Dead Rising kwam vier jaar geleden als onverwachte topper uit de hoek vallen en deed iets wat andere games nog nooit eerder hadden gedaan. Als speler moest je 72 uur zien te overleven in een door zombies overladen winkelcentrum. Je koos zelf op welke manier je de game doorspeelde en kon bovendien alles in het winkelcentrum als wapen gebruiken. Vier jaar later is het risico van de toch wel desastreuze zombie-infectie ingeperkt, maar natuurlijk gaat het op een geven moment mis. Tijdens de Terror is Reality-show, een show waarin zombies door middel van kettingzagen op motoren worden afgeslacht, laat iemand de zombies met opzet ontsnappen. Jij speelt Chuck Greene, een stoere vent die zojuist nog aan de Terror is Reality-show mee heeft gedaan en nu verdacht wordt van het veroorzaken van de zombie-uitbraak in Fortune City.
Fortune City is een gokstad die gebouwd is nadat Las Vegas vijf fictieve jaren geleden door de zombies was afgebroken. Chuck is tijdens deze eerste uitbraak zijn vrouw kwijt geraakt. Wel heeft hij nog een dochtertje, Katey, bij wie om de 24 uur het medicijn Zombrex moet worden toegediend. Fortune City verandert na de show al snel in een hel. Volgens het protocol wordt de stad hermetisch afgesloten van de buitenwereld, om verdere verspreiding van het virus tegen te gaan. Net als vier jaar geleden duurt het 72 uur voordat je door het leger gered kan worden. Hieruit ontpopt zich een verhaal, waarin het vooral draait om het bewijzen van Chuck zijn onschuld en het vinden van Zombrex. Daarnaast is het niet verplicht, maar zullen er opnieuw heel erg veel zombies op brute wijze worden afgeslacht.
Dead Rising 2 voelt wederom aan als een soort Bollywood-film. Slechte personages en gestoorde dialogen passeren meerdere malen de revue. Je moet ervan houden en je moet het accepteren, maar vooral degenen die dit vier jaar geleden al hebben gedaan, zullen zich in Dead Rising 2 weer uren gaan vermaken. De tijdslimiet van 72 in-game uren is zoals gezegd nog steeds aanwezig. Voor sommige gamers zal deze tijdslimiet als irritant worden ervaren, maar je moet het in een ander perspectief zien. De tijdslimiet zorgt ervoor dat je lekker bezig blijft en je keuzes moet maken. Kies je ervoor om iemand uit Fortune City te redden, of versla je liever een psychopaat? Daarnaast kent de game meerdere eindes en ben je niet verplicht om het eerder uitgelichte verhaal te volgen. Wil je 72 uur lang zombies gaan hakken, dan is dat ook een mogelijkheid.
Veel critici beweren dat Dead Rising 2 eentonig is en op den duur saai wordt, maar de ontwikkelaar wil je alleen een duwtje in de rug geven en laat je verder zelf kiezen op welke manier je de game doorspeelt. In een eerste speelsessie heb ik heel braaf het verhaal gevolgd en op het eind zat de schuilplaats in Fortune City vol met mensen die Chuck had gered. In een tweede speelsessie ging dochtertje Katey helaas snel dood, omdat ik geen zin had om Zombrex te gaan zoeken en de stad introk om lekker rond te gaan kloten. Op deze manier komt de game pas goed tot zijn recht, omdat je na één of twee speelsessies nog steeds niet alles hebt gezien.
Het meerdere keren doorspelen van Dead Rising 2 wordt verder gestimuleerd door het levelsysteem. Chuck stijgt net als zijn voorganger Frank in level en krijgt er op deze manier vaardigheden, moves of meer opbergplaatsen voor wapens bij. Eén van de grootste vernieuwingen ten opzichte van het vorige deel is namelijk het combineren van deze wapens. In het eerste deel was het al een feest om te gaan ‘shoppen’ in de plaatselijke doe-het-zelfzaak en op deze manier zombies te vermalen met een grasmaaier, kettingzaag, heggenschaar of een hakbijl. In het tweede deel kun je speciale kaarten verzamelen en deze wapens met elkaar combineren. De eerste simpele combinatiekaart die je krijgt, bestaat uit een doosje spijkers en een houten honkbalknuppel. Dit zorgt al voor hilarische taferelen, om maar niet te spreken over de bladblazer en een assortiment aan juwelen, een emmer gecombineerd met drie drilboren en een hark gecombineerd met een accu.
Inderdaad, Dead Rising 2 zit weer vol met humor die vooral bij de echte sadisten onder ons in de smaak zal vallen. Dankzij de humoristische momenten die bestaan uit het afmaken van zombies en het verslaan van psychopaten, valt het verhaal op een positieve manier in het niet. Toch zijn er een aantal minpunten die vernoemd moeten worden. Ten eerste is de game technisch gezien aan de zwakke kant. De graphics zijn er sinds het eerste deel amper beter op geworden en de gameplay had wel een likje verf mogen krijgen. Op sommige momenten voelt het allemaal wat stroef aan.
Ten tweede zijn de laadtijden een doorn in het oog. Fortune City bestaat uit een groot aantal gebieden, twee verdiepingen en een ondergronds systeem. Even snel het ene gebied doorkruisen om het andere gebied te bereiken, zorgt ervoor dat je al twee keer naar een laadscherm zit te turen, voordat de gebieden ingeladen zijn. De lange laadschermen zijn gewoon niet meer van deze tijd en zijn erg storend, omdat je Dead Rising 2 juist lekker snel wilt spelen. Wel moet gezegd worden dat het uiteindelijk allemaal de moeite waard is. De laadtijden en de achterhaalde techniek weten geen afbreuk te doen aan de positieve punten in het spel.
Conclusie
Mensen die zich met het eerste deel van Dead Rising kostelijk hebben weten te vermaken, zullen het tweede deel weer fantastisch gaan vinden. Voor spelers die al niet hielden van de foute dialogen en het gebruiken van je eigen creativiteit, zal dit misschien anders zijn. Toch is Dead Rising 2 vooral een erg leuke en humoristische game, die je meerdere keren uit kunt spelen. De tijdslimiet zorgt er hierbij voor dat je lekker bezig blijft. Het combineren van wapens biedt alleen maar meer perspectief voor een volgend deel. De enige minpuntjes zijn dat de game technisch beter had gekund en dat de laadtijden korter hadden mogen zijn. Toch zal het spel niet snel uit je geheugen verdwijnen, doordat het vermorzelen van pelotons aan zombies simpelweg te leuk blijft.