Als iemand die maar bar weinig online multiplayer speelt, ben ik niet iemand die snel een fighting game onder handen zal nemen. Dergelijke spellen zijn immers vaak erg licht op de verhalende singleplayer-zijde en leunen zwaar op de multiplayer om relevant te blijven. Dragon Ball: FighterZ brak begin dit jaar met die traditie, door een forse singleplayer én een robuuste multiplayer in een pakket te leveren. En nu is de game ook op de Switch verschenen. Is die daar net zo goed? Ik zocht het voor jullie uit.
Dragon Ball: FighterZ werd tot leven gebracht door ontwikkelaar Arc System Works, welke dankzij series als BlazBlue, Guilty Gear en de Persona fighting games een huishoudnaam is geworden van de competitieve gamingscene. En met FighterZ bewijst het zijn magie nog lang niet kwijtgeraakt te zijn. Goku en zijn vrienden (en vijanden) spatten van je scherm met visuals die de animaties van Dragon Ball: Super te schande maken. Elke lijn in de omgeving, elke contour van de gezichten van de vechters en elke aanval oogt beter dan de Dragon Ball-serie ooit heeft gedaan, zelfs wanneer we hem bekeken door onze nostalgiebril, al wilt de Switch in handheldmode wel eens rare kartelrandjes tonen tijdens de cutscenes. Het doorspelen van het speciaal voor deze game geschreven verhaal was desondanks als het bekijken van een compleet nieuwe arc van de anime; een gevoel dat verder versterkt werd dankzij het opdraven van de oorspronkelijke voice actors en de talloze referenties naar het bronmateriaal in de vorm van contextgevoelige dialogen en acties.
Met een beetje van Arc en een beetje van Akira
Deze nieuwe arc introduceert ons aan Android 21, een gloednieuwe vijand in het Dragon Ball-universum, welke specifiek voor deze game in het leven werd geroepen door Dragon Ball-bedenker Akira Toriyama zelf en zoals altijd de aarde in gevaar brengt. Ditmaal komt dit door klonen van de Z fighters en schurken als Cell, Frieza en Ginyu, die door de bionische dame op de wereld zijn losgelaten. Maar dat is nog niet het ergste! Tot overmaat van ramp bedekken vreemde golven de aardbol en verzwakken ze de vechters tot het punt dat iedereen ongeveer even sterk is als Yamcha, wat tevens de ideale in-game verklaring is voor het feit dat de vechters perfect gebalanceerd zijn. Probeer dan echter maar eens een planeet te beschermen!
Gelukkig is er een straaltje licht in de duisternis: jij. Door iets wat men het link systeem noemt, kun jij jouw ziel onderbrengen in de lichamen van de strijders die beïnvloed worden door de mysterieuze golven en intappen in hun ware krachten. Daarom sluit je je aan bij de welbekende cast van de anime, in de hoop de aarde te ontdoen van de kloonplaag en Android 21 een halt toe te roepen.
Videogame of niet, Dragon Ball blijft natuurlijk Dragon Ball en dus ligt ook in FighterZ de nadruk veel meer op de actie dan op het drama. Vanuit het oogpunt van drie kampen ontrafel je het geheim van Android 21, door honderden klonen op een knuckle sandwich en een dubbele big bang te trakteren. Het ongeveer twaalf uur durende verhaal wordt nooit heel bijzonder, maar als je de oorspronkelijke serie een warm hart toedraagt, zal je zonder twijfel niet teleurgesteld worden door hetgeen dat Arc System Works je met deze game voorschotelt, al gaat de sleur er richting het einde wel flink in zitten. Maar zelfs al ben je geen DBZ-fan, dan nog is dat geen reden om het spel aan je voorbij te laten gaan.
