Een wereld vol mooie landschappen, fantasierijke wezens en kletterende zwaarden is natuurlijk een perfect scenario voor een film. Vaak groeit er uit een film ook een game die meestal niet zo’n gelijkwaardig niveau haalt. Wanneer je ‘De Kronieken van Narnia: Prins Caspian’ speelt, hoop je dat dit een uitzondering is. Ik kan je nu al verklappen, helaas is dit niet het geval.
Als je de game opstart staat de taal al automatisch op Nederlands. Bespaar je de moeite, bij de instellingen staat er geen optie om de taal te veranderen. Net als bij games als Ratchet and Clank is de taalkeuze in de XMB automatisch de gametaal. Opzicht is dat geen probleem. Dat je de game niet in het Engels kan spelen, is een ander verhaal. Als je de XMB op Engels zet, is de game Duits (Ongelofelijk logisch, NOT!) en op Duits zetten in de hoop dat je Engels krijgt, helpt ook niet. Zeer jammer, want de Nederlandse stemmen doen gewoon pijn aan je oren en halen de geloofwaardigheid van het verhaal flink naar beneden.
Maar genoeg over de stemmen. Het verhaal van ‘De Kronieken van Narnia’ gaat over een prins in het fantasierijke land ‘Narnia’. Narnia wordt echter bezeten door de boosaardige koning ‘Miraz’ met zijn ‘ Telmarijnen-leger’. Aan jou de taak om met de Prins en zijn vriendjes het land van de ondergang te redden. Al vanaf het begin heb je door dat het verhaal hetzelfde is als de film vanwege de cutscenes die van de echte film zijn. Jammer genoeg is het verhaal warrig en alles behalve spannend. Dat zijn overigens ook twee goede beschrijvingen voor de hele game. Zo’n acht uur lang moet je namelijk proberen wakker te blijven. Houd de koffie maar bij de hand.
De gameplay draait voornamelijk om het ’hack-and-slash principe’. Ook wordt je regelmatig getest op je brein. Althans, dat is de bedoeling. De puzzels zijn niet alleen gemakkelijk, zoals je verwacht van een kindergame, maar ook nog eens slaapverwekkend. Origineler dan hendels overhalen en op tegels stappen wordt het niet. We hebben het allemaal al in talloze games gezien. Echt irritant wordt het als je kistjes moet openen omdat je daarbij constant op de knoppen moet rammen. Een mislukte poging en ook nog eens slecht gejat van ‘God of War’. Leuker zijn de grote veldslagen met honderden wezens tegelijk op het scherm. Deze gevechten zijn dan ook weer niet heel goed uitgewerkt, omdat ze een beetje door elkaar heen lopen. Het vechtsysteem is ook nog eens poepsimpel en je kan de gevechten in je voordeel beslissen door simpelweg op dezelfde knop te drukken. Anno 2008 is dit niet meer boeiend. Het eerste level valt nog wel te pruimen maar vervolgens gaat het bergafwaarts en soms wordt het zelfs lachwekkend.
Wat de game wel goed doet, is dat je kan kiezen uit twintig verschillende personages die sterk verschillen van elkaar. Van dwergen tot geiten, alles uit de film kom je tegen. Elk personage heeft verschillende eigenschappen zodat je soms even moet nadenken over de oplossing. Deze oplossingen blijven zich echter herhalen. Gevolg is dat je erg makkelijk door de game stormt met in het achterhoofd nog de hoop op wat uitdaging. Als de game nog niet gemakkelijk genoeg is, kan je met een andere vriend in co-op spelen. Nadeel is dan weer dat diezelfde vriend nooit meer bij jou langs zal komen.
Het gemiddeld (lage) niveau van de gameplay wordt een beetje dragelijker dankzij de omgevingen die er toch best aardig uit zien. Maar de personages zijn des te lelijker en vooral de menselijke. Echte ‘WOW-momenten’ zitten er ook niet in. De muziek zorgt verder voor een mooi sfeertje en is ook van een redelijk niveau. Maar ondanks een redelijke audio-visueel wordt er niet beter gepresteerd dan de gemiddelde filmgame. En dat is jammer. De game had zeker potentie om vermakelijk te zijn. De uitwerking is er alleen niet en het einde is ook om te janken. Genoeg reden dus om de game gelijk te verkopen (of niet te kopen).
Reacties (0)
Deel je mening over dit artikel met andere GameQuarter-lezers
Plaats een reactie
Reacties laden...