Zestien jaar geleden verscheen een game genaamd Amplitude op de PlayStation 2. Het spel werd gemaakt door studio Harmonix, die later de Guitar Hero-serie zou bedenken, en bleef redelijk obscuur ondanks goede reviews. Toch is het duidelijk dat ontwikkelaar Hello There Games bekend was met het spel, daar hun nieuwste game er duidelijk de mosterd heeft gehaald.
Die game is AVICII Invector en is, zoals je allicht al zelf had uitgevogeld, gemaakt in nagedachtenis van de overleden artiest. Deze was al sinds 2015 bezig met het spel, maar toen hij zichzelf in april 2018 van het leven beroofde, heeft zijn vader zijn plek ingenomen om zijn zoon zijn werk voltooid te zien worden. Daarvoor werd hij geholpen door de Tim Bergling Foundation, die een deel van de opbrengst ontvangt om mensen met mentale problemen, zoals Avicii zelf was, te helpen. Dat is niet relevant voor deze review, maar gevoelsmatig vind ik het belangrijk om het gezegd te hebben.
Back on topic
Voor Invector werden 25 van de populairste nummers van de Zweedse DJ verzameld, waaronder The Nights, Sunset Jesus, What Would i Change It To en Can’t Catch Me. Deze zijn vervolgens opgedeeld aan de hand van hun complexiteit en gekoppeld aan zes visuele thema’s die de vorm aannemen van planeten. Deze hemellichamen kun je vervolgens verkennen met je ruimteschip, terwijl je een flinterdun verhaal volgt over een meisje dat een chocoladereep zoekt. Het is vrij vreemd en eerlijk gezegd storend, maar deze ‘’cutscenes’’ zijn gelukkig kort genoeg dat je snel zat weer bezig bent met gameplay.
Deze gameplay bestaat uit het vliegen met je schip over een vooraf bepaalde baan die bezaaid ligt met icoontjes. Denk aan Guitar Hero, maar in plaats van dat de noten naar onder komen, vlieg je er nu met je voertuig naartoe zodat je op het juiste moment de noot aan kunt slaan met een van de vier actieknoppen. Verder zijn er opgelichte driehoeken waar je de schouderknoppen voor dient te gebruiken, moet je soms je perspectief of baan veranderen met de analoge stick en zijn er vrije vlieg-secties waarin je door ringen moet vliegen. En dat alles gaat gepaard met een visueel spektakel.
Flitsend
Op grafisch gebied is AVICII Invector zeker geen hoogvlieger. Maar goed ook. In een spel als dit moeten de visuals immers meer functioneel dan plezierig zijn. De keuze om achtergronden simpel en kleurrijk te maken, waardoor ze naadloos samenvallen met de baan waarop je speelt, is er dan ook enkel een die ik aan kan moedigen. Vooral wanneer je combo hoog is en je schip op topsnelheid zit is het anders namelijk makkelijk om het overzicht kwijt te raken.
Helaas is dat alsnog iets dat net iets te vaak gebeurt, hetgeen grotendeels te wijten is aan de perspectiefveranderingen waar ik het eerder over had. Want wanneer je een icoontje ervoor mist, vlieg je op de verkeerde baan, waardoor je op de hoge moeilijkheidsgraad meerdere noten moet missen om jezelf te kunnen corrigeren. Dat is op zich niet direct een ramp, ware het niet dat een stabiele combo in Invector belangrijk is voor meer dan je score. Zoals eerder gezegd is die namelijk gekoppeld aan je snelheid, waardoor je opeens een stuk langzamer vliegt en noten daardoor mist omdat je niet meer ‘’in the zone’’ zit. Na een paar uurtjes spelen was ik hieraan gewend en vormde het geen belemmering meer, maar in de lokale multiplayer, die zich uitstekend leent voor sociale aangelegenheden, kan het storend worden voor de gasten. Jammer, want als je wel helemaal in de game op kan gaan en gewend bent aan diens mechanics, is het een oprecht verslavend spel.
Ik had persoonlijk voor het spelen van deze game van slechts een nummer gehoord (The Nights voor wie het wilt weten), maar speelde desondanks de hele playlist op alle drie moeilijkheidsgraden in één zitting door. Dat is deels te wijten aan de muziek, die mij wel liet zien waarom zien Avicii zo’n populaire artiest was, en deels aan het feit dat je nummers eerst op easy moet spelen voor je ze vervolgens op medium en ten slotte op hard mag proberen. Het was echter vooral het geheel van graphics, muziek, sfeer en gameplay die samenkomen voor een audiovisueel spektakel dat ervoor zorgde dat ik nog wel regelmatig terug zal keren naar de game. Alleen was het fijn geweest als er nog ietsjes meer van was geweest, al waren het maar andere charts, challenges of remixes, want nu heb je snel alles gezien wat het spel te bieden heeft.
Conclusie
AVICII Invector is het ultieme eerbetoon aan een artiest die ons veel te vroeg heeft verlaten. Daarom is het juist zo spijtig dat het zijn volle potentieel niet bereikt door de beperkte tracklist en onconventionele mechanics die het makkelijk opstarten van de game op een feestje enigszins belemmeren. Maar toch, als je eenmaal lekker in de game zit, is het een fantastische ervaring.