Batman: Arkham Asylum

Arkham Asylum, het is niet direct de prettigste plek om dagelijks je tijd door te brengen. Niet alleen zit de zwaarst beveiligde gevangenis van Gotham vol met moordenaars en psychopaten, het is ook een speciale opslagplaats waarin de gevaarlijkste superschurken nauwlettend in de gaten worden gehouden. Uiteraard is het belangrijk om ervoor te zorgen dat niemand uitbreekt, maar er kan ooit iets misgaan, zeker wanneer je The Joker voor de deur hebt staan. Gelukkig staat Batman altijd paraat, klaar om de misdaad met zijn vuisten, gadgets en volle verstand te bestrijden…

Dat Rocksteady Studios voor deze titel voor velen nog als onbekend werd gezien, was blijkbaar geen probleem voor zowel de uitgevers als DC Comics. Rocksteady kreeg de rechten voor het maken van een op comics gebaseerde game met Batman in de hoofdrol. Bijna gedoemd om te falen zou je zeggen, maar toch heeft de studio het voor elkaar gekregen om een vermakelijk en memorabel avontuur neer te zetten, welke fans van de gemaskerde Dark Knight zeker zullen appreciëren.

Dit komt voor een groot deel door de uitstekende prestaties van onder andere Kevin Conroy en Mark Hamill, die met het uitstekende stemmenwerk meteen voor de juiste toon zorgen. Het moet gezegd worden dat vooral Hamill een zeer overtuigende rol met The Joker weet neer te zetten. Tevens komt het script van de magische pen van Paul Dini, die in het verleden vele succesvolle verhalen heeft geschreven. Hierdoor is Batman: Arkham Asylum een licentiegame die zich op gebied van presentatie alvast weet te onderscheiden van de rest.

Als speler kom je hier al snel achter tijdens het spelen van de zenuwslopende intro. Wanneer The Joker geboeid toekijkt hoe hij door Batman aan Arkham Asylum wordt overgedragen, weet je dat er iets niet klopt. Gotham lijkt eigenlijk alleen veilig wanneer The Joker zich stevig achter slot en grendel bevindt, maar met de psychopathische clown is niets zoals het lijkt. Ironisch genoeg lijkt hij het zelfs allemaal wel best te vinden. Kort nadat Batman de laatste sadistische woorden om zijn hoofd krijgt geslingerd, breekt de hel los, en The Joker ook. Het zou nog wel eens een lange nacht kunnen worden...

Arkham Asylum wordt in mum van tijd omgetoverd tot een groot speelterrein, met Batman als toepasselijke speelbal. Batman zou Batman echter niet zijn als hij onvoorbereid in deze regelrechte val zou lopen. Nadat je wordt besprongen door enkele onorthodoxe gevangen, merk je dat het vechtsysteem simpel doch vrij goed in elkaar zit. Een aaneenschakeling van combo’s is al snel gedaan door het indrukken van een enkele knop. Dit is echter niet altijd de beste optie, aangezien je regelmatig wordt omsingeld door een overvloed aan vijanden. Door veel gebruik te maken van counters zul je uiteindelijk vrij gemakkelijk door de meeste gevechten komen. Misschien iets te gemakkelijk, waardoor de game op de hoogste moeilijkheidsgraad waarschijnlijk een stuk beter tot zijn recht komt, mits je van een beetje uitdaging houdt natuurlijk.

De huurlingen van The Joker zijn nog maar het begin van wat allemaal komen zal gaan. Aangezien ook oude bekenden zoals Bane, Poison Ivy, Killer Croc en Harley Quinn (al dan niet toevallig) een rol zullen spelen in het plan van The Joker, zal Batman geen moment rust krijgen voordat het hele gebied schurkvrij is verklaard. Het verhaal van de game weet uiterst effectief om te springen met wat er allemaal gaande is op Arkham Island. Doordat je midden in het hol van de leeuw staat, voelt het vechten tegen ontsnapte maniakken dan ook niet als geforceerd aan.

Naast het vechtsysteem is er ook de nodige stealth aanwezig. Doordat Batman in tegenstelling tot vele andere superhelden niet gezegend is met superkrachten, is het van groot belang om zo snel mogelijk de doelwitten één voor één uit te schakelen, terwijl je ondertussen ongezien de overige patrouillerende gevangenen moet ontlopen. Doe je dat niet, dan legt Batman binnen enkele seconden het loodje en kun je weer van vooraf aan beginnen met de jacht.

