Ik moet iets bekennen Nog nooit in mijn gehele leven had ik een Final Fantasy-spel gespeeld, laat staan dat ik ooit de films of de animatieseries heb gekeken. Totdat ik een tijdje geleden ineens Crisis Core: Final Fantasy VII op de deurmat zag liggen. Het spel zei me als niet-liefhebber niet zoveel, maar enkele van mijn vrienden waren razend enthousiast en mede door hun enthousiasme raakte ik zeer benieuwd naar de avonturen van Zack.
Zack is namelijk de hoofdrolspeler in Crisis Core. Hij is een jonge soldaat, die in dienst is van SOLDIER en hij heeft absoluut geen geduld om de top te bereiken. Hij is echter een 2nd class soldier, terwijl de elite nog steeds de 1st class is. Er volgen diverse missies en ineens tijdens een missie in Wutai, verdwijnt een groot leger aan SOLDIER-leden onder leiding van 1st class-soldaat Genesis. Zack wordt samen met zijn vriend Angeal en de 1st class-held Sephiroth toegewezen op de missie om achter de verdwijning van Genesis te komen. Deze missie resulteert in een schitterend plot dat zomaar bij mensen emoties op kan roepen. Dat is voor een computerspel een puike prestatie en dat laat direct ook zien dat pixels meer dan alleen maar blokjes zijn.
Sowieso zit het met de presentatie van Crisis Core: Final Fantasy VII goed. De omgevingen zijn mooi vormgegeven en de muziek weet het verhaal heel goed te verwoorden. Naast rustige pianomuziek is er ook ruimte voor rockmuziek in het spel gekomen. In eerste instantie vond ik deze muziekkeuze enigszins frappant, maar achteraf kan ik het wel waarderen. Juist dit pittige muziekgenre zorgt ervoor dat de softe kant van het spel niet te overheersend wordt en het spel blijft daardoor prima in balans. Afgezien van het leveldesign en de goede muziekkeuze is de presentatie ook op andere gebieden in orde. Zo biedt het spel op grafisch gebied genoeg om overal te kunnen gaan pronken met je PSP. Niet alleen in de cutscenes zijn de graphics indrukwekkend, maar ook tijdens de gevechten zelf druipt de schoonheid er vanaf. Crisis Core weet de PSP optimaal te gebruiken en dit belooft veel goeds voor toekomstige PSP-titels.
Crisis Core speelt zich zeven jaar voor het originele Final Fantasy VII af. Dit betekent echter niet dat het turn-based-systeem uit het origineel weer van de partij is. Integendeel, de gevechten worden nu op hoge snelheid uitgevochten en helemaal in real-time. De hoofdpersoon Zack heeft een zwaard en kan tevens een paar magische aanvallen uitvoeren. Met deze twee types aanvallen zul jij je het moeten redden en om eerlijk te zijn lukt het aardig met dit systeem.
Een ander systeem, dat verband houdt met het vechtsysteem, komt helaas minder goed uit de verf. Net als bij de meeste andere RPG’s, kun je in Crisis Core ook levelen of upgrades verzamelen. Helaas heeft men geprobeerd om dit met een Digital Mind Wave-systeem (DMW-systeem) op te lossen, maar dit is geen goed werkende keuze. Op het moment dat je een speciale aanval uitvoert, moet je namelijk hopen dat je twee of drie dezelfde getallen krijgt. Mocht je dat lukken, dan stijgt het level van een kracht of Zack. Het klinkt simpel, maar in de praktijk komt er zoveel geluk bij kijken, dat het niet leuk meer is. Bij een game wil ik invloed uit kunnen spelen en nee, dat houdt niet in dat de computer beslissingen voor mij neemt, die gebaseerd zijn op toevalligheden.
Echter nam ik dit systeem op de koop toe, aangezien het spel genoeg biedt om je uren lang bezig te houden. Enkel het verhaal zelf al zit vol met missies die veel tijd werven. Daarnaast zijn er ook nog tal van zijmissies, waarmee je vele extra’s kunt vrijspelen.
Crisis Core biedt heel veel en afgezien van het DMW-systeem lijkt er weinig mis, maar toch, na een paar uurtjes spelen zag ik een groot gebrek aan het spel: variatie. Alle missies draaien om het vechten alleen. Natuurlijk is dit ook het belangrijkste, maar niet als er maar een paar omgevingen zijn, waarin je kunt vechten. Dit laatste gebrek zorgt ervoor dat ik het spel veel minder kan waarderen, dan dat ik de eerste uurtjes dacht.
Conclusie
Crisis Core: Final Fantasy VII was voor mij mijn eerste aanraking met het Final Fantasy-universum en het was een geslaagde. Het spel herbergt een prima sfeer, het vechten werkt lekker en er zijn vele extras beschikbaar. Helaas werkt het DMW-systeem irritant en worden de missies na verloop van tijd eentonig.