Beat Valkyrie Ixseal Review

Als het op eroge met gameplay erin aankomt, is Alicesoft voor mij de gouden standaard. Zowel Evenicle 2 als Sengoku Rance behoren tot de games met de hoogste scores die ik ooit gegeven heb, waardoor ik altijd gelukkig word als ik zie dat ze een nieuwe release naar het Westen brengen. Zelfs als de naam Beat Valkyrie Ixseal me in eerste instantie weinig zegt.

Het verhaal van Beat Valkyrie Ixseal is het verhaal van Oudou Tsuguhiko. Hij is een antisociale nerd met een nogal overweldigende persoonlijkheid, obsessie met erotiek en de overtuiging dat hij een legendarische demon lord is, wiens lot het is om de wereld te onderwerpen. Cringelord zou allicht een betere term zijn zou je denken, tot het tegendeel bewezen wordt. Hij is daadwerkelijk de herboren personificatie van het kwaad en op zijn volgende verjaardag (morgen als de game begint) zal hij als dusdanig ontwaken. Tenzij de hemel daar een stokje voor kan steken.

A Tale As Old As Time

De strijd tussen Engelen en demonen is in deze wereld niet nieuw. Al duizenden jaren wordt de demon king periodiek herboren, waarna Gods krijgers neerdalen op de aarde om hem te verslaan en zijn invasie af te slaan. Ditmaal gaat het echter allemaal even anders. Bezel, al generaties lang de rechterhand van de demon king, verraadt zijn meester en steelt het leeuwendeel van zijn krachten. Vervolgens probeert hij Tsuguhiko om te leggen, hetgeen wordt voorkomen door de engel Ixseal, die hem toevallig al kende in zijn mensenvorm. En tot overmaat van ramp wordt Kirika, Tsuguhiko’s enige vriend, slachtoffer van een aanval die voor hem bedoeld was, waarbij ze dodelijk gewond raakt.

De cyclus die al duizenden jaren in stand wordt gehouden, is hiermee opeens compleet op zijn kop gezet. Bezel twijfelt geen seconde en gebruikt een groot ritueel om de aarde en hemel van elkaar te scheiden. Hierdoor kunnen Ixseals kameraden niet helpen om de invasie af te slaan. Zij is zich hier niet van bewust en gebruikt daarom nagenoeg al haar magie om Kirika’s leven te redden na een emotioneel betoog van onze hoofdpersoon. Het gevolg is dat ze hierna geen kracht meer heeft om zelfs de zwakste demonen af te vechten en dit ook niet kan bijvullen middels haar gebruikelijke connectie met god. Licht en duisternis zijn echter twee kanten van dezelfde munt.

Down and dirty

Je voelt het waarschijnlijk al aankomen, maar de resterende kracht van Tsugihiko kan worden gebruikt om Ixseal bij te vullen. Duistere magie wordt aangedreven door de zeven zonden van de bijbel, waarvan Bezel er zes heeft weten te stelen. Lust liet hij echter achter. Door aan deze behoefte te voldoen, kan hij een hoop magie genereren, welke vervolgens kan worden afgegeven aan Ixseal, een gelukkig erg aantrekkelijke jonge vrouw.

Met deze wetenschap sluit het duo een moeilijke wapenstilstand. Tsugihiko laat zich gebruiken als een magische batterij en Ixseal stelt haar lichaam beschikbaar om dit op te wekken. Met de resulterende kracht vallen ze de demonen aan, waarbij ze de zes magische torens proberen te vellen die het pad met de hemel gesloten houden. Maar eens dat gedaan is, zal Ixseal alsnog Tsugihiko’s leven nemen, zoals ze al zoveel malen eerder heeft moeten doen.

Waar blijft de tijd?

Zoals in de inleiding al gezegd, zijn de games van Alicesoft nooit je standaard visual novel. Ze hebben altijd gameplay, zelfs als het maar zelden conventioneel is. Beat Valkyrie Ixseal is in die zin niet anders. Het is deels een time management-titel, waarbij je jouw beperkte tijd moet balanceren om Ixseal en later een tweede engel sterker te maken, jouw eigen energie bij te vullen én hun wonden te helen. Je hebt elke dag twee momenten om dit te doen en in de nacht heb je een beperkt aantal kansen om een gevecht te beslechten. En dat is lastiger dan je denkt.

