Naast gamen wil ik mezelf nog wel eens verliezen in de wereld van een goed boek. Vele zonnige middagen zijn in een luie stoel doorgebracht met een koud drankje en de werken van Freud, Socrates, Confucius en Einstein. Ik zat dan ook opeens op het puntje van mijn stoel toen de game opende met een passage uit de goddelijke komedie, een berucht boek waar onder andere Dante’s Inferno op gebaseerd is. Helaas was dat ook de enige keer.
De game opent in een ambulance. Je ligt op een brancard en aan apparaten die je in leven houden. De game gemaand je om jezelf hiervan los te rukken. Dit doe je ideaal gezien met de move controller, maar het kan ook met pijn en moeite met de controller door middel van Sixaxis. Eens je je eigen dood veroorzaakt hebt, word je wakker voor een vreemd woud dat oogt alsof het gemaakt is voor een PC uit de periode van de eeuwwisseling.
Nadat je de poort geopend hebt, kom je op een kleine open vlakte met schijnbaar willekeurige voorwerpen als een fontein, pikhouweel en uien. Door je , op tergend traag tempo, door de spelwereld te bewegen en alles wat los en vast zit te onderzoeken zul je langzaam ontdekken dat elk voorwerp zijn nut heeft.
Waar je bent en waarom blijft in nevelen gehuld, evenals door wie en met welke reden de voorwerpen in het woud geplaatst heeft. Het wordt allemaal nog vreemder wanneer je de voorwerpen goed weet te gebruiken en je opeens andere locaties aan doet voor nog meer vreemde taferelen. Zo vond ik mezelf opeens terug op een ijsvlakte, een tunnel die op een LSD-trip leek, of een slagveld van de tweede wereldoorlog die je allemaal voor een keuze stellen.
Het blijft allemaal erg vaag, en een gevoel van iets bereiken blijft uit, zelfs wanneer je na een klein uurtje al de eindcredits voorbij ziet rollen. Je kunt hierna pogen de game nogmaals te spelen, want de makers beloofden ons andere eindes op basis van de keuzes. Maar na de game twee maal te hebben uitgespeeld, durf ik te stellen dat de verschillen te miniem zijn om dat te rechtvaardigen, net als het bestaansrecht van deze game.
Conclusie
Datura oogt verschrikkelijk, speelt bagger en is op geen enkel moment vermakelijk om te spelen. Waarom deze game ooit gemaakt is mag Joost weten….wat zeg je Joost? O, Joost weet het ook niet. Maar doe jezelf een plezier en haal iets anders van PSN af.