Bioshock kwam een jaar geleden uit voor de Xbox 360 en werd bestempeld tot één van de beste games van 2007. De alom geprezen game was er één die bezitters van een PlayStation 3 ook wel graag zouden spelen. Die wens is ongeveer een jaar na dato uitgekomen en nu begrijp ik ook waarom. Bioshock heeft namelijk alles wat een topgame moet hebben.
Allereerst is er een ontzettend diepgaand verhaal, waar je als ware in gesleurd wordt. Je zit in een vliegtuig dat, al dan niet met opzet, neerstort in de oceaan en je ziet in de verte een lichttoren. Je besluit er naar toe te zwemmen en eenmaal daar aangekomen, ben je in Rapture: een onderwaterstad in de jaren 60’. Een stad bedacht door Andrew Ryan en wel met de beste intenties. Hij wilde namelijk een stad voor kunstenaars en wetenschappers die zich daar konden verlossen van de massa, de slaven. Echter bleek al snel dat deze ideaalstad gedoemd was te mislukken. Waarom dat zo is, ontrafel je tijdens de game door diverse opnames te beluisteren. Een spannende, onverwachte verhaallijn staat je in ieder geval gegarandeerd te wachten.
Zoals eerder al werd gemeld is Rapture een stad die stamt uit de jaren 60’ en zo ziet deze er ook uit. Op grafisch gebied is Bioshock echt een pareltje, omdat het de sfeer ontzettend goed neer zet. Alles ziet er duister uit, maar heeft ook ontzettend veel weg van de jaren 60’. Vooral de mooie lichteffecten zorgen voor een prachtig sfeertje. Op bepaalde punten loop je ergens waar het ineens erg donker om je heen wordt. Je voelt dat er wat gaat gebeuren en je hoort al voetstappen en stemmen. Dan ineens kan er uit het niets iets opdoemen om je vervolgens een maatje kleiner te maken. De combinatie van het grafische aspect en het audio-aspect zijn op zulke momenten fantastisch uitgewerkt en dragen bij aan een perfect sfeertje in een levendige onderwater stad.
Want levendig is Rapture zeker. Er zijn tal van vijanden. Dit zijn meestal de splicers (gemuteerde mensen) en zij hebben allemaal iets eigenaardigs en dragen zelfs emoties met zich mee. Meestal komen ze over als ziekelingen, maar door de stemmen en het gedraag geven ze je toch vaak de creeps. Het leuke is ook dat ze niet altijd een eenheid vormen. De meeste aanwezige vijanden hebben een eigen visie op het leven en dat zorgt ervoor dat ze soms ook met elkaar strijden.
De belangrijkste vijanden zijn overigens de Big Daddies, ofwel Mr. Bubbles, ofwel Rosie. Dit zijn zeer grote vijanden met een soort duikerspak aan. Zij beschermen de Little Sisters, die een nog belangrijkere rol spelen in het spel. Als je een Big Daddy omgelegd hebt, moet je namelijk een beslissing maken. Je kunt de Little Sisters, die er overigens erg freaky uitzien, redden of elimineren. Jouw beslissingen gedurende het spel hebben invloed op de verhaallijn, omdat er een aantal personen zijn die op je in praten. De één wil dat je ze vermoordt, de ander wil ze in levende lijve houden. Beide hebben voordelen: voor het vermoorden van een Little Sister krijg je meer Adam, terwijl je voor het niet vermoorden andere beloningen krijgt. Aan jou dus de keuze.
Adam is een stof die je nodig hebt om nieuwe eigenschappen te ontwikkelen. Het stofje doet namelijk iets met je DNA. Zo kun je bijvoorbeeld eigenschappen krijgen als telekinese of enrage. Er zijn tal van eigenschappen die je kunt gebruiken om een vijand uit te schakelen. De meer Adam je hebt, des te meer je van deze eigenschappen gebruiken kunt. Dit in combinatie met het wapensysteem zorgt voor een ongekend diep uitgewerkt Combat systeem.
Zo kun je met je gaven bijvoorbeeld iemand onder stroom zetten wanneer hij in een plas water staat, of kun je ze elkaar laten aanvallen. In elke situatie kun je wel een meesterlijke zet bedenken om je vijand uit te schakelen. Je kunt bijvoorbeeld ook je tegenstanders laten bevriezen en ze vervolgens met je koevoet kapotslaan, of je kunt een zogenaamde ‘plasmid’ op ze gooien, waardoor ze elkaar aanvallen. De mogelijkheden zijn eindeloos en deze worden nog eens versterkt door het hoge aantal wapens die je kunt krijgen in de game. En die wapens kennen zelf allemaal nog verschillende uitbreidingen. Zo kun je bij een shotgun kogels krijgen met explosieven en kun je in brand staande pijlen afvuren met je kruisboog. Het gevecht systeem in Bioshock is er één om u tegen te zeggen.
En niet alleen het gevechtsysteem is goed, want het spel is ook behoorlijk moeilijk. Sterker nog, als je het op het hoogste niveau speelt, is het bijna niet te doen. De vijanden zijn erg slim en zijn vaak in grote getale aanwezig. Vijanden zullen bijvoorbeeld naar een health-automaat rennen als ze neergeschoten worden, of in het water springen als ze in brand staan. Op medium heb je in ieder geval al een behoorlijke kluif aan deze game. Laat staan op de, in de PlayStation 3 nieuw toegevoegde, survivormode.
Dat is echter niet de enige toevoeging die de PlayStation 3-versie kent ten opzichte van de versie van een jaar geleden. Grafisch gezien is de game ook iets opgepoetst, al is dat niet overal even goed merkbaar. De kleine haperingen die de 360-versie al kende, zijn er helaas niet uitgehaald, maar dat doet eigenlijk vrij weinig aan de kwaliteit van de game. De game kent ook nog een challenge-mode, waarin je diverse uitdagingen aan kunt gaan. Deze staan allen los van het verhaal en kun je downloaden via PlayStation Network. Toch draait de game vooral om zijn singleplayer, die gewoon geweldig is.
Conclusie
Bioshock is één van de vetste spellen van vorig jaar, maar doet ook zeker mee in de strijd om het vetste spel van dit jaar te worden. De sfeer die de game kent is zo ontzettend gaaf en de onderwaterstad Rapture geeft je een erg apart gevoel. Het verhaal is ontzettend diepgaand en je kunt zelfs invloed hebben op de uitkomst. Ook het gevechtssysteem is er ééntje van ongekende kwaliteit. Het combineren van Plasmids met de verschillende wapens is geweldig. Tenzij je het spel al op de Xbox 360 hebt, kun je er haast niet onderuit om het voor de PlayStation 3 te kopen. Een topper!
Conclusie