Vele gamers, waaronder ondergetekende, zullen er ieder jaar voor zorgen dat ze in november nog zes tientjes in de portemonnee hebben zitten. November is namelijk de maand waarin de afgelopen jaren telkens een nieuwe Call of Duty uitkwam. Dit jaar is Treyarch verantwoordelijk voor een nieuw deel: Call of Duty: Black Ops. Even geen oorlog in het moderne tijdperk, maar terug naar de koude oorlog. Hebben we weer te maken met een pareltje, of kunnen we Call of Duty dit jaar beter overslaan? Je leest het in deze review.
Alex Mason maakt deel uit van de Studies and Observations Group (SOG). Tijdens een missie om Fidel Castro uit te schakelen ontdekt de groep dat Rusland verschrikkelijke plannen heeft. Over verschillende missies op verschillende locaties zal het team deze plannen moeten dwarsbomen. Dit verhaal wordt verteld middels herinneringen die Mason naar boven haalt, wanneer hij op brute wijze ondervraagd wordt. Het verhaal wordt hierdoor op originele wijze verteld en bovendien is het nog spannend ook. Dat zagen we niet vaak bij een Call of Duty-game.
De missies in het spel zullen ongeveer zes uur van je tijd in beslag nemen. Dat is erg kprt, maar in die tijd krijg je wel een aantal indrukwekkende momenten voorgeschoteld. Tijdens de missies zul je veelal te voet te werk gaan en dat wordt af en toe afgewisseld door het spelen vanuit diverse voertuigen. Het is allemaal niet erg vernieuwend, maar een oorlogsgame blijft een oorlogsgame.
Zoals al eerder vermeld, zijn de missies in sommige gevallen indrukwekkend. Vrij vroeg in de game zul je een gebied moeten overnemen van de Vietnamezen. Zij verdedigen dit stukje grond met man en macht en zullen je het erg moeilijk maken. Wanneer je op een gegeven moment iets geforceerd hebt, komt er ook nog eens versterking uit de lucht. Na het bombardement is het veld helemaal in de as gelegd, wat er enorm indrukwekkend uitziet.
Grafisch gezien is Black Ops geen hoogvlieger, maar het totaalplaatje op dit soort momenten is gewoon fantastisch. Echter hebben we anno 2010 al mooiere games gezien, waardoor Black Ops toch een beetje verouderd oogt. De sfeer in het spel maakt dat echter helemaal goed, want als je midden in een gevecht zit, dan hoor je de explosies overal om je heen, hoor je mensen schreeuwen en gillen en vliegen de kogels om je oren. De muziek, die af en toe wordt ingezet, versterkt de spannende sfeer.
Als je de vrij korte singleplayer uitgespeeld hebt, rest er gelukkig nog een multiplayer. Dit is waarschijnlijk voor velen de reden om Black Ops aan te schaffen en dat is niet meer dan terecht. De multiplayer is namelijk het paradepaardje van het spel. De modi zijn grotendeels hetzelfde als in Modern Warfare. Je hebt onder andere Free for all, Domination, Team Deathmatch en Search & Destroy. Nieuw zijn de Wager Matches, waarin je een soort weddenschap met elkaar aangaat om Call of Duty Points te verdienen. Dit zijn zeer welkome en zeer geslaagde toevoegingen aan de multiplayer.
De eerder genoende Call of Duty Points zijn ook nieuw in het spel. Deze punten gebruik je om allerlei dingen te kopen in de game. Dit varieert van wapens tot aan perks en van killstreak rewards tot plaatjes voor je Player Card. Dit zorgt ervoor dat je niet oneindig dingen toe kunt voegen en veranderen binnen je class, want je moet eerst punten hebben. Voor sommige wapens en andere items moet je echter wel een bepaald level bereikt hebben, alvorens je ze kunt gebruiken.
Daar waar Modern Warfare 2 voor sommige spelers wat ontgebalanceerd was, zijn de heren van Treyarch erin geslaagd om wat meer balans in de multiplayer aan te brengen. Er zijn minder Killstreak Rewards en bovendien verdien je deze enkel door kills te maken met je eigen wapens. Als je na een killstreak vier of vijf extra kills maakt met een helikopter, dan tellen deze niet mee voor je volgende Killstreak Reward. Tussen de beloningen zit onder andere een Napalm Strike en een Rolling Thunder. Daarnaast zijn de Attack Dogs terug van weggeweest. Meest indrukwekkende is echter de Gunship. Deze helikopter kun je zelf besturen en schiet zowel kogels als raketten.
Echter is deze helikopter niet zo simpel te behalen. Je hebt er weliswaar slechts elf kills voor nodig, maar zoals gezegd gaat dat niet zo gemakkelijk. Je bent veelal aangewezen op je primary weapon en het is niet meer zo dat je als secondary weapen een shotgun hebt, waarmee je gemakkelijk op korte afstand kills maakt. In Black Ops horen de shotguns bij de primary weapons en ook hierdoor is er meer balans in het spel.
In de multiplayer zit een groot aantal maps. Vrijwel iedere map heeft ontzettend veel gangetjes en wegen, waardoor je bijna altijd van meerdere kanten kwetsbaar bent. Er is een aantal grote en een aantal kleine maps. Van die kleine maps in Nuketown erg bijzonder. Hier staan allemaal poppen, waardoor je vaak denkt dat er een tegenstander zit. Firing Range doet er een schepje bovenop. Hier zijn namelijk bewegende targets te vinden, in de vorm van een mens. In de map Launch kan een raketlancering plaatsvinden.
Alles bij elkaar heb je dus een game waarmee je uren zoet kunt zijn. De multiplayer nodigt uit tot vele potjes, vanwege de verschillende modi die het rijk is. Helaas kleeft er een minpunt aan de multiplayer. Dat geldt althans voor de PlayStation 3-versie. Gebruikers van deze versie zullen regelmatig geconfronteerd worden met abrupt eindigende potjes vanwege verbindingsproblemen. Af en toe wordt een potje wel drie keer onderbroken. Hopelijk wordt dit probleem nog verholpen middels een patch.
Conclusie
Treyarch heeft puik werk afgeleverd met Black Ops. Ze zijn er in geslaagd een singleplayer neer te zetten met indrukwekkende missies en een spannend verhaal. Helaas is deze van vrij korte duur en is het grafisch niet altijd even geniaal. De multiplayer is dankzij enkele goede verbeteringen ten opzichte van voorgaande delen enorm goed geworden. De Wager Matches zijn hierbij een zeer geslaagde toevoeging. Call of Duty: Black Ops staat, ondanks enkele schoonheidsfoutjes, garant voor maanden spelplezier.