Toen ik jaren geleden Akiba Strip: Undead and Undressed recenseerde, was ik niet bepaald onder de indruk van wat het te bieden had. De wispelturige opzet kon niet verbloemen dat de game oppervlakkig en eentonig was, hetgeen an sich best een prestatie is. Akiba Beat, de spirituele opvolger, deed het iets beter, maar liet net zo goed een hele hoop te wensen over. Wat ik toen echter nog niet wist, is dat er nóg een deel in de serie zit, die enkel in Japan de PSP had bezocht.
Daar is nu verandering in gekomen, maar niet met een hele late zwanenzang voor Sony’s eerste console. In plaats daarvan is de game geport naar de PlayStation 4 met slechts minimale aanpassingen aan de besturing en user interface.
Even bijpraten
Wat dus niet veranderd is, is het verhaal over een tiener die zijn vriend probeert te redden nadat die is aangevallen door een wezen dat nog het meeste aan een vampier doet denken. Deze zogenaamde Shadow Souls onttrekken middels het bloed de vitaliteit van mensen, die vervolgens wel overleven, maar lusteloos worden. Nog erger: ze kunnen geen zonlicht meer verdragen.
Onze hoofdpersoon kan ook niet meer naar het strand, maar niet omdat hij als maaltijd genuttigd is. Zijn heldendaad wordt beloond met klappen, maar ook medelijden van een Shadow Soul die de mensheid anders wil benaderen. Zij deelt haar bloed met je, waardoor je zelf tijdelijk de krachten en zwaktes van de wezens krijgt. En een doelwit wordt voor NIRO, de Japanse organisatie die Shadow Souls bestrijdt.
Het verhaal dat volgt doet heel sterk denken aan de andere Akiba Strip. Je werkt samen met de Akiba Freedom Fighters als een soort vriendenclubje tegen het grote kwaad dat jullie thuis probeert over te nemen. Daarbij kom je een hoop kleurrijke figuren tegen die niet misstaan in Akiba, zoals een maid, een klassieke otaku en cosplayers. Ondertussen probeer jij in het reine te komen met je nieuwe fysieke gesteldheid en leer je meer over zowel NIRO als de Shadow Souls, die beide niet lijken te zijn wat je dacht. De weg hiernaartoe is hit and miss, maar heeft zijn momenten. Het is vooral wanneer de praktijk bij de theorie wordt gevoegd dat de game met de billen bloot moet.
De spanking
De redenen hiervoor zijn talrijk, maar voornamelijk terug te voeren naar de gameplay. Natuurlijk is Akiba Strip een behoorlijk lelijke game, maar dat mag je verwachten van een PSP port. Daar wil ik dus niet te veel op blijven hangen, vooral met de andere hete ijzers.
De heetste van allen is hoe de game is opgezet: alles draait om kledij. Shadow Souls kunnen niet tegen zonlicht, dus vallen jij en vijanden elkaar op klaarlichte dag aan door elkaars kleren van het lijf te rukken. Hierbij heb je lage, reguliere en hoge aanvallen, waarmee je broeken, shirts of hoeden kunt verzwakken. Die kleren heb je niet zelden nodig om je verhaal te vorderen om de een of andere reden die meestal geheel niet overtuigend is. Maar doorgaans is het niet zo simpel als je doel zoeken en neerhalen.
Om mensen succesvol te strippen heb je kennis nodig. Kennis die óf van boeken komt óf je van de Master krijgt. Mijn probleem ligt voornamelijk bij de eerste. Een substantieel deel van de game heb ik namelijk gespendeerd met het doorkruisen van de negen gebieden die de game rijk is, om elk winkeltje in te duiken voor het ene boek of kledingstuk wat ik nodig had. Ondertussen werd ik voortdurend belaagd door Shadow Souls, die soms letterlijk in eindeloze rijen verschijnen. Dit maakte levelen heel simpel, hetgeen achteraf een zegen was. Want van vaardig vechten kan in deze game geen sprake zijn. Je kunt je aanvallen nauwelijks richten en de responstijd is vergelijkbaar met die van een slak of schildpad. Desondanks kun je in een uur of twaalf door de game heen zijn…als je die ene verdomde rok maar weet te vinden.
Conclusie
Akiba Strip heeft de duidelijke kenmerken van met name Undead and Undressed in zich, maar dan wel minder verfijnd dan in de vervolgen. En daar ik die al niet al te best beoordeelde, kan ik dit spel niet anders dan een onvoldoende geven op basis van diens vliegerige combat, soms vreemde verhaal en met name frustrerende gameplay loop.