Wie elke maand weer met smart wacht op de PlayStation Plus-games die gratis worden weggegeven, zal lang niet altijd een gat in de lucht springen van geluk. De titels betreffen vaak indie games, waar het gros van de gamers (vaak blijkende uit reacties op fora en nieuwsberichten) niet op zit te wachten. Games die niet eens de kans krijgen om hun strepen te verdienen. Met Drawn to Death heeft probeert een ontwikkelaar die zijn strepen al heeft verdiend (David Jaffe) een nieuwe titel uit, in de hoop er een gretige community voor te vinden.
Het is niet verwonderlijk dat Drawn to Death door Sony werd uitgekozen als PS+ game, aangezien de game eigenlijk alleen online te spelen is. In het spel is de bedoeling om middels een origineel arsenaal aan wapens de vijand aan flarden te schieten. Dit gebeurt in levels die vooral veel hoogte kennen. Door middel van het oppikken van wapens kun je je beginnende arsenaal uitbreiden. Daarnaast zijn er health pick-ups en kun je nieuwe ammunitie vinden voor het wapen dat je op dat moment in je hand hebt.
Bij het opstarten van het spel kun je er direct voor kiezen om de online arena te betreden, maar het is natuurlijk aan te raden om eerst even de besturing onder controle te krijgen in de tutorial. Op grappige wijze loodst een arrogante kikker je door deze tutorial, die het vooral van zijn zelfspot moet hebben. Het steekt de draak met tutorials die allemaal net iets te lang duren of denken dat je daadwerkelijk niks kan. Sommige zullen deze humor ronduit irritant vinden, de ander zal het kunnen waarderen. Ik kies in dit geval voor de tweede optie, want ook ik word inmiddels depressief van ellenlange tutorials die denken dat je de afgelopen jaren onder een steen hebt gelegen.
Van papier naar…papier
Waar het ontwikkelen van een game vaak begint bij het tekenen van poppetjes, om deze vervolgens in digitale exemplaren om te toveren, is dat bij Drawn to Death wat anders gegaan. Het hele spel lijkt zich namelijk nog op de tekentafel te bevinden. Het spel speelt zich volledig af binnen het schetsboekje van een student, die daarmee voor een originele grafische stijl zorgt. Deze stijl wordt gecombineerd met rock- en punkdeuntjes, die daarmee voor een sfeer zorgen die veel weg heeft van de sfeer bij een American high school-setting. Zoals eerder in de recensie al is aangehaald, is er binnen het leveldesign vooral aandacht besteed aan mogelijkheden op verschillende verdiepingen. Je zult dan ook veel springen en rondrennen binnen Drawn to Death. Niet zozeer om je te verplaatsen, maar ook vooral om alles te ontwijken wat je kant op wordt geschoten. En dat kan werkelijk van alles zijn.
Het wapenarsenaal van Drawn to Death lijkt op het eerste gezicht namelijk van alle markten thuis. Zo kun je iemand oproepen die dodgeballs voor je afschiet of kun je een gitaar oproepen waar je in eerste instantie tegenstanders een mep mee kunt verkopen, maar op den duur ook riffs mee kunt afschieten. Tel daar nog wat geweren, RPG’s en destructieve wapens bij op, en je beseft je dat je keuzes moet gaan maken. Na even experimenteren zul je tot de conclusie komen dat lang niet alle wapens even effectief zijn. Een groot deel hiervan zul je na even uitproberen dan ook links laten liggen. Jammer, aangezien er wel wat originele wapens tussen zitten die uiteindelijk niet gebruikt gaan worden.
Waar doet mij dit aan denken…?
Wie Drawn to Death even heeft gespeeld, kan al snel de link leggen met Quake. Deze arena-shooter is in feite omgetoverd naar een stijlvolle wereld, waarin vooral humor centraal staat. Met pick-ups van wapens, health en ammo is er niets nieuws onder de zon. Het op en neer springen en verplaatsen middels trampolines en portalen is ook niets nieuws. Drawn to Death moet het wat dat betreft dan ook echt van zijn wapens en stijl hebben.
Het spelen van het spel gebeurt met maximaal vier personen. Je kunt natuurlijk vrienden uitnodigen om sessies bij te wonen, iets wat voor hilarische taferelen kan zorgen. Door de PS+ aanbieding is het natuurlijk makkelijker om vrienden met het spel bijeen te rapen. Wij raden dit dan ook ten zeerste aan. De vraag is namelijk of de game op de langere termijn een community kan en gaat vormen. Uit eigen ervaring blijkt namelijk dat het vinden van een potje niet altijd even snel gaat. Nu al.
Conclusie
Drawn to Death is een vermakelijke arena-shooter met een originele stijl. De game laat je snel starten, waardoor het tempo er van begin af aan in zit. Helaas zijn niet alle wapens even nuttig en herbergt het spel niet al te veel vernieuwingen ten opzichte van bestaande arena-shooters, maar de vraag is of je daar naar moet zoeken. Het kan er wel voor zorgen dat de game niet te lang interessant blijft. Het spelen met bekenden kan daarin wat meer soelaas bieden. Het bestaansrecht van Drawn to Death gaat afhangen van een actieve community. Sony heeft geholpen door de game gratis aan te bieden aan de PS+ community, maar weet de game de laatste stap zelf te zetten?