Castlevania was toen het origineel uitkwam een baanbrekende game. Met de voor zijn tijd uitblinkende audiovisuele presentatie en de grimmige sfeer, wist het de harten van vele gamers te veroveren, en tot vandaag de dag niet los te laten.
De grimmige, duistere atmosfeer van de game werd ondersteund door een moeilijkheidsgraad die door sommige als sadistisch genoemd wordt. De vijanden waren bijzonder agressief en een onoplettende speler kon snel geveld worden door de vele projectielen die op hem af kwamen.
Deels lag het echter ook aan de technische beperkingen, zoals het ontbreken van de mogelijkheid om van sprongrichting te veranderen of een trap op of af te springen. Castlevania heeft de tand des tijds dan ook niet al te best doorstaan, al hoeft dit niet per se een belemmering te zijn.
De vraag die je jezelf dan ook moet stellen is of je bereid bent regelmatig van voor af aan te beginnen, omdat de game een precisie van je eist die bijna niet haalbaar is voor degene die de games van tegenwoordig gewend is. Een strijd waarin het memoriseren van Dracula’s kasteel je beste wapen is om te overleven.
Wanneer dit je als muziek in de oren klinkt, kan ik met een gerust aanraden om de eShop in te duiken en mijn tijd van 33 minuten proberen te verbeteren. Maar wanneer je je vroeger al ergerde aan de Prince Of Persia of Ninja Gaiden-games verwijs ik je voor je Castlevania-vertier wel naar de nieuwere delen.
Conclusie
De fundering van de originele Castlevania staat nog altijd als een huis, maar de muren beginnen wel wat fracturen te vertonen. Vraag jezelf dan ook af of je voor authenticiteit gaat of voor simpel gemak, voor je je aan een eventuele download waagt.