Geheugen, dat is de sleutel om een highscore neer te zetten in een platformer. Een level binnenstebuiten keren zodat je met absolute precisie elke sprong kunt maken, elke vijand kunt ontwijken en elk deel van het level ten volste kunt benutten. Het is dé manier om je een platformer eigen te maken. Behalve als die platformer Cloudberry Kingdom heet.
Cloudberry Kingdom heeft namelijk geen vaste levels, enkel onderdelen. En deze onderdelen worden talrijker naarmate jij beter speelt. Storm je zonder moeite door vijf spijkerballen heen? Prima! Dan worden het er nu twintig. Acht vliegen als brug voor deze afgrond kregen jou niet dood? Kijken hoe je het doet met drie stuks! Dat is het idee achter Cloudberry Kingdom.
Aan de start van het verhaal van Cloudberry Kingdom ontmoeten we Bob. Bob is je alledaagse, inwisselbare held. Zijn vijand heeft een jongedame ontvoerd en Bob bestormt daarom het kasteel van de boef om hem eens te trakteren op de vuist der gerechtigheid. Hoogmoed komt echter voor de val en Bob wordt van een klif gedonderd. Nu moet hij weer naar boven zien te komen om alsnog zijn rivaal te lijf te gaan.
Om dit te doen moet Bob acht levels trotseren, die elk uit maar liefst veertig secties bestaan. De moeilijkheidsgraad neemt hier in rap tempo toe met korte, gevarieerde levels om je voor te bereiden op de arcade. Het is leuk dat je door de levels heen verschillende versies van Bob kunt besturen, zoals dubbel sprong Bob en jetpack Bob, en dat de game hier rekening mee houdt bij het maken van de levels. Helaas blijft Cloudberry Kingdom toch voelen als een inwisselbare en vrij holle ervaring. De spijkerballen, spijkers, verdwijnende platformen en lasers weten dan ook na een paar uur spelen geen indruk meer achter te laten. De verhaallijn heb ik halverwege dan ook gelaten voor wat het is. 
Vervolgens ben ik in andere modi gedoken. Bij escalation heb je een beperkt aantal levens waarmee je zoveel mogelijk levels moet overleven. Een level duurt zelden langer dan dertig seconden, waardoor de game de kans krijgt regelmatig bij te schakelen op je speelstijl. Dit zou van de game een unieke belevenis moeten maken, maar dit valt in de praktijk tegen.
Een goede platformer is juist goed doordat de ontwikkelaars de levels goed ontwerpen, met slim geplaatste platformen, vallen en vijanden. Wanneer dit allemaal willekeurig gebeurt, wordt dit principe juist totaal ondermijnd. Het is in essentie de ultieme uitdaging voor platformerpuristen, maar buiten deze doelgroep zal ieder andere gamer snel uitgekeken zijn. Hetzelfde geldt voor de andere modi, waarbij je bijvoorbeeld tegen de tijd vecht of je Bob-versie regelmatig veranderd. Mijn tijd met Cloudberry Kingdom is echter voorbij. Het was een leuke rit, maar geef mij toch maar mijn Mario’s, Sonics en Donkey Kongs.
Conclusie
Cloudberry Kingdom is gebouwd op een idee dat perfect klinkt op papier, maar in de praktijk niet zo goed blijkt te werken. De willekeurig gegenereerde levels weten na een paar uur niet meer te boeien, waardoor je liever teruggrijpt naar de oude voorspelbare platformers. Cloudberry Kingdom zal dan ook snel afzakken in vergetelheid.
Kijk ook onze videorecensie van Cloudberry Kingdom
Volg redacteur Sil Hendriks op Google+