Atelier Ayesha is het langverwachte nieuwe deel in Atelier-serie en het directe vervolg op Atelier Totori, een JRPG wiens populariteit haar Japanse bodem ontsteeg en al snel over de hele wereld harten wist te vangen. Het spel was, evenals haar voorgangers, verre van perfect, maar menig JRPG-fan was ervan overtuigd dat een mogelijke opvolger alle aspecten waarin Atelier Totori steekjes liet vallen zou kunnen repareren en zo een enorm sterke game neer zou kunnen zetten. De tijd is nu daar; de fans kunnen voor zichzelf beslissen of de opvolger wel of niet waardig is. Atelier Ayesha ligt in de digitale schappen en breidt rustig voort op haar voorganger, zonder monden te doen openvallen maar ook zeker zonder teleur te stellen.
De drie Atelier-games die we eerder zagen verschijnen hadden één doorlopend verhaal; Atelier Ayesha maakt hier korte metten mee en komt met haar eigen gloednieuwe personages, vijanden en verhaallijn. Op zich geen slecht teken; het was wel duidelijk dat het plot op was en het is dus goed om te zien dat de ontwikkelaar zich aan een nieuw avontuur heeft gewaagd. Het verhaal centreert zich rond de Alchemist, een jong meisje dat Ayesha heet. Ze is op zoek naar haar zus, Nio, waarvan blijkt dat ze niet de tragische dood is gestorven die Ayesha dacht dat ze gestorven had. Gedurende je avonturen zul je natuurlijk verscheidene reisgenoten tegenkomen. Elk heeft zijn of haar eigen krachten en zwakheden. De personages zitten grafisch goed in elkaar en zitten goed in het verhaal verwerkt, maar zijn erg clichématig.
Mijn irritaties rond de personages bleven echter niet bij de clichématigheid en simpelheid. Ik heb mij gedurende het spel mateloos geërgerd aan de stemacteurs. Zowel de stemacteurs van de hoofdrolspelers als die van de kleinere rollen zetten een ronduit slechte uitvoering neer. Zo zal de tekst de ene keer veel te overdreven en emotioneel geleverd worden, terwijl er de andere keer een stem een diep emotionele tekst op de meest monotone, haast lachwekkende wijze zal brengen. Ik kan met dergelijke games van relatief laag budget zeker begrip opbrengen voor een wat lagere kwaliteit in kleine rollen, maar als het op zulke essentiële rollen aankomt als die van Ayesha zelf, is stemacteerwerk van het niveau dat je in dit spel aan zult treffen onvergeeflijk.
Denk ook niet dat je makkelijk aan het verhaal zal kunnen ontkomen; het avontuur staat centraal in het spel en je zult de ene dialoog na de andere door moeten lopen. Het verhaal op zich is gelukkig wel in orde; niets spectaculairs of baanbrekends, maar het doet wat het moet doen. Ter ondersteuning van het avontuurlijke gevoel biedt Atelier Ayesha mooie omgevingen en al ben je in rondkijken gelimiteerd tot een vast cameraperspectief zal er toch nog heel wat moois te zien zijn. Het spel is voor de pixelfanaat misschien wat ouderwets in detail en zoekt de grenzen van de PlayStation 3 zeker niet op, maar de omgevingen en vijanden zijn mooi en kleurrijk vormgegeven.
Zoals elk Atelier-fan je al had kunnen vertellen zonder het Atelier Ayesha aangeraakt te hebben, blinkt het spel pas écht uit in het crafting-systeem. De diepgang in ingrediënten-combinaties tussen deze is uitmuntend en je zult dan ook een groot deel van de tijd die je in het spel stopt, welke talrijk in uren is, in de crafting-kookpot stoppen. Tijdens je avontuur zul je ingrediënten kunnen verzamelen van monsters, handelaren, wilde planten en schatkisten; je zult dan het synthesis-systeem moeten gebruiken om van je ingrediënten iets bruikbaars te maken. Vanwege de overvloed aan verschillende ingrediënten en combinaties tussen deze is dit systeem hartstikke verslavend; er is voldoende diepgang om de interesse te houden en de spullen waar je mee op de proppen zal komen zullen ook daadwerkelijk van belang zijn tijdens je avontuur; veel van deze dingen zul je dan ook moeten gebruiken tijdens het bevechten van één der velen vijanden die het spel kent.
Het gevechtsysteem in Atelier Ayesha is wat standaard; deze is turn-based zonder tijdslimieten en valt af en toe wat simplistisch uit. Mijn grootste punt van kritiek is dat de immense diepgang van het crafting-systeem niet beter verweefd is met het gevechtsysteem. Zo zul je allerlei items maken die bruikbaar zijn tijdens het vechten, maar zul je nooit écht genoodzaakt worden om ze ook daadwerkelijk te gebruiken. Ik geloof dat het gevechtsysteem en het crafting-systeem een stuk sterker verbonden hadden kunnen worden om zo niet alleen voor broodnodige extra diepgang in het gevechtsysteem te zorgen, maar ook het totaalplaatje wat uitgewerkter aan te doen voelen.
Conclusie
Atelier Ayesha is geen keiharde misser, maar doet erg weinig écht goed. De immense diepgang die het crafting-systeem kent is de grootste motivator tijdens het spelen en is één van de dingen die het spel van de ondergang redt. Het is echter zonde dat deze niet wat dichter verbonden werd met het gevechtsysteem, welke op zichzelf oppervlakkig en simplistisch is. Het verhaal weet bovendien geen hoge ogen te werpen en de stemacteurs zijn in de Engelstalige versie van het spel niets meer dan slecht. Een game voor de doorgewinterde JRPG-speler dus, maar voor het bredere publiek geen aanbeveling.