Het zal je daarom waarschijnlijk niet verbazen dat je gaandeweg het verhaal steeds meer handige gadgets vrijspeelt, waardoor het aantal verschillende mogelijkheden om nietsvermoedende vijanden uit te schakelen in rap tempo toeneemt. De Batarang, Batclaw of wat explosieve gel komt altijd wel van pas, maar helemaal handig is de detective mode, welke je toelaat om bijvoorbeeld vijanden door muren te spotten. De Detective Mode speelt overigens ook een belangrijke rol in het verkennen van gebieden, maar daarover later meer.

Wanneer je de Detective Mode hebt ingeschakeld, kleurt het scherm blauw en krijgt alles wat ademt een opvallend kleurtje. Een beetje vergelijkbaar met Predator, alleen doet Batman niet aan villen. De mogelijkheid om bepaalde kenmerken van de ontsnapte gevangen af te lezen, zoals de hartslag en de hoeveelheid angst die op dat moment is ingeboezemd, is niet alleen een leuk detail, het heeft ook echt invloed op het gedrag dat wordt vertoond. Vijanden gaan bij het zien van hun uitgetelde maten logischerwijs beter opletten, maar naarmate het aantal van hen steeds verder daalt, worden ze al hysterisch bij het minste geluid. Tel de heerlijk sarcastische aanmoedigingen van The Joker daarbij op en het plaatje is compleet.

De stealth actie kan nog zo goed zijn, het kan helaas niet voorkomen dat de AI van bedenkelijk niveau is. Gevangenen zijn niet de slimste als het gaat om denkwerk, maar dat is geen reden om aan te nemen dat momenten waarop Batman een meter achter een vijand een van zijn maten in een wurggreep houdt normaal zijn. Zo zijn er nog een aantal voorbeelden waarbij de AI teleurstelt, al zullen deze uiteindelijk weinig afbreuk doen aan het speelplezier.

In tegenstelling tot de criminelen en hun lage IQ is Bruce Wayne wel in staat om een speurtocht tot een goed einde te brengen. Batman staat immers niet voor niets bekend als ‘s werelds beste detective. Helaas is het denkwerk voor de speler zélf tot het minimum gebracht. Met de Detective Mode ingeschakeld gaat het volgen van sporen bijna automatisch en het enige wat je af en toe nog hoeft te doen is het openmaken van roosters en het opblazen van zwakke muren. Batman: Arkham Asylum is op dit gebied misschien iets te makkelijk en onorigineel, maar aangezien de kwaliteit er van af druipt, kun je dit makkelijk door de vingers zien. De Unreal Engine 3 en de muziek leveren namelijk goed werk in het neerzetten van de juiste sfeer.

Naast het hoofdverhaal valt er gelukkig nog genoeg lol te beleven op Arkham Island. Zo heeft The Riddler 240 raadsels voor je achtergelaten, die na het voltooien interessante extra’s opleveren. Ook speel je na verloop van tijd steeds meer Challenges vrij, welke zeker de moeite waard zijn. PlayStation 3 eigenaren die maar geen genoeg kunnen krijgen van de grappen en grollen van The Joker hebben tevens het geluk dat de clown in diezelfde challenges speelbaar en klaar is om aan de bewakers te laten zien dat er maar één de baas is.

Afgezien van de challenges met The Joker zul je constant tegen een zwarte cape aankijken. Het gevoel dat je daadwerkelijk met Batman speelt mag natuurlijk niet ontbreken, en daar heeft Rocksteady Studios dan ook perfect voor gezorgd. Zo zul je ’s ochtends nog wel eens wakker worden terwijl je ligt te denken aan dat moment waar The Scarecrow plotseling opdook. En het belangrijkste: het speelt nog eens verdomd goed ook.

Conclusie

Het heeft lang geduurd voordat een superheldengame ons überhaupt op het puntje van de stoel liet zitten, maar Batman: Arkham Asylum slaagt er zelfs in om de hele rit lang boeiend te blijven. Rocksteady heeft vrijwel alles zeer goed uitgewerkt, waardoor je geen fan van Batman hoeft te zijn om van deze game te kunnen genieten. Wanneer je The Dark Knight fantastisch vond, Batman Comics onder je kussen bewaart of fan bent van het action-adventure genre, is er eigenlijk geen reden om Batman: Arkham Asylum te laten liggen.