Met Dungeons & Dragons: Chronicles of Mystara brengt Capcom twee klassieke Dungeons & Dragons-games opnieuw tot leven. De twee games in de collectie, Tower Of Doom en Shadows Over Mystara, waren voorheen enkel te vinden op arcadekasten in Japan en Amerika. Dit is in principe dus een nieuwe release voor Europese gamers.
De twee heruitgaven in de Dungeons & Dragons franchise vertegenwoordigen een genre dat op sterven na dood is: de 2D brawler. In dit genre is het je taak golven aan vijanden te verslaan terwijl je je door de lineaire levels heen werkt. Je karakter kan bewegen over de X- en Y-as, maar kan niet de diepte in. 
Volgens goed gebruik zijn er meerdere karakters te kiezen, met elk hun eigen unieke vaardigheden. In Tower Of Doom zijn dit er vier (Fighter, Cleric, Dwarf en Elf), welke twee bondgenoten krijgen in het vervolg in de vorm van de Thief en Magician. Buiten eigen vaardigheden, aanvallen en uiterlijk heeft elke klasse zijn eigen unieke items die ze kunnen oprapen. De Dwarf is gevaarlijk met tomahawks in de hand, terwijl de Magician je van het leven kan beroven met zijn vele spellbooks.
Slim gebruik maken van al deze unieke kwaliteiten is de sleutel om verder te komen in de Dungeons & Dragons games, welke er een ouderwets hoge moeilijkheidsgraad op na houden. Het probleem dat ik echter ondervond is dat je in de game een oneindig aantal contineus hebt die nauwelijks negatief effect op je score en karakter hebben. Je verliest je progressie met je karakter en de verzamelde items, maar dat merk je amper.
Wanneer ik na een kleine vier uur het einde van beide games al heb gezien voelt dit dan ook als een holle overwinning. Iron Galaxy heeft moeite gedaan om waar voor je geld te bieden, bijvoorbeeld door nieuwe dingen toe te voegen bij latere playthroughs, maar tenzij je echt goede herinneringen bij het genre en / of de originele games hebt zal je hier waarschijnlijk niets voor voelen. De game voelt simpelweg te outdated aan, mede doordat ze de arcade look behouden hebben door middel van een omranding van het scherm.
Het wordt leuker om opnieuw te spelen als je drie vrienden ronselt en met zijn vieren gezamenlijk de wereld red. Terwijl D&D zich prima leent voor singleplayer, komt de game pas echt tot leven als je metgezellen hebt op je avontuur. Als je dan ook een limiet legt op het aantal continues (nul indien je een masochist bent), dan kan Dungeons & Dragons opeens nog in een heel nostalgische en uitdagende game veranderen, maar daar moet je dus wel zelf voor zorgen.
Conclusie
Dungeons & Dragons: Chronicles Of Mystara combineert twee van de beste games van de franchise tot een aantrekkelijke bundel. Voor je deze aanschaft is het echter wel belangrijk om te beseffen dat het grootste pluspunt nostalgie zal zijn. Dus wie niets heeft met retrogames of 2D-brawlers zoekt zijn heil liever ergens anders.