Wie kijkt naar de releases van Remedy Entertainment in de afgelopen jaren, zal al snel een patroon waarnemen. Games van deze studio draaien vaak om gewone mensen die in ongewone situaties belanden door bovenmenselijke krachten of voorwerpen. En als dat echt zou zijn, zou men een overheidsinstantie oprichten om daarmee om te gaan. In Control is dat exact de plek die jij gaat verkennen.
Als Jesse Faden wandel jij het Federal Bureau of Control binnen om je broertje Dylan te zoeken, die zeventien jaar voor aanvang van de game door de organisatie werd afgevoerd. Je zou verwachten dat dat nog een hele opgave zou zijn, vooral gezien het gebouw niet eens waargenomen kan worden door normale mensen, maar je wandelt zonder problemen langs de lege receptie om enkel te stuiten op leeg kantoor na leeg kantoor. En dit gaat zo door tot je voor de deuren van de Directors office staat.
Ready to kill
Wanneer je op het punt staat de deuren te openen, hoor je het verontrustende geluid van een geweerschot; enkel om vervolgens het stoffelijke overschot van de baas van het kantoor en een vreemd pistool te ontdekken. De echt vreemde gebeurtenissen komen echter pas eens je het schietijzer oppakt, waarna je je plotseling in een vreemde wereld bevindt.
Na een paar minuten krijg je een eerste glimp van de bizarre realiteit die geldt in het FBC, wanneer blijkt dat het pistool een soort sollicitatieproces met je doorlopen heeft en je daarmee tegen wil en weten in heeft gepromoveerd tot de nieuwe Director van de FBC. En alsof dat nog niet vreemd genoeg is, spreekt de geest van je voorganger ook nog tegen je! De eerste taak die je door hem opgelegd krijgt? Een interdimensionale invasie afslaan die het FBC in zijn greep houdt.
Natuurlijk is je originele doel niet vergeten. Dylan is nog altijd Jesse’s einddoel, maar al snel blijkt dat je zelfs als Director niet vrij kunt gaan en staan waar je wilt zolang als dat de noodprocedure in effect is. Jesse wordt daarom van hot naar her gestuurd om verschillende gebieden te ontdoen van The Hiss en langzaam maar zeker de controle terug te krijgen.
Spelen maar
Op het gebied van gameplay laat Control zich het beste omschrijven als een third-person shooter met puzzel- en platformelementen. Het Service Weapon dat je aan het begin van het spel hebt opgepikt is je primaire verdediging tegen verschillende soorten personeel van het FBC dat door The Hiss gecorrupteerd is en kan in een vijftal vormen veranderen om je bij te staan in de strijd. Hiernaast vergaar je door het spel heen verschillende paranormale krachten die je kunnen helpen in je avontuur. Hierbij kun je denken aan telekinese om de omgeving als wapen te kunnen gebruiken en hypnose om je wat extra mankracht te geven. Helaas is het aantal krachten dat je verkrijgt, net als de variatie tussen de vijanden, wel vrij beperkt. Boss fights zijn hierdoor zonder twijfel hoogtepunten, maar daarvan krijg je er slechts een handjevol.
Wat je speelstijl verder kan personaliseren, zijn mods. Deze komen in twee smaken, voor respectievelijk je wapen en jijzelf. Zo kun je jouw magische pistool onder andere meer kracht geven en jezelf bijvoorbeeld beter maken in je paranormale trucjes. En dat is nog naast de skill points die je kunt gebruiken om specifieke krachten te verbeteren. Mods vind je overal in de spelwereld, welke je als je verstandig bent goed doorzoekt. Naast power-ups vind je namelijk ook honderden collectibles die daadwerkelijk belangrijk zijn voor context en zelfs regelmatig hints bevatten over hoe je verder moet gaan. Want hoewel Control veel is, is het geen game die je handje vastpakt om je van locatie naar locatie te leiden. In plaats daarvan krijg je een bestemming en mag je zelf de borden in de omgeving lezen om daar te komen, hetgeen mij heel goed beviel. Het droeg namelijk noemenswaardig bij aan het gevoel dat ik op een vreemde locatie was aanbeland.
The good & the bad
Sfeer is iets wat Control in overvloed heeft. Deels door het vreemde gebouw en de bizarre gebeurtenissen, maar ook door de manier waarop het dingen presenteert. Veel video’s die je kunt vinden ogen oud en documenten vol informatie zijn gecensureerd, waardoor details aan je verbeelding worden overgelaten. Jesse praat bovendien met een entiteit die wij niet kunnen horen, met als gevolg dat de mysteries zich enkel op blijven stapelen eens je verder in de game komt. En reken er maar niet op dat je alle antwoorden hebt wanneer de credits over je scherm rollen. Want zelfs nadat ik ruim veertien uur heb gespendeerd om naast het verhaal een aanzienlijk deel van de collectibles te vinden en side quests te voltooien, blijft veel open voor interpretatie, hetgeen perfect past in het plaatje dat Control probeert te schetsen.
Een paar vreemde dingen die ik wel heb kunnen verklaren, waren te wijten aan bugs, waar Control er helaas best wat van heeft. Veel van deze bugs – zoals audio dat niet synchroon loopt, lampen die flitsen als een discotheek en Jesse die door de grond zakt – zouden volgens een bericht van de ontwikkelaar worden verholpen met een Day One patch, maar wij ervoeren ze alsnog na het installeren ervan. Laten we hopen dat dat mysterie gaandeweg nog wel een conclusie krijgt, want dan krijgt de score van Control er nog een tiende of twee bij.
Conclusie
Met Control bewijst Remedy Entertainment wederom dat het prima weet hoe het actievolle games met een mysterieuze ondertoon tot leven moet brengen. De sfeer druipt van de ervaring af en door expositie niet in je gezicht te wrijven blijft die tot aan het einde behouden. Helaas verliest de combat echter al ver hiervoor zijn glans, omdat The Hiss, ondanks al zijn variaties, een vrij eentonige vijand is. De boss fights zijn in dat opzicht dan ook het onbetwiste hoogtepunt.