Soms is het raar hoe dingen kunnen lopen. Een maand geleden besloot ik mijn horizon verder te verbreden en geïmporteerde games op GameQuarter te gaan bespreken, beginnende met een erotische game genaamd A Kiss for the Petals. In mijn import review vroeg ik me hardop af hoe het schrijfwerk van de serie zich zou ontwikkelen, maar ik had nooit verwacht dat ik een recensie-exemplaar van het elfde deel zou ontvangen om die vraag te beantwoorden. Dat gebeurde echter wel toen een key voor Maidens of Michael arriveerde.
In A Kiss for the Petals elf maken we kennis met Risa en Miya, twee eerstejaars studentes aan de St. Michaels school voor vrouwen. Risa is het toonbeeld van een perfecte Japanse jonge vrouw. Ze is beleefd, werkt hard, is altijd behulpzaam en let als klassenvertegenwoordiger goed op haar medestudentes. Zo krijgt ze Miya in haar vizier, haar spreekwoordelijke tegenpool en de vloek van haar bestaan.
Miya is net als Risa een kersverse student aan St. Michaels, maar dat is ook wel waar de overeenkomsten ophouden. Miya wordt gehuld als een genie, presteert perfect op elke test, wordt gezien als een van de mooiste meisjes op de school en is bovendien ook nog atletisch aangelegd. Een bijkomstigheid hiervan is dat ze weinig aansluiting vindt bij haar klasgenoten en bovendien niet uitgedaagd wordt in de les. De zwartharige schoonheid spendeert dan ook het gros van haar dagen met over het schoolterrein slenteren of ergens rondhangen, tot ergernis van de voorbeeldige Risa.
De kracht van roddels
De eeuwige strijd tussen deze twee dames zorgt ervoor dat ze nagenoeg elke pauze gezamenlijk spenderen. De routine van Risa bestaat uit het zoeken en vinden van Miya en vervolgens alles in het werk te stellen om haar naar de les te krijgen; een taak waar ze keer op keer in faalt. En alsof dat nog niet erg genoeg is, zorgt dat er ook nog eens voor dat andere studentes op de school een compleet verkeerd beeld krijgen wat van de relatie tussen Risa en Miya is.
In eerste instantie zijn beide studentes zich niet bewust van de geruchten die circuleren. Ze worden echter met hun neus op te feiten gedrukt wanneer ze tijdens een schoolevenement als een van vijf koppels worden gekozen dat een nieuw comité moet gaan vormen. En dat luidt de start in van een hobbelige samenwerking van de Best Couples.
Verschil moet er zijn
A Kiss for the Petals is, althans technisch gezien, een eroge, hetgeen in de volksmond beter bekend staat als hentai (je bent bij deze gewaarschuwd voor je verder leest). Het simpelweg afschrijven als porno zou het spel echter enorm tekortdoen. Niet enkel duurt het pakweg zes uur voor onze twee lieftallige dames voor het eerst speeksel uitwisselen, maar het spel focust zich zelfs daarna meer op de perikelen van een prille liefde dan op seks in zijn geheel. Natuurlijk wordt eens de kleren uitgaan wel flink wat geflikflooid, want dat is een natuurlijk gevolg van een gezonde relatie, en dan vooral bij geile tieners. Maar zelfs zonder is de game het spelen meer dan waard; dat kan ik garanderen.
Ons recensie-exemplaar was voor de all ages-versie van het spel, hetgeen betekent dat er geen geslachtdelen getoond worden. Het was pas na het installeren van de uncensor patch, die gratis wordt aangeboden op de webshop van uitgever Mangagamer, dat bepaalde scènes en afbeeldingen zichtbaar werden. Om de game goed te kunnen beoordelen, speelde ik het verhaal van Risa en Miya daarom op beide wijzen door. En hoewel de ongecensureerde versie natuurlijker en completer aanvoelde, wist ook de naturel versie te bekoren.
Het is lang geleden sinds ik nog aan het begin van een relatie stond, maar het schrijfwerk van Maidens of Michael, de onzekerheid van verliefde tieners die doorschijnt in de voice acting en de tijd die de game neemt om diens hoofdpersonen neer te zetten als ‘’echte’’ mensen met gedachten en gevoelens deed me terugdenken aan de dagen dat ik smachtend op een telefoontje zat te wachten, of de minuten aftelde tot ik mijn geliefde weer zag. De situatie van de hoofdpersonen leek in de verste verte niet op die van mij, maar de angsten die ze onder woorden brengen zijn zo universeel en relateerbaar dat het me desondanks niet onberoerd liet. Dat getuigt niet enkel van goed schrijfwerk en goede voice acting, maar ook van het feit dat zelfs een game die openlijk seks bevat het onderwerp respectvol kan aansnijden.
Maar er is meer!
Om de gehele campaign van de elfde Sono Hanabira door te spelen, moet je, afhankelijk van je leessnelheid, negen tot elf uur reserveren. Een respectabele speelduur gezien het materiaal en de hoeveelheid prachtige art die in die tijd voorbij komt. Je hebt op dat moment echter pas het topje van de ijsberg gezien. De andere vijf koppeltjes die je tijdens je eigen avontuur ontmoet hebben namelijk ieder nog hun eigen story arc die je na het voltooien van het hoofdverhaal kunt verkennen. Toegegeven: deze verhalen leggen wel de nadruk meer op erotica en zijn wat bondiger, maar dat is logisch gezien deze koppeltjes al in meerdere eerdere games de hoofdrol hebben vertolkt en dus daar al behoorlijk wat obstakels hebben overwonnen die hun verder hebben gebracht in hun relatie. De game klokt dan ook ergens tussen de twintig en dertig uur, waarvan geen moment verspilt zal zijn. Op naar het volgende deel!
Conclusie
A Kiss for the Petals: Maidens of Michael is een verhaal van liefde en lust zoals ik ze graag vaker had gezien. Het spel vervalt niet in routineclichés en overgedramatiseerde romantiek, maar vertelt een down-to-earth liefdesverhaal dat herkenbaar zal zijn voor iedereen die ooit tot over zijn of haar oren verliefd is geweest. In een situatie als deze is seks een natuurlijk gevolg en Fuguriya is dan ook niet bang om gemeenschap op je scherm te toveren, maar doet dat zonder het vulgair of smakeloos te maken. Combineer dit met de excellente voice acting en de prachtige art en je hebt een visual novel van het hoogste kaliber te pakken, die met ruim twintig uur gameplay ook nog behoorlijk lang is.