Een Tweede Wereldoorlog shooter is nu niet meteen het meest originele gegeven voor een first person shooter. De laatste jaren zijn we als gamers letterlijk overstelpt met (goede en minder goede) games gebaseerd op deze trieste periode uit onze geschiedenis. En toch blijft deze era blijkbaar een grote aantrekkingskracht uitoefenen, zelfs op gamers van jeugdige leeftijd. De tweede wereldoorlog heeft blijkbaar 'iets'. Ik vermoed dan ook dat het aantrekkelijke in dit soort games vooral zit in het rauwe karakter van deze oorlog. De huidige oorlogsvoering is eerder steriel en wordt veelal op afstand gevoerd, terwijl je in de tweede wereldoorlog echt met je gezicht op de gruwel werd gedrukt. En zoiets vertaalt zich blijkbaar in boeiende games. Na de Medal of Honour reeks en de Call of Duty reeks op PC, komt Infinity Ward nu op de proppen met Call of Duty 2. Dit is NIET dezelfde COD2 die verschenen is op de Xbox/PS2 (Big Red One), maar een volledig andere versie speciaal geschreven voor Xbox 360/PC met een totaal andere verhaallijn.
Tot enkele jaren terug was het domein van de first person shooter exclusief voorbehouden aan de (performante) PC-gamer. Dit soort games was op een console gewoonweg moeilijk te verwezenlijken. Enerzijds door gebrekkige controls en anderzijds door het ontbreken aan grafische kracht van de eerste generatie consoles. De Xbox en PS2 hebben de laatste jaren bewezen dat een first person shooter perfect kan gedijen op een console, ook qua controls. De Xbox 360 doet hier zelfs nog een schepje bovenop door zelfs de meeste performante pc het vuur aan de schenen te leggen met deze Call of Duty 2.
Dit kan dan meteen ook gezien worden als een puntje van kritiek, want in feite is deze COD2 niet meer dan een 100% getrouwe port van de PC-versie. De gameplay, graphics en inhoud zijn volledig identiek aan de eerder verschenen versie op pc. Eigenlijk is dit nog meer een indicatie hoe krachtig de xbox360 wel is, want zelfs de laadtijden vallen enorm goed mee in vergelijking met de pc versie. Een echte tour-de-force dus! En dat brengt ons meteen naar het hoofdstuk over de graphics...
Wanneer je COD2 voor de eerste maal speelt, zal je ongetwijfeld versteld staan welk een detail wordt tevoorschijn getoverd op je console. Zelfs de meeste kostbare gamepc met een prijskaartje van 2000€ of meer zal niet noodzakelijk meer detail tonen dan wat op de xbox360 getoond wordt (althans op een HDTV televisie). De textures, animaties, scripted events en vooral de rook zijn ongelooflijk gedetailleerd. Wat nog meer verbaast, is dat dit alles aan een zeer hoge framerate blijft draaien, zélfs wanneer er tientallen soldaten tegelijk rondlopen. De rook verdient een speciale vermelding. In de vorige (pc-versies) van Call of Duty was er al veel aandacht gestoken in het realistisch weergeven van rook, in deze COD2 is men nog een stapje verder gegaan. Beter heb je nog nooit gezien. Al deze details en de realistische animatie van de soldaten zorgen ervoor dat de wereld echt geloofwaardig wordt. Het zijn vooral kleine details die zorgen dat de immersie compleet wordt en het is in die kleine details dat COD2 uitblinkt.
In COD2 vecht je doorheen 27 missies gespreid over drie campagnes. Zo beleef je de oorlog vanuit Russisch, Brits en Amerikaans standpunt. De campagnes brengen je naar zeer verscheiden locaties zoals ondergesneeuwde Russische steden, bloedhete Egyptische woestijnen, Franse dorpjes enz. Niks vernieuwend op dit vlak en dat geldt ook voor de gameplay. Je vecht nog steeds in groepjes waarbij je zelf meer en meer als 'supersoldaat' naar voren treedt om de missie tot een goed einde te brengen. Dit doe je door stap voor stap verder te gaan in de missies, paar nazi's afmaken, achter muurtje duiken, snel naar overkant lopen, zelfde herhalen enz. Leuk is wel dat men erin geslaagd is de reacties van zowel teamleden als tegenstander toch min of meer realistisch te houden. Zo krijg je vaak commentaar als je iets niet goed doet of zullen je teamleden zelfs onder elkaar bevelen roepen. Ook het gebruik van de rookbommen zorgt vaak voor een geslaagde tactische insteek.
