Toen ik pakweg een jaar geleden DiRT 3 recenseerde kreeg deze erg lovende kritiek. Er gingen echter wel vijf strafpunten van de score af voor het Gymkhama gedeelte. Dit vertoon van testosteron in een arcadejasje was een gigantische stijlbreuk met het pure rallyrijden dat de rest van DiRT 3 je bood. Codemasters lijkt dit zelf ook te hebben ingezien, want het arcadegedeelte is uit DiRT gesloopt, opgepoetst en uitgebreid. DiRT: Showdown is hier.
Voor ieder wie dit is gaan lezen vanwege de DiRT in de titel en hoopt op een nieuwe rally racegame kan bij deze afhaken. DiRT: Showdown lijkt meer op bijvoorbeeld Need For Speed of Burnout dan op de DiRT-reeks. Ook hier vlieg je met een enorme snelheid over het asfalt terwijl je op tegenstanders in beukt om ze te reduceren naar brandende hoopjes metaal.
De speltypen van Showdown laten zich indelen in drie categorieën: racen, slopen en stunten. In de racesecties heb je race off (gewoon als eerste finishen), 8ball (scheuren op een parkoer vol kruispunten, botsingen gegarandeerd), eliminator (elke vijftien seconde ligt de sloomste eruit) en dominator (zet een zo snel mogelijke tijd neer op elk van de secties om punten te scoren). Dominator was de favoriet van ondergetekende terwijl 8ball duidelijk de mindere is. Het kan soms uiterst frustrerend worden als je van eerste naar laatste plek gaat vanwege zo’n stom kruispunt.
De sloopcategorie bestaat uit moordpartijen waarbij je punten krijgt voor de schade die je veroorzaakt. Soms heb je een twist, genaamd ramp. Hier krijg je enkel punten wanneer de schade veroorzaakt wordt op een verhoogd platform, en krijg je grove punten voor het naar onder donderen van je tegenstanders. In plaats van werkelijk lekker te rammen is het nu vaak een kwestie tegenstanders raken en boosten maar.
Het stunten doe je wederom in Gymkhama. Soms alleen op een enorme vlakte, soms met een tegenstander op een gesloten obstakelkoers. Hoewel ik nog steeds geen fan ben van het hele Gymkhamagebeuren past het nu wel in de sfeer die Showdown wil uitdragen.
Hoewel Showdown dus een beduidend ander pad in slaat dan de hoofdreeks, is het wel altijd voelbaar waar de DiRT in de titel vandaan komt. Elk van de auto’s ziet er werkelijk prachtig uit en zijn voorzien van vele mogelijke lakkits en kunnen geüpgrade worden met cash die je in de campaign verdient.
Deze campaign bestaat uit een viertal toernooien, van elk 21 races, die vaak per stuk meerdere rondes beslaan. Als je kijkt dat je met elk toernooi twee tot drie uur bezig bent, komt dit uit op een totaal van pakweg tien uur, niet slecht voor een racegame. Helaas word je voor de volledige duur van deze campaign begeleid door een commentator. Niets tegen commentators, maar deze klinkt niet realistisch, ongemotiveerd en zegt vooral veel te vaak hetzelfde!
Hierna kun je nog met regelmaat challenges van Racenet afplukken. Racenet is equivalent voor DiRT: Showdown als Elite voor Call Of Duty. Oftewel een website waar je statistieken, informatie en een community om de game heen hebt. Het registreren kan niet makkelijker en hoewel de site nog een bètastadium zit is het een slim idee om aan de challenges deel te nemen. Met de challenges zijn namelijk enorme virtuele geldbedragen, speciale lakkits en andere leuke beloningen te winnen als je je in de hogere regionen weet te werken.
Je kunt je skills verder uitbouwen in Joyride. Hoewel dit heel erg aanlokkelijk klinkt, is het een verwaarloosbaar deel van de ervaring. Je hebt een gigantisch terrein waar je allerlei simpele opdrachten moet volbrengen. Deze worden nooit interessant om te doen en bieden bovendien geen noemenswaardige beloning om je te motiveren om ze allemaal te volbrengen. Nee geef mij dan maar de multiplayer! Deze biedt alle modi uit de singleplayer om je online of op de bank mee te vermaken. Want hallalujah! Showdown heeft splitscreen! Zet alleen wel maar je eigen muziek aan, want de toffe soundtrack van DiRT 3 luistert nog steeds beter weg dan het gros van de tracks in Showdown.
Conclusie
DiRT: Showdown is een pure arcaderacer in hart en nieren die enkel nog met de DiRT-naam te maken heeft door dezelfde hoogte van de kwaliteit. Met alle liefde zou ik daarom Showdown hetzelfde punt geven als DiRT 3, maar een vervelend stemmetje in mijn hoofd roept ‘’Looks like the two cars are kissing, awwe.’’ voor de honderdduizendste keer. Bovendien heb ik nog een beetje een nare nasmaak aan de joyride-mode en de soundtrack.