Simpelweg een turn-based RPG maken, waarbij je in menu’s kiest voor specifieke aanvallen, zou immers véél te simpel zijn. In plaats daarvan is elke aanval een commando welke je toe moet wijzen aan een van drie sets met ieder vijf aanvallen. Je kunt tussen elke ronde wisselen tussen sets, maar als het de derde ronde is, zal en moet je een aanval doen die op de derde plek van een set staan. Bovendien is elk gevecht een beperkt aantal beurten lang, dus je moet goed vooruit plannen met hoe je die sets inricht aan de hand van verschillende situaties.

Het is zeker niet de eerste keer dat we een dergelijk systeem zien in een Alicesoft, maar ik vind het in deze veruit het minste werken. Meer dan eens heb ik mij geërgerd aan vijanden die nieuwe gimmicks hadden die ik niet kon voorspellen en waardoor ik kostbare tijd moest verspillen om de juiste setup te vinden voor de confrontatie. Natuurlijk kun je save scummen om met die informatie terug naar het verleden te gaan, maar ik koos ervoor de game au naturel te spelen om het zo goed mogelijk te kunnen beoordelen. Dat heeft me nogal wat tijd gekost.

Van voor af aan

Omdat ik door deze beslissing heel wat in-game tijd heb verspild, kwam ik volledig in de knel bij de laatste commandant die ik moest verslaan. Tussen het managen van energie en HP, had ik al enige tijd relatief weinig ruimte gehad om mijn karakters te versterken, waardoor ik tegen een gigantische muur aanliep die mij uiteindelijk dwong om volledig opnieuw te beginnen en het met de kennis van nu compleet anders aan te pakken. Ik kan dan ook niet anders adviseren dan dat je save scummed naar hartenlust, mocht je besluiten deze titel op te pikken. Combat is niet bepaalt lastig, maar je tijd goed managen om de engelen te versterken is een must. Loop hier op achter en je gaat daar niet meer van terugkomen.

Dit levelen is natuurlijk waar het eroge-stukje om de hoek komt kijken. Je brengt Ixseal en nieuwe engel Kyriel in allerlei sexy situaties, welke escaleren naarmate de game vordert. Elke situaties heeft meerdere gradaties, waarbij de dames bijvoorbeeld wennen aan publieke vernedering of het geven van ‘’service’’ en daardoor er meer energie uit kunnen halen. Dit maakt ze sneller sterker.

Van deze scènes zijn er overigens genoeg, maar toch vond ik ze niet voldoende. Een van de redenen waarom Rance en Evenicle zo hoog scoren bij fans van dit specifieke niche, is hun enorme variatie. Niet alleen in het aantal vrouwen dat je doet, maar ook het aantal verschillende scènes. Beat Valkyrie Ixseal beperkt je daarentegen tot twee dames en hoewel scènes in soms wel vier levels komen, is het artwork erin (nagenoeg) hetzelfde. Dus zoveel variatie zie je nu ook weer niet.

Voor de duidelijkheid

Laat mijn kritiekpunten echter geen vertekend beeld geven. Als een erotische game met gameplay is dit zonder twijfel een meer dan degelijke optie, vooral als je specifiek geniet van time management-elementen. De repetiviteit die er doorgaans mee gepaard gaat, is nergens te vinden en hoewel combat een zekere vorm van elegantie mist, is het nog altijd beter dan vele van zijn genregenoten. Het grootste pluspunt is echter het verhaal, dat veel gelaagder is dan de al vrije lange samenvatting doet vermoeden.

Ik schreef al dat je dagelijks twee momenten hebt om jouw strijdkracht te vergroten. Na elk van die acties, en soms zelfs ervoor, zie je echter hoe een alsmaar groeiende cast van karakters hun dagelijkse leven leidt. Ixseal en Tsugihiko groeien dichter naar elkaar, in de vijandelijke rangen groeit onvrede en de hemel is alles behalve gelukkig met de huidige stand van zaken. Alicesoft heeft er alles aan gedaan om de karakters diepgang te geven en dat was de reden dat de credits over mijn scherm moesten rollen, zelfs als ik daarvoor volledig opnieuw zou moeten beginnen. Alleen het feit dat ik dit besluit heb genomen, is het bewijs dat het ondanks wat kanttekeningen de moeite waard is, want die reis kost je tientallen uren.

Conclusie:

Er zijn wat design-keuzes gemaakt waar ik persoonlijk niet helemaal in kan komen, waardoor Ixseal voor mij niet dezelfde hoogtes kan bereiken als andere games van Alicesoft. Slecht is het echter zeker niet. Meer een degelijke erotische visual novel met lichte gameplay-elementen en wat quirky mechanics.