Het 'been there done that' gevoel neemt niet weg dat deze shooter er opnieuw in slaagt te zorgen voor een sterk staaltje spanning. Het spel *is* lineair, de AI *is* niet spectaculair goed en veel actie *is* gescript, maar het is allemaal zo mooi en zo goed gedaan dat je toch telkens weer op het puntje van je stoel zit terwijl je de ene Nazi-golf na de andere afslaat. Dit is eigenlijk geperfectioneerde herhaling en eerlijk gezegd zie ik dat liever dan experimentele gameplay die met haken en ogen aan elkaar hangt.
Over het geluid is niks anders te zeggen dan dat het subliem is. Zeker met een dolby digital installatie is het geluid Zo overdonderend dat je niet moet verwonderd zijn als je buren komen vragen of er iets aan de hand is. De explosies, rondvliegende kogels en het continue geschreeuw van zowel vijand als vriend dragen ertoe bij dat je als gamer compleet in het spel wordt gezogen. Zelfs de voice acting is van een goed niveau zodat je nergens het gevoel krijgt dat je 'maar' een spel aan het spelen bent. Ook de muziek is sfeervol en wordt gebruikt waar nodig zonder storend te worden. Een uitstekend geluid is iets waar de COD-games trouwens allang bekend voor staan.
Wat wél vernieuwend is in deze COD2 is het totaal ontbreken van de zogenaamde med-packs. Je zal nu niet meer wanhopig op zoek moeten naar een beetje extra 'leven' wanneer je nog 2 van je 100 health-points over hebt. COD2 introduceert een systeem ala Halo 2, waarbij je je, wanneer je gewond bent en het scherm rood kleurt, even afzijdig houdt zodat je op korte termijn kan herstellen van de opgelopen wonden. Niet realistisch, maar het geeft de veldslagen wonderwel net dat extra tikkeltje méér. Zo zijn de gevechten ook vaak geholpen door het iets meer tactisch aan te pakken, waarbij gebruik van de rookbommen zondermeer enorm bijdragen tot de gameplay.
Het spel slaagt er ook in om op een goede manier je vooruitgang bij te houden aan de hand van checkpoints. Het is dan ook met veel plezier dat ik vaststelde dat deze checkpoints én veelvuldig aanwezig zijn én steeds op logische plaatsen vastliggen, waardoor frustratie door het moeten herspelen van saaie stukken (niet dat die er veel zijn) tot een absoluut minimum is herleid. De singleplayer campagne is in elk geval zeer intens en zal je zonder twijfel graag nog eens herspelen. Op een uurtje of 15 ben je er als doorgewinterde gamer doorheen. Je kan elke missie ook herspelen, wat toch een leuke feature is als je een bepaald stuk eens wil opnieuw wil beleven of tonen aan je vrienden.
In tegenstelling tot de perfect afgewerkte singleplayer campagne, valt het multiplayer gedeelte op de Xbox 360, zeker in vergelijking met zijn PC-broertje, nogal tegen. Zo is de lobby om een server te zoeken veel te summier gehouden waardoor het soms meerdere pogingen vraagt om op een degelijke server terecht te komen. Bovendien is het aantal spelers online beperkt tot 8 waar je in de PC-versie zonder probleem met 32 man tegelijk kan vechten. Onbegrijpelijk dan ook dat zelfs met deze beperking de lag de spelervaring soms totaal om zeep helpt. Door het beperkt aantal tegenstanders lijken een aantal van de multiplayer mappen nogal kaal en van weinig actie voorzien. Waarom men niet gekozen heeft om de multiplayer van de PC versie volledig te porten naar de Xbox 360 is me een raadsel. Een rare beslissing die hopelijk in een toekomstige patch te verhelpen is.
Conclusie
Dankzij de perfect uitgewerkte single player, is COD2 zonder twijfel een echte must-buy. Dit spel toont waartoe de Xbox 360 in staat is en zorgt tegelijk voor een enorm boeiende game-ervaring. De grahics en het geluid zijn dan nog eens van zo'n hoog niveau, dat je al een echte ijspegel moet zijn om je niet betrokken te voelen in hetgeen op je tv gebeurt. De ietwat tegenvallende multiplayer zorgt er echter voor dat de levensduur eerder beperkt is. Zonder twijfel één van de sterkste launch-games.