Volgens medewerkers van het bedrijf Ruffian Games is de ontwikkeling van Crackdown 2 niet vlekkeloos verlopen. De ontwikkelaars zaten vast aan een strakke deadline en moesten alles binnen zeer korte tijd hebben voltooid. Om deze reden keer je in Crackdown 2 terug naar Pacific City. Tien jaar na het verhaal in de originele game, is Pacific City er niet beter op geworden. Overdag heerst een terroristenorganisatie genaamd The Cell over de straten en `s nachts worden bewoners bedreigd door gare mutanten, The Freaks. The Agency ziet geen andere keus dan een oud experiment uit de kast te halen, waarop jij als speciaal superagent op pad wordt gestuurd om de stad weer veilig te maken.
Het eerste dat er over de free-roamer gezegd moet worden, is dat Crackdown 2 over een vaardigheidssysteem beschikt. Je vaardigheden verbeteren door vrijwel elke actie die je in de game maakt. Hiervoor word je vanzelfsprekend beloond met bijvoorbeeld nieuwe wapens, brutere auto`s en sterkere krachten. Dit systeem zorgt ervoor dat je lekker bezig blijft en je altijd wel een doel voor ogen hebt. Dit is maar goed ook, want de missies en het verhaal in het spel stellen bar weinig voor.
Zoals gezegd zijn er twee groepen vijanden die overwonnen moeten worden. The Cell vind je vooral overdag in de straten. De activiteit van deze organisatie hangt af van het aantal strategische punten dat zij in hun macht hebben. Als agent kun je deze punten over laten nemen door jouw organisatie. De terroristen moeten hiervoor eerst stuk voor stuk worden afgeknald. Agenten van The Agency nemen vervolgens de basis over en de activiteit van The Cell is teruggebracht. Op deze manier verjaag ze allemaal uit de stad.
Het uitroeiproces van The Freaks is tevens niet al te interessant. Ten eerste is het zaak om drie lasers te activeren die bewaakt worden door The Cell. Zij willen namelijk dat het virus van The Freaks zich lekker blijft verspreiden. Vervolgens begeef je je als hoofdpersonage naar een plek in de stad waar The Freaks zich verspreiden, een soort kraamkamer van de mutanten. Op deze plaats wordt een bom geactiveerd, die in één klap een grote groep Freaks naar het hiernamaals stuurt. Nadat je de bom een aantal minuten tegen The Freaks hebt verdedigd, is ook dit proces voltooid. Na pak hem beet negen van deze acties (lasers activeren, bom activeren, bom verdedigen) is het virus overwonnen.
Na twee van deze bommen gaat het al vervelen en de overige missies zijn ook niet wat je zoekt in een game als Crackdown 2. Er kunnen races worden voltooid (zowel per auto als klimmend en klauterend over daken) en je kunt de orbs gaan verzamelen die je vaardigheden verbeteren. Helaas is ook het verhaal oninteressant. Het is dan ook maar goed dat het eerder genoemde RPG-systeem in de game verwerkt is. Hierdoor blijf je doorspelen om bijvoorbeeld hoger te kunnen springen of in meer gevechtsvoertuigen te kunnen rijden. Er zijn echter nog meer punten die de game als het ware dood maken.
De besturing werkt namelijk niet goed. Vooral het richten is een drama waarbij continu ergernissen optreden. De Left Trigger van de Xbox 360-controller moet zowat drie keer worden ingedrukt, voordat je eindelijk richt op de vijand die je voor ogen had. Bij het klimmen en klauteren wekt de besturing wederom ergernissen op. De superheld mist geregeld een raamkozijn waardoor hij verdiepingen naar beneden valt en het hele stuk opnieuw beklommen moet worden. Het springen voelt daarnaast raar en onwennig aan. Hier blijft het nog steeds niet bij. Technisch is Crackdown 2 namelijk zwaar achterhaald en ziet hij er op sommige punten zelfs slechter uit dan het eerste deel. Van de ontploffingen krijg je zowat tranen in je ogen, zo lelijk zien die eruit.
Crackdown 2 verbetert het eerste deel niet met een aantal leuke toevoegingen en meer van dezelfde leuke elementen zoals dit in een succesformule gaat. De game brengt de leuke dingen uit het eerste deel eerder om zeep en houdt verder alles hetzelfde. Bij de aankondiging werd er al gesproken van Crackdown 1.5 en misschien had er inderdaad beter downloadable content kunnen worden uitgebracht. Gelukkig blijft de game door het vaardigheidssysteem alsnog redelijk overeind en speel je door totdat de credits over het scherm rollen. Ook is het geen straf om gewoon de controller te pakken en chaos te gaan trappen in Pacific City. Dit zorgt ervoor dat de game met een hoop dingen wegkomt.
Tot slot hebben de ontwikkelaars in ieder geval nog één ding goed gedaan, door in te zetten op het coöperatieve aspect. Met drie vrienden is het namelijk nog leuker om Pacific City verder af te breken, al is dit eigenlijk niet de bedoeling. Er kan met vier man tegelijk worden gespeeld. De modi waarin dit competitief kan zijn dan wel weer waardeloos, maar samen spelen maakt blij. Bij het alleen spelen van de game merk je dat Crackdown 2 voor coöp ontwikkeld is.
Conclusie
Crackdown 2 kent een heleboel minpunten waarop de game genadeloos onderuit had kunnen gaan. Gelukkig wordt het geheel overeind gehouden door het vaardigheidssysteem en de punten uit het origineel die nog steeds een grijns opwekken. De repetitieve missies, het verhaal, de besturing, de presentatie en de weinige vernieuwing zorgen er helaas voor dat het spel er met een magere voldoende vanaf komt. Het coöperatieve aspect heeft zeker aan deze voldoende bijgedragen.