Games volgen elkaar tegenwoordig in rap tempo op. Bij vele franchises zit er vaak maar een jaar tussen een oud en een nieuw deel. Dat is soms jammer, omdat je nog aan het genieten bent van het voorgaande deel. Dat is Call of Duty in ieder geval wel het geval. Infinity Ward had vorig jaar één van de beste shooters ooit neergezet en slechts een jaar later ligt het volgende deel al weer in de winkelrekken. Call of Duty: World at War is weer door Treyarch ontwikkeld en zij hadden de bijna onmogelijke taak om Call of Duty 4 te verbeteren. Toch is het de studio gelukt om op redelijk gelijke hoogte met deel vier te komen en een dijk van een game neer te zetten.
Waar Infinity Ward vorig jaar nog de stap nam om oorlog te voeren in een modern tijdperk, gaat Treyarch met World at War weer terug naar de Tweede Wereldoorlog. Is dit erg? Nee, persoonlijk vond ik oorlogje spelen in het hedendaagse tijdperk wel iets leuker dan in de Tweede Wereldoorlog, maar al met al mag er toch wel geconcludeerd worden dat de sfeer van de Tweede Wereldoorlog ontzettend goed is neergezet door Treyarch.
Het spel neemt je mee naar de strijd in Japan en de strijd in Berlijn. Het éne moment speel in je in de Japanse jungle en het andere moment sta je in de kille, verlaten straten van Berlijn. De sfeer in de Japanse levels is behoorlijk ziek. De Japanners zullen er namelijk alles aan doen om jouw leger te elimineren. Ze vallen uit bomen, rennen met granaten en messen op je af en komen soms erg snel uit een bunker. Ze zijn allemaal bereid om te sterven voor hun vaderland. In Duitsland speel je met het Russische leger en val je Berlijn binnen. De sfeer die je hier terug ziet, komt redelijk overeen met voorgaande delen van Call of Duty.
Natuurlijk dragen de graphics ook bij aan het sfeertje. Deze zijn in een jaar tijd niet echt verbeterd. Natuurlijk zien ze er alsnog heel erg mooi uit, maar ruim een jaar later zou je toch wel iets meer mogen verwachten. De omgevingen variëren van het in puin liggende Berlijn tot de slagvelden op het strand in Japan. Alles ziet er erg mooi uit. Op het gebied van geluid mag er ook niet geklaagd worden. De Duitsers zul je regelmatig horen vloeken en de Japanners met hun ‘Banzaaai-kreten’ maken het geheel lekker spannend. Daarnaast zijn de geluiden van oorlog erg goed verwerkt. Op sommige punten wordt het zelfs wel een beetje angstaanjagend, als je alle bommen hoort inslaan.
Qua gameplay staat het spel ook als een huis. De besturing is, net als bijna alles in de game, weinig veranderd ten opzichte van deel vier. Het werkt allemaal lekker naar behoren. In de meeste missies zul je gewoon te voet op pad gaan, maar zo af en toe zul je een tank moeten besturen, of de kanonnen in een vliegtuig moeten bedienen. Allemaal leuke extraatjes, maar toch blijft het spelen te voet het leukst. Wat nieuw is, is de vlammenwerper. Met dit apparaat kun je de Japanners lekker in de fik steken en uit hun plekken roken. Om me heen hoor ik veel positieve reacties op dit wapen, maar eigenlijk vind ik het persoonlijk veel leuker om te schieten en te richten met geladen geweren. De vlammenwerper is even leuk om massa’s te elimineren.
In de multiplayer is er ook niet veel veranderd. Als groot pluspunt is er de co-opmode. Je kunt nu dus met meerdere mensen tegelijk spelen. Daarnaast zijn de oude online-modi weer van de partij. Deze zijn allemaal nagenoeg hetzelfde als in deel vier. Er is enkel nog een mode waarin je met voertuigen kunt spelen. Dit is echter niet zo’n succes, omdat het de snelheid van het spel een beetje belemmerd. De minder snel werkende wapens uit de tijd van de Tweede Wereldoorlog dragen hier ook voor een deel aan bij. Verder is de multiplayer zeker wel te pruimen.
Conclusie
Call of Duty: World at War is Treyarchs beste game tot nu toe. Het spel heeft ongeveer hetzelfde niveau als zijn voorganger en is op sommige punten misschien wel iets beter, maar het doet erg weinig nieuws. Natuurlijk is dat niet zon punt, want waarom zou je iets willen veranderen wat al goed is? Toch hebben de mensen die deel vier al in huis hebben niet heel veel reden om dit deel te halen. Tenzij je natuurlijk van de singleplayer wilt genieten. Deze is namelijk gewoon gaaf. De sfeer, de graphics en het geluid maken het tot een unieke spelervaring. Call of Duty: World at War is een topper geworden.