Toen ik zeven jaar oud was, werd er filmgeschiedenis geschreven in Hollywood. Er kwam een blockbuster uit, waarvan de impact voor veel kinderen van mijn leeftijd enorm was. Door Jurassic Park was er opeens een enorme interesse in alles wat met dinosaurussen te maken had. Opeens werd het saaiste beroep dat er bestaat als een enorm spannend en avontuurlijk bestaan neergezet. Vanaf het moment dat ik deze filmlegende had gezien, droomde ik van een baan als paleontoloog. Graven in Dakota naar miljoenen jaren oude beenderen van dieren die godzijdank nu niet meer leven. Ik heb tenslotte liever een gans die tegen mijn fiets aanloopt, dan een brontosaurus. Bij mij is dat stiekeme verlangen altijd een beetje gebleven, maar nu niet meer, want nu is er de game Dinosaur Fossil Hunter. Dus ik pak mijn afgerafelde jeans, doe een stoffig blauw overhemd aan, doe witte cowboyhoed op mijn hoofd en mijn Ray Ban Classics op en ga aan de slag.
In de game speel je het leven van een paleontoloog. Je begint bij de jeugd, waar hij een kleine collectie eigen gevonden fossielen heeft gevonden, schoonmaakt en bewaart. Vervolgens zie je hoe hij stage loopt en daarna zich opwerkt tot een heuse beheerder van een eigen museum, met personeel en drones. Je gaat met het personage op reis naar verschillende delen van Amerika in verschillende auto’s, om daar de geraamtes van allerlei soorten dinosauriërs op te graven.
Drie elementen
De game bestaat uit drie elementen: het opgraven, prepareren en tentoonstellen van de fossielen. Met het opgraven ga je met een avontuurlijke 4x4 wagen naar diverse opgravingslocaties, waar je vervolgens met diverse hulpmiddelen gaat graven naar stenen met botten erin. Er is een apparaat met een sensor die steen herkent onder de grond. Wanneer je een steen ziet kun je deze gaan opgraven met een schep en pikhouweel. Zodra je de steen hebt, kun je met een stralingsmeter bekijken of de steen botten bevat. Als de steen botten bevat, wikkel je de steen in een ‘field jacket’, een beschermingslaag van gips. Dit doen paleontologen ook in het echt om de steen te beschermen tijdens zijn reis naar het museum. De botten zijn na miljoenen jaren tenslotte enorm broos en iedere schade die een bot oploopt kan voor maanden extra werk zorgen. De in gips gewikkelde steen stoppen ze in een doos en brengen hem naar het museum.
Eenmaal in het museum komt de tweede fase: het prepareren van het skelet. Ook dit is nog redelijk accuraat met hoe het in het echt wordt gedaan. De steen wordt beetje bij beetje weggehakt, totdat het bot goed zichtbaar is. Normaal is dit een proces van maanden en soms zelfs jaren, maar in de game hebben ze het gelukkig wat ingekort. Eerst hak je de irrelevante delen van de steen met een hamer weg. Wat overblijft wordt met een soort tandartsboor weg gedrild tot er alleen bot overblijft. Dat bot veeg je schoon met een kwast, spray je in met een bacteriedodend middel, je schuurt de laatste beetjes steen weg, zandstraalt het bot helemaal glad en maakt vervolgens het bot schoon met water. Wat overblijft is een mooi glimmend bot. Dit doe je een aantal keer tot je van meerdere botten een skelet in elkaar kan zetten en daar is hij dan. Een volledig geraamte van een dinosaurus.
Vervolgens moet het skelet tentoon worden gesteld in een museum. Je kunt het skelet in verschillende poses neerzetten, beslist wat de ondergrond is en kunt het een beetje versieren met planten, een vijvertje, nog een ander skelet en een omschrijving wat het precies voor dinosaurus is. Als je dit hebt gedaan ga je door naar het volgende skelet.
