigen kun je toewijzen aan de facebuttons driehoekje, rondje en vierkantje. Hierdoor kun je drie aparte teams op de map controleren. Dit klinkt vernuftig, maar kent in de praktijk zijn keerzijde. Doordat je units aan een knop moet toewijzen, kun je nieuwe units niet achter de hand houden terwijl je units met dezelfde facebutton aan het front bestuurt. Het selecteren van een groep onafhankelijke units is niet mogelijk; je bent gebonden aan de facebuttons die je in de productiefase toewijst. Dit zorgde ervoor dat wij niet altijd ons tactisch meesterbrein de vrije loop konden laten, wat voor de nodige frustratie zorgde. Het idee van de facebuttons is zeker handig, maar meer voor optionele praktijken dan als verplichting.
Wanneer je dan toch met de facebuttons kunt werken, zijn er een veertigtal missies die je tot een goed einde moet zien te brengen. Deze missies zijn verdeeld over twee campagnes, die in de kern niet veel van elkaar verschillen. Voor deze missies kun je een tutorial voltooien, die je de basisprincipes van het spel uitlegt. De campagne neemt je daarna bij de hand door telkens enkele nieuwe units of gebouwen voor te stellen. Zeker in het begin zit hier een doordachte opbouw in. Later zal het even schakelen zijn wanneer de moeilijkheidsgraad flink stijgt, wat zal resulteren in het regelmatig opnieuw proberen van potjes. Wanneer je de map vervolgens door hebt en de basis van de tegenstander hebt gelokaliseerd, gaat het allemaal wat gemakkelijker.
Old school graphics
Wie de screenshots een beetje heeft bekeken, zal hebben gezien dat het spel zijn naam eer aan doet. 8-Bit Armies is namelijk helemaal in de 8-bit-stijl opgebouwd, maar vervolgens voorzien van onder andere een hoge resolutie. Hierdoor oogt het spel degelijk en zorgen de felle kleuren en nostalgische geluidjes voor een reisje terug in de tijd. Opvallend genoeg zorgen de 8-bit textures nooit voor een gebrek aan detail, wat het spelen lastiger maakt.
Conclusie
8-bit Armies is een RTS-game die dankzij haar keuze in besturing niet bijzonder lekker uit de verf komt. Het toewijzen van units aan facebuttons is slim, maar niet wanneer dit je enige optie is. Je hebt net iets te weinig controle over je basis en units om tactische meesterzetten uit te voeren. Wat dat betreft gaat 8-Bit Armies meer door als een luchtig tussendoortje zonder al te veel diepgang.