Vroegah hadden ze nog geen tanks, maar verplaatste men zich te paard. Vroegah hadden ze nog geen machinegeweren, maar vocht men met een zwaard. Vroegah was Age of Empires alleen te verkrijgen voor de PC en niet voor de DS. Gelukkig is dat nu wel zo. Het speltype is wel ietwat aangepast aan de handheld met de twee beeldschermen en het touchscreen. Conservatieve mensen zouden zich afvragen of verandering wel goed is, hierop ga ik jullie in deze recensie antwoord geven.
Vechten voor je land is eigenlijk het hele principe van Age of Empires: Age of Kings. In het spel krijg je één van de vijf landen/volkeren onder je hoede en daarmee ga je óf de missies aan, óf je speelt gewoon een vrije battle. In de zogenaamde “Campaign mode” heeft ieder land/volk zijn eigen moeilijkheidsgraad. De Fransen onder Joan d’Arc bijvoorbeeld hebben de laagste moeilijkheidsgraad. Dit is eigenlijk een campagne, bestaande uit 6 missies, waarin alles stap voor stap wordt uitgelegd. Na deze missies kun je de moeilijkere ook spelen. Tijdens deze missies zul je in de meeste gevallen eerst een dorpje moeten opbouwen.
Dat begint allereerst met een Town Center. Er moet natuurlijk ook voedsel en goud op de planken komen. Hiervoor gebruik je villagers, die getraind worden in de Town Centers, om mijnen en molens te bouwen die respectievelijk voor goed en voedsel zorgen. Hiermee kun je vervolgens allerlei gebouwen erbij maken, waarin krijgers getraind worden. Er is een legio aan verschillende krijgers die allemaal hun eigenschappen hebben. Er zijn lopende krijgers die met zwaard, pijl en boog, speren en vele andere wapens rond lopen. Er zijn mannen te paard, kameel of olifant, die ook allemaal verschillende wapens hebben. De één is goed in het vernietigen van krijgers te paard, de ander heeft juist het voordeel dat ze van afstand kunnen schieten met hun pijl en boog en weer een ander is goed in het omwerpen van gebouwen. Er zijn er teveel om ze allemaal op te noemen. Naast de krijgers die zich te voet of per dier verplaatsen zijn er ook een aantal voertuigen. Een voorbeeld hiervan zijn de rijdende katapultachtige wagens die stenen lanceren. Tenslotte zijn er nog monniken die andere krijgers kunnen genezen en vijandelijke krijgers “converten” zodat ze aan jouw zijde zullen vechten. Het leger wordt geleid door een heldhaftig figuur. Deze held is vrijwel aan ieder type krijger gewaagd en heeft ook speciale krachten. Deze kan bijvoorbeeld een aantal krijgers die direct naast hem staan 15% health geven. In sommige gevallen begin je jouw missie met een handvol units en moet je het daar mee doen.
Met het opgegraven goud en het voedsel kun je ook research doen. Door dit iedere dag te doen ontwikkel je steeds meer eigenschappen en kun je op den duur overgaan tot een nieuw tijdperk. In dit nieuwe tijdperk is het weer mogelijk om nieuwe gebouwen te maken en nieuwe units op te leiden. Dit is van groots belang om het vijandelijke kamp te verslaan.
Het grote verschil met Age of Empires op de PC is dat het spel turn based is. De missie is verdeeld in dagen en in die dagen kun je met iedere unit één zet doen. Per dag kun je ook, maar één research doen. Nadat iedere unit aan de beurt is geweest kun je de dag beëindigen en is je tegenstander aan de beurt. Zo gaat dat dus over en weer. Het speltype is vergelijkbaar met Advance Wars Dual Strike, maar dan met wat primitievere units. Het spel is zowel met het touchscreen als met de knoppen speelbaar. Persoonlijk speelde ik liever gewoon met de knoppen, omdat het touchscreen niet sneller is en bovendien niet altijd even nauwkeurig werkt. Het turn based principe werkt prima in dit spel en maakt het niet minder leuk. Alleen is het soms wel frustrerend wanneer de vijand aan de winnende hand is en jij moet lang wachten om te kijken hoe je units worden afgeslacht. Al met al is het spel erg leuk om te spelen en heeft het zo nu en dan een verslavende werking.
Het nadeel van het turn based principe is dat het erg onoverzichtelijk is. Het speelveld is opgedeeld in vierkantjes. Iedere unit neemt één vierkantje in en gebouwen soms meer, maar units kunnen plaatsnemen op gebouwen. Daar wordt hun health bijgevuld. Doordat de ontwikkelaars het deels 3D gemaakt hebben en de units niet veel van elkaar verschillen, kunnen er erg onoverzichtelijke situaties ontstaan. Units staan achterelkaar en ook nog eens op gebouwen dit werkt zo nu en dan behoorlijk frustrerend. Bovendien draagt het ook niet echt bij aan het waarborgen van de kwaliteit van je visuele zintuig, omdat je de DS af en toe echt op 2 cm van het oog af moet houden.
Het spel kent naast de singleplayer ook een een muliplayer optie. Helaas is deze niet erg uitgebreid. De 5 verschillende campagnes zijn behoorlijk lang en behoorlijk moeilijk naarmate het spel vordert. Naast de campagnes kan je ook een vrije battle voeren. Het spel is redelijk uitgebreid en zorgt voor de nodige uurtjes speelplezier, al is het niet zo uitgebreid als Advance Wars: Dual Strike.
Conclusie
Hou je van strategiespellen met een historisch tintje en vind je het niet erg om op je beurt te wachten, dan is Age of Empires zeker een game waarmee je je een behoorlijk tijdje kunt vermaken. Op de onoverzichtelijkheid op sommige momenten na, is het een erg leuke game. Helaas zul je na het uitspelen het spel wellicht niet meer uit je kast halen. Het spel is het best te vergelijken met Advance Wars Dual Strike. Als je dat spel hebt en je bent op zoek naar iets soortgelijks, dan is Age of Empires zeker een waardige toevoeging aan je collectie. Heb je Advance Wars niet? Dan zou ik die toch eerst pakken.