Toen ik twee jaar geleden Atelier Shallie Plus voor de PlayStation Vita recenseerde, liet die ondanks lovende woorden een behoorlijke nare smaak in mijn mond achter. De game had de gebruikelijke charme van de Atelier-games en net als de andere spellen in de Plus-serie een hoop extra content, maar was ook een vrij onstabiele port die mij de nodige hoofdpijnen heeft opgeleverd. Mede hierdoor was het derde deel in de trilogie degene wiens PS4-port ik het minst wilde spelen.
Omdat de plicht roept is de game natuurlijk alsnog aan een test onderworpen. En wat blijkt? Hij presteert ditmaal op het technische vlak identiek aan de andere twee games die zojuist op onze homepage verschenen. Geen crashes of rare visuele glitches verstoren ditmaal de flow van het spel, dat hiermee direct al wat aangenamer is geworden dan voorheen. Dat geldt ook voor de visuele presentatie, daar het spel een nieuw likje verf heeft gekregen. Maar dat kan niet verbloemen dat het oorspronkelijk een PlayStation 3-game is, dus hou rekening met een visueel geheel dat ergens tussen de Vita-spellen en de PS4-delen in de serie inzit.
Twee voor de prijs van een
In Atelier Shallie volg je avonturen van – je raadt het nooit – Shallie. Of eigenlijk twee Shallie. Shallistera reist als de volgende dorpschef van Lugion Village af naar Stellard in de hoop haar dorp te redden van een aanhoudende droogte, terwijl Shallotte er al woont en vooral probeert om de leefsituatie van haarzelf en haar moeder te verbeteren, daar ze leven in armoede. Het is aan jou wiens avontuur je volgt.
Maak je overigens maar niet druk dat deze keuze al te veel gevolgen heeft. De paden van Shallistera en Shallotte kruisen zich al vrij vroeg in het spel, waarna de dames steevast met elkaar optrekken. Het enige verschil dat deze keuze maakt is dan ook met welke context of vanuit wiens oogpunt je een gebeurtenis ervaart.
Koppen bij elkaar
De afkorting Shallie is niet het enige dat onze twee lieftallige dames met elkaar gemeen hebben. Beiden zijn namelijk vrij onervaren alchemisten, die hun vaardigheden moeten inzetten om hun beiden problemen op te lossen gedurende de gebeurtenissen van Alchemists of the Dusk Sea. En dat betekent dat je heel wat tijd gaat spenderen met de alchemie waar de serie bekend om staat.
Iets waar de Dusk-serie zich mee onderscheidde van bijvoorbeeld de Arland-serie, is dat de alchemie een stuk laagdrempeliger was. Ayesha was toegankelijk, maar had veel verborgen diepgang, terwijl Escha & Logy je om de oren sloeg met tutorials die je in ieder geval op weg hielpen. Shallie is echter ook ditmaal relatief lastig te doorgronden gebleken voor ondergetekende. Het maken van voorwerpen die het verhaal vereist ging mij prima af, maar extreem krachtige en gepersonaliseerde wapens en bommen maken lukte alleen met meer geluk dan wijsheid. Dat maakt het leuk voor de meer ervaren spelers van de serie, maar het zorgt er ook voor dat je veel meer tijd in het atelier door zult brengen dan je gewend bent. Dus als jij juist het minste plezier haalt uit synthesisen, is Shallie allicht niet de Atelier-game voor jou.
Gevoelsmatige urgentie
Een aspect van Shallie waar ik meer over te spreken ben, is het verhaal. Hoewel deze qua schaal allicht onderdoet voor andere delen in de serie, slaagt het erin om je als speler betrokken te houden bij de relatief kleine problemen van onze karakters. Daarmee doel ik niet enkel op de Shallies, maar ook op de supporting cast, die zowel nieuwe karakters als terugkerende helden uit de eerdere twee Dusk-games bevat. Hierdoor heeft de game een wat gemoedelijk sfeertje die een fijne afwisseling vormt van het typische melodramatische vertelsel dat de meeste JRPG's opvoeren.
Om dit gebrek aan urgentie te compenseren, is Shallie het grootste deel in de trilogie. Je kunt tientallen locaties bezoeken en er zijn meer zij-activiteiten dan ooit tevoren, waarvan je in volle teugen kunt genieten door het gebrek van een tijdslimiet. Dit zal niet iedereen bekoren, daar het alsmaar naderende tijdslimiet voor vele spelers een gevoel van spanning met zich meebracht, maar het past prima in de toon van het verhaal.
Samenspel
Omdat je nu alle tijd van de wereld hebt, is de game iets pittiger gemaakt dan we van de serie gewend zijn. Je hebt immers tijd genoeg om je voor te bereiden en te grinden. Verwacht desondanks niet een bijzonder diepgaand combat-systeem of uitdagende ervaring. Gevechten in Atelier Shallie spelen zich turn-based af, waarbij drie karakters vechten en drie karakters op de achtergrond klaarstaan om ondersteuning te bieden met bijvoorbeeld een extra aanval of door een klap op te vangen. Het is niet bepaald revolutionair, maar het is voldoende om de pakweg vijftig uur die je nodig hebt om alles in de game te zien interessant te houden. Daarmee heb ik het dus ook over al die nieuwe content van de Plus-versie, zoals nieuwe speelbare karakters en nieuwe stukken verhaal, die gewoon inbegrepen zitten in DX.
Conclusie
Atelier Shallie is op veel fronten de vreemde eend in de Dusk-bijt. Alchemie is wat rommeliger dan zijn voorgangers, het tijdslimiet is verdwenen en combat is ietsjes lastiger geworden. Het grootste verschil vind je echter bij de sfeer, die wat gemoedelijker en persoonlijker is dan we gewend zijn. En nu de DX-versie de technische mankementen van de Plus-versie heeft opgelost kunnen we daar ook met volle teugen van genieten.