Vliegensvlug
Zoals gezegd heeft Arc System Works al heel wat ervaring met het maken van fighting games en dit valt ook wel te merken als je de game speelt. De kenmerkende over de top actie van de serie wordt perfect vertaald naar een razendsnel vechtspel, dat opvallend makkelijk te leren is, maar ook een hele hoop diepgang herbergt. Karakters hebben een lichte, medium en zware aanval, evenals een knop voor ki-technieken. Hiernaast is er Dragon Rush, kun je vliegen om snel een gat te dichten, teleporteren, kun je teamaanvallen uitvoeren en heeft elk karakter zijn eigen arsenaal aan super moves. Dat klinkt waarschijnlijk ontzettend imposant en zo oogt het ook. Maar eens je zelf aan de knoppen zit, merk je dat je geen extra vingerkootje nodig hebt om die indrukwekkende combo’s uit je mouw te schudden.
Games als Tekken en Mortal Kombat vereisen vaak dat je de ins-and-outs van een of twee karakters leert om je zo te specialiseren en de vaak lange knoppencombinaties kunt dromen om op een degelijk niveau te kunnen spelen. Die vlieger gaat niet op voor Dragon Ball. Elk karakter heeft dezelfde combo’s, waarbij enkel de resulterende aanvallen verschillen. Hierdoor kun je makkelijk van karakter naar karakter hoppen – iets wat sowieso nodig is in het verhaal – om een feeling te krijgen voor welke drie jou het beste liggen.
Drie?
Ja drie! Dragon Ball: FighterZ is een team based fighter waarin je drie van de 24 karakters (exclusief DLC) kiest om gevechten aan te gaan. Tussen deze karakters kun je wisselen tijdens de match of je kunt ze gebruiken om bijvoorbeeld een driedubbele kamehameha los te laten op een vijand. Belangrijker is echter dat je tussen karakters kunt wisselen om een gedeelte van je HP terug te krijgen. Dit specifieke balkje bestaat namelijk uit drie gedeeltes, welke zwart, blauw en oranje kleuren voor respectievelijke verloren leven, herstelbaar leven en overgebleven leven, waarbij in dit geval de tweede van belang is. Dit gedeelte herstelt namelijk geleidelijk wanneer je karakter aan de zijlijn staat. Slimme spelers wisselen daarom op het juiste moment van vechter.
Dit wisselen heeft overigens meer voordelen dan enkel leven heroveren. Het zorgt ervoor dat je de flow van een gevecht doorbreekt, wat een wereld van verschil kan maken bij een genre als dit, waarin de uitkomst van een match vaak een kwestie van milliseconden is. En dat gaat helemaal op voor zoiets als Dragon Ball, waarbij het tempo behoorlijk hoog ligt en zaken als schermvullende energiestralen en teleportatie aan de orde van de dag zijn. Voor die energiestralen heb je overigens een apart ki-balkje, maar deze behoeft eigenlijk geen uitleg als je deze simpele vuistregel begrijpt: meer ki is sterkere aanvallen.
En dan nog even online
Eerder stelde ik al dat FighterZ gericht is op zowel de einzelgänger als de fanatieke online speler; wat betekent dat ik ook even met de online mode heb gestoeid. Enigszins tot mijn verbazing ben ik blij om te melden dat die nagenoeg vlekkeloos werkt. Ik hoefde nooit lang te wachten op een match en matchmaking koppelde mij in veruit de meeste gevallen met spelers van een gelijkaardig niveau, waardoor ik getriggerd werd om door te spelen en meer Zeni te verdienen.
Deze Zeni kun je in de shop gebruiken om loot boxes te kopen, die dingen als stamps, emotes en skins bevatten. Maar de Belgische Kansspelcommissie kan in dit geval rustig op zijn achterste blijven zitten. Bandai Namco en Arc System Works houden namelijk de eer aan zichzelf en stoppen enkel cosmetics in de kisten, welke je bovendien zelfs niet met een omweg voor echt geld kunt aanschaffen. Dat zien we graag!
Conclusie
Dragon Ball: FighterZ is het absolute totaalpakket. Het is een degelijke fighting game die eer doet aan de absurde gevechten van de serie, het oogt en klinkt als (en zelfs beter dan) het bronmateriaal en heeft ook nog eens zowel op singleplayer- als multiplayer-gebied voldoende om het lijf. De repetitiviteit van de singleplayer en de kleine visuele dipjes in handheldmode mogen daarbij de pret niet drukken, vooral niet nu je overal met je vrienden kan matten.