Toen werd aangekondigd welke games bij de lancering van de Wii U eShop aanwezig zouden zijn, leek Chasing Aurora veruit de meest interessante titel te worden. De origami-achtige graphics deden namelijk vermoeden dat we hier te maken hadden met een potentiële indieklapper. Achteraf gezien hoop ik dat mijn vermoeden onjuist blijkt, anders zal de eShop geen lang leven beschoren zijn.
Laat ik maar niet om de kwestie heen draaien. Singleplayer-fans doen er goed aan zo ver mogelijk bij Chasing Aurora vandaan te blijven. In deze singleplayer is het de bedoeling een van je vijf vogels door een level te sturen en daarbij zoveel mogelijk punten te scoren. Het probleem is dat de levels klein zijn en het pad werkelijk gewoon een cirkel is die getekend werd door een blinde. Hierdoor komt het er dus op neer dat je als een neuroot steeds hetzelfde doet in de hoop de naderende tijdsdruk voor de te blijven.
Hoe langer je aan een stuk in het aangegeven pad blijft, hoe beter je score. Er wordt getracht om een beetje variatie in de levels aan te brengen door bijvoorbeeld bliksem of wind je weg te laten bemoeilijken. Het moeilijkste bleek echter wakker te blijven, want het is doodsaai om te doen. Wellicht dat de singleplayer daarom in zijn geheel op de GamePad te doen is, het is weer eens wat anders dan schaapjes tellen.
De drie multiplayermodi, die met maximaal vijf spelers offline gedaan kunnen worden, bleken echter nog enigszins de moeite waard. De eerste mode zullen we allemaal gedaan hebben op het schoolplein vroeger, want wie heeft er nu geen verstoppertje gedaan? De speler met de GamePad dient voor een minuut de andere spelers voor te blijven. Hoe langer dit lukt, hoe meer punten hij krijgt. Het bleek dat de speler met de GamePad echter zelden verliest, aangezien hij de andere spelers op zijn scherm in de gaten kan houden.
Een kleine verbetering is de tweede mode. Hierin is de speler met de GamePad een ijsvogel welke poogt de andere spelers in ijsklontjes te veranderen. Spelers doen er goed aan hier samen te werken, want een bevroren vogel kan ontdooid worden, maar een groep is veel te kwetsbaar. Ook hier bleek dat de speler met de GamePad in de meeste gevallen wint, wat de pret aardig wist te drukken.
De verse kers op de mislukte taart was de derde mode. Hierin dienen spelers een lamp mee te zeulen. Spelers vechten constant om bezit van de lamp, want dan bezitten zij het scherm. Wanneer de speler met de lamp succesvol de andere spelers drie seconden buiten het scherm krijgt zullen ze een leven verliezen. Tegen alle verwachtingen in bleek deze mode zeer vermakelijk en zijn er ook heel wat potjes van gespeeld, tot de roep van Nintendo Land overwon.
Conclusie
Chasing Aurora is een draak van een game, zelfs voor een launchtitel op een downloadkanaal. Ze zeggen dat je beter een vogel in de hand kan hebben, maar ik raad je aan deze fijn te laten vliegen. Met een verwaarloosbare singleplayer en slechts een multiplayer mode die je tijd en geld waard is, kan het zijn aanschafprijs namelijk zeker niet verantwoorden.