Als recensent heb je van die games waar je naar uitkijkt. Spellen waarvan je niet kan wachten om er een cijfertje op te plakken. Uiteraard zijn er ook spellen waar je van te voren al weet dat het niet veel zal worden. Toen ik aangewezen werd om De Blob 2 van een cijfer te voorzien, vond ik dat een mooie uitdaging. Waarom? Ik heb last van een lichte vorm van kleurenblindheid.
Jawel, u leest het goed. GameQuarter heeft mij aangewezen om een spel waarin kleuren de hoofdrol spelen aan mij toe te wijzen. Gelukkig zie ik wel alle kleuren, maar is het soms wat lastig de juiste naam bij de kleur te plaatsen. Vooral bij groen en bruin. Uiteraard bent u niet geïnteresseerd in het fenomeen kleurenblind zijn, maar in het spel dat De Blob 2 heet. Laten we daar dan maar eens over beginnen.
De Blob 2 is het direct vervolg op het eerste deel dat enkel op de Nintendo Wii verscheen. Echter is besloten het vervolg ook op de Xbox 360 en PlayStation 3 uit te brengen. De Blob 2 vertelt het verhaal van Comrade Blanc, die heeft besloten alle steden kleurloos te maken en de inwoners in isolatiepakjes te proppen. Het is aan Blob om deze steden van vele felle kleuren te voorzien en zo Comrade Blanc & Co. weg te jagen. Dit doet Blob door zich in een bad van een bepaalde kleur te dopen en tegen de gebouwen aan te springen, waardoor deze in één vluchtige beweging volledig de kleur aannemen die Blob heeft opgezogen. Door verfbots aan te vallen krijg je de kans om naast de kleurbaden ook gemengde kleuren te creëren, waaronder bruin en paars.
Het spelconcept zal u wellicht simpel in de oren klinken. De Blob 2 bevat dan ook een lage instapdrempel, wat de game aantrekkelijk maakt voor jong en oud. Ook voor mensen die kleurenblind zijn is De Blob 2 alles behalve onaantrekkelijk. In het hoofdmenu kun je namelijk een functie aanzetten die de namen van de kleuren weergeeft, waardoor je ook op de tekst kunt afgaan. De omschakeling van de Nintendo Wii naar de consoles van Sony en Microsoft is vlekkeloos verlopen. Niet alleen staat het HD-jasje Blob erg goed, ook de controls werken naar behoren. Ook de Move functie voor de PlayStation 3 versie van het spel werkt prima, maar naast het feit dat de motion controller prima werkt, heeft deze in werkelijkheid geen toegevoegde waarde. Een echt verschil tussen het gebruik van de DualShock en de Move controller is er niet, wat weinig redenen overlaat om het spel met PlayStation Move te spelen.
Het enige waar uitgever THQ voor op moet passen is de eentonigheid die het spel met zich meebrengt. Elk level bevat hetzelfde concept, wat sleur met zich mee kan brengen. Er is wel een stijgende lijn te zien wat betreft de moeilijkheid van de levels, wat de uitdaging iets vergroot. Toch kan De Blob 2 nergens echt uitdagend worden, wat het spel voor de fanatiekeling minder aantrekkelijk maakt. Dat neemt niet weg dat het spel van een prima levensduur is voorzien en dat het spel uitstekend geschikt is als luchtig tussendoortje.
Een nieuwe toevoeging van THQ is de klok die je het gehele spel zal blijven achtervolgen. Waar je eerst alleen af kon gaan door de gifzwarte inkt, heb je nu een probleem als de tijd om is. Door het bevrijden van inwoners krijg je extra tijd, maar ondanks deze aanvulling heb je soms simpelweg te weinig tijd om alles de kleur te geven die je wilt. Dit is jammer, daar de vrijheid in het eerste deel juist een groot pluspunt was. Ook de Blob Party mode die het spel met zich meeneemt heeft geen toegevoegde waarde. Als tweede speler zit je namelijk voor spek en bonen bij je vriend op de bank. Blob moet namelijk al het werk doen en jij zweeft wat rond en schiet af en toe een balletje af. De Blob 2 moet het dan ook niet hebben van zijn multiplayer.
Conclusie
De Blob 2 is een prima game geworden, die vooral goed zal functioneren als tussendoortje tussen de bloedserieuze games. Het HD-jasje staat Blob uitstekend en de controls zijn goed overgezet. De toevoegingen die De Blob 2 met zich meebrengt hadden echter achterwege kunnen blijven, daar ze niet van toegevoegde waarde zijn. De Blob 2 brengt niet de vernieuwing die een nieuw deel met zich mee zou moeten brengen, maar borduurt verder op de fundering van het eerste deel, en daar is niets mis mee!