En dat is het een beetje. Dit is de game. Je gaat van de ene locatie naar de andere. Graaft daar wat stenen op en kijkt of er botten in zitten. De stenen met botten neem je mee. Je scheidt het bot van de steen. De botten voeg je toe tot een skelet en gaat weer verder met opgraven, in elkaar zetten en tentoonstellen.
Verveling
Deze game is een simulatie. Dit betekent dat de makers van de game hebben geprobeerd om ervoor te zorgen dat je zo realistisch mogelijk een paleontoloog na kan spelen. Omdat het vermaak blijft, zullen de makers van dit soort games wel altijd wat concessies moeten doen. Voor deze game zijn echter zeer veel concessies gedaan. Zoals ik al eerder heb aangegeven, is het werk van een paleontoloog zeer precies en bijzonder langzaam. Beetje bij beetje pellen ze chirurgische precisie een steen van het bot af. In deze game pak je gewoon een hamer en mep je de steen in stukken. Het maakt niet uit, kennelijk is een versteend bot van een dinosaurus gemaakt van titanium en totaal niet breekbaar. Ook wanneer je het bot gaat bijslijpen is er niets om je zorgen over te maken, want het bot kan niet breken. Bij het in elkaar zetten zijn drie moeilijkheidsgraden, maar de moeilijkste is en blijft erg gemakkelijk. Je ziet een 3D-afbeelding, pakt een bot en je hoeft alleen maar het bot te plaatsen in het oplichtende stuk van die afbeelding.
De game schiet hier wel een beetje tekort. Je krijgt al snel het gevoel dat Alan Grant het gemakkelijk had, terwijl het tegendeel waar is. Je vindt uit het niks opeens een miljoenen jaren oud bot. Wat kan het zijn? Waar komt het vandaan? Je weet niks. Een universitaire opleiding is noodzakelijk om goed te begrijpen van elk diersoort hoe het geraamte eruitziet en hoe je fossiel van steen onderscheidt. Natuurlijk maken ze het niet heel realistisch, maar ik vind aan de andere kant dat er wel een beetje uitdaging verwacht moet kunnen worden. Een game heeft altijd een uitdagende factor nodig en voor mijn gevoel ontbreekt dit.
Nu doe je bij het schoonmaken van de botten iedere keer weer dezelfde dingen. Je gaat met je muis snel heen en weer om de botten op een andere manier schoon te krijgen. Het ziet er goed uit en je krijgt een beeld met hoe dit in het echt gaat, weliswaar op een manier dat je niets kapot kunt krijgen. Hier komt mijn grootste probleem van deze game. Doe dit een paar keer en je gaat pijntjes voelen in de je arm. De korte bewegingen met de muis van links naar rechts, terwijl je de linkermuisknop ingedrukt moet houden, is een opmaat naar gewrichtspijn. Ik heb regelmatig dat ik moest stoppen, omdat ik merkte dat er zo’n druk op mijn arm kwam te staan, dat ik merkte dat ik voor uren pijn in mijn arm bleef hebben. Ik gebruik vaak een muis, maar heb nooit last gehad van pijn in mijn arm. Met deze game had ik het na een paar uur.
Conclusie
Dinosaur Fossil Hunter is voor een simulator een vrij solide game. De besturing voelt af en toe wat houterig aan, maar niet op een storende manier. Het ziet er prima uit en het heeft iets leuks om een skelet op te graven, in elkaar te zetten en klaar te maken voor een mooie tentoonstelling. Als ik dit doe zie ik mijzelf al lekker bezig bij een museum. Het klinkt alleen wel mooier dan het is. Het wordt al snel wat saai. Doordat je niet echt iets verkeerd kunt doen begon de game al snel te vervelen. Deze game is niet vriendelijk voor je fysieke gezondheid. Al snel kreeg ik dusdanig veel pijn in mijn arm dat ik moest stoppen.