Het is een regenachtige dag in Gotham. De gebeurtenissen in Arkham Asylum, waarbij de Joker zich weer eens van zijn beste kant liet zien, zijn inmiddels anderhalf jaar achter ons. Quincy Sharp, de directeur van het voormalige Arkham Asylum, is verkozen tot burgemeester van Gotham. Plotsklaps besluit de bestuursman Arkham Asylum en de Blackgate-gevangenis beide naar de getto’s van Gotham City te verplaatsen. Een grote muur wordt gebouwd en Arkham City is geboren, de plek waar al het gespuis dat Gotham City ooit heeft voortgebracht vast zit.
Bruce Wayne, beter bekend als Batman, weet niet wat er aan de hand is in Arkham City, maar weet wel dat er iets goed mis is achter de torenhoge muren die de schurken van de hardwerkende burgers scheidt. De held laat zich min of meer vrijwillig gevangen nemen door Hugo Strange, het brein achter Arkham City. Wanneer Batman eenmaal Arkham City is binnengeloodst door een handjevol criminelen, vindt de eerste ontmoeting met Hugo Strange plaats. Het wordt eens te meer duidelijk dat Arkham City niet een veilige gevangenis is, maar een tijdbom is die op het punt van ontploffen staat. Het is hoog tijd dat Batman in actie komt.
Dat Batman: Arkham City voortborduurt op het succes van Batman: Arkham Asylum is direct waar te nemen. De grimmige sfeer die na een kwartier spelen al op de kaart wordt gezet nodigt uit voor meer, veel meer. Via de pers had Warner Bros. Interactive al kenbaar gemaakt dat Arkham City een stuk meer schurken zou herbergen dan het origineel. Grafisch gezien is de game niet veel mooier dan Arkham Asylum, maar de punten die zijn verbeterd komen goed uit de verf. Ook de soundtrack die voor Arkham City is gecomponeerd past goed bij de setting, maar de echte sterren van het audiovisuele aspect van Arkham City zijn de voice-actors. De geloofwaardigheid en overtuiging waarmee de voice-actors hun personages hebben neergezet zijn van een hoog niveau.
Arkham City barst van de slechteriken die niet allemaal even uitgebreid aan bod komen. Er waren slechts enkele hoofdrollen te verdelen. Één van de grootste hoofdrolspelers in dit verhaal is natuurlijk Joker. De schurk vervulde in Arkham Asylum een geweldige rol en hier moest natuurlijk een vervolg op worden gemaakt. Het verhaal van Batman: Arkham City is niet plat en simpel. Gedurende het verhaal vordert blijken er meerdere pionnen op het speelbord actief te zijn. Het afstoppen van schurk na schurk blijft natuurlijk een simpele optelsom, maar het verhaal dat er omheen is bedacht zit goed in elkaar, waardoor het niet aanvoelt als een lijstje van executies dat moet worden afgewerkt. 
Batman beschikte in Arkham Asylum al over een aardig arsenaal aan gadgets en moves, maar dit arsenaal is flink aangevuld. In de loop van het verhaal zul je meerdere nieuwe gadgets tot je beschikking krijgen die bijna allemaal iets bijdragen aan de tactische mogelijkheden in het heetst van de strijd. Daarnaast hebben ze natuurlijk ook allemaal hun eigen functie in het verhaal. Naast de nieuwe gadgets start Batman al met de gadgets uit Arkham Asylum. De Batclaw en Batarangs zijn dus al vanaf het begin van het spel beschikbaar.
De dagelijkse kost van Batman bestaat uit vijanden uitschakelen, puzzels oplossen en…vechten. Arkham City krioelt van de manschappen die Batman helemaal lens willen slaan, maar tegelijkertijd ook in hun broek schijten voor de misdaadbestrijder. In Batman: Arkham City zul je het meeste van je tijd doorbrengen door jezelf door tientallen gevangenen heen te slaan. Ter afwisseling zijn er net als in Arkham Asylum levels waarin je een aantal vijanden één voor één moet afmaken door stilletjes te werk te gaan. Dit is wel moeilijker gemaakt doordat de AI in dit opzicht verbeterd is. Het klimmen en klauteren door Arkham City vormt een minder groot gedeelte van de gameplay, maar is wel noodzakelijk om van punt A naar punt B te komen. Het is dan ook mooi om te weten dat deze vorm van transport prima werkt.
De tijd die je in Batman: Arkham City gaat steken is volledig door jezelf te bepalen. De verhaallijn is binnen twaalf uur te doorlopen, maar wanneer je na de credits je savedata nog eens opstart, zul je tot de conclusie komen dat je pas zo’n 30% van het spel hebt voltooid. Batman: Arkham City stikt namelijk van de side-missions die vaak goed uitgewerkt zijn. Personages waarvoor er in het hoofdverhaal geen ruimte was, komen alsnog aan bod wanneer de speler daar voor kiest. Personages als Deadshot en Zsasz zijn namelijk ook in Arkham City, alleen moet de speler er voor kiezen om zich in hen te verdiepen. Naast de side-missions met een aparte verhaallijn zijn er ook tussen neus en lippen door ook politici te redden die worden bedreigd. Arkham City is een interactieve omgeving waar zowel tijdens als na het verhaal ontzettend veel te beleven valt.
Is er dan werkelijk niets aan te merken op Batman: Arkham City? Zéér weinig. De game overtreft op alle vlakken zijn voorganger. De kaart die op te roepen is vanuit het menu had wellicht wat meer gedetailleerd mogen zijn, daar het soms wat lang zoeken is om de juiste plek te vinden, maar dit valt in het niets met de pluspunten die de game herbergt.
Conclusie
Batman: Arkham City is een game van de bovenste plank. De verwachtingen die ook zeker door Warner Bros. Interactive geschept werden zijn ingelost. De game weet de speler direct bij het startschot in zijn greep te nemen en vervolgens een hele tijd niet meer los te laten. Het redden van Gotham City is door de waslijst aan schurken nog nooit zo leuk geweest. Batman: Arkham City is zonder enige twijfel de beste superheldengame ooit.