Albion, de wereld waarin jij je continu zal begeven. Albion was al groots op papier, maar ook in de praktijk is dit gelukt. Velen kijken enkel naar de dorpen die te bezoeken zijn, en ja, dit zijn er maar een stuk of vier. Toch mogen de bossen, meren, paden en verdere gebieden niet vergeten worden. De eerste keer dat je door het donkere woud komt en je begeeft op de Barrow Fields is een moment om nooit te vergeten. De bloemen, het klif, het uitzicht. Aan de andere kant van de rivier zie je een kamp van handelaars. Dit stuk laat je gewoonweg van het uitzicht genieten. Of, indien je evil speelt, je boog te spannen en van hoge afstand de handelaren te grazen te nemen. Maar dit is slechts één van de velen te bezoeken locaties. Je staat bijna helemaal vrij om te gaan en te staan waar je wilt. De bewoners te respecteren of de harteloze beul te spelen.
Ja, de inwoners van Albion. Ik kon altijd zeer goed overweg met de bewoners van Bowerstone South terwijl iedereen angst voor mij uitstraalde in Oakvale, wat ook mij een vervelend gevoel gaf ( m’n eerste account is een goede keerl ). Je zal proberen je reputatie in Oakvale op te bouwen maar al snel raak je geïrriteerd en slacht de eerste beste eikel af, koopt z’n huis, zoekt een vrouw, noem het maar op. Je gaat werkelijk in op de omgevingen en de personen die zich daar begeven. Triomfantelijk liep ik door Albion, kreten als. ‘’Look it’s Saber!’’ En ‘’Wow, the Hero is back! It’s good to have you back Sir’’. Van de kinderen hoorde ik ‘’Yeah! It’s Saber! I wanna be just like him!’’ Of ‘’Let’s start a Saber-Fanclub!’’ En ik zeg het je, ik heb nog nooit zo meegeleefd in een game. Nu, met m’n tweede account siddert men van angst, maar met respect. Terwijl een vriend van mij overal werd uitgelachen en nagewezen. Zoals de ondertitel al zegt. Destiny is what you make of it! Je reist door Albion via verschillende magische poorten, zodat je niet, indien je er geen zin in hebt, grote afstanden hoeft af te leggen. Dankzij the Guild Seal ben je in staat van hier naar daar te teleporteren.
Een steek in het hart. Ik speelde Fable in slechts 11 uur uit met m’n eerste account. Pas toen kwam ik erachter wat ik allemaal wel niet gemist had. Je krijgt namelijk na een tijd de optie alles te laten vallen en achter Jack of Blades te gaan. Ik accepteerde dit en heb zeker ¼ van alle quests gemist… iets waarvan ik het wel uit kan schreeuwen. Nu, met m’n tweede account zit ik al op de 14 uur en ben nog niet eens in de buurt van het eind. Gewoonweg omdat ik ook tijd steel in het verder verkennen van gebieden. Lid word van Fist Fighter Gangs, rustig ga vissen. Nu en dan een kaartspel speel of als een echter Gareth uit de Thief-reeks bij huizen inbreek en men van hun bezittingen, en zo nu en dan, levens beroof. Ik steek meer tijd in uiterlijk. De vorige keer liep ik rond in een Assasin Shirt, short haircut, enorme tattoo in m’n face en voor de rest van alles door elkaar. Het zag er erg stoer uit maar ik ben me er niet verder in gaan verdiepen. Pas nu kom ik achter de velen mogelijkheden qua uiterlijk. Ook bleef ik mezelf maar upgraden en werd al snel een 60 plusser. Nu werk ik echter strategisch met m’n experience, dus ja, het heeft zeker wel RPG effecten, ook al zit het boordevol de heerlijke hack and slash. Dus wat je ook zou mogen horen over de tijdsduur, destiny is what you make of it. Je bepaald de speeltijd helemaal zelf.
Iets wat de laatste tijd erg belangrijk is bij de meeste gamers. Want ja, het oog wilt ook wat. En het oog krijgt ook wat. Want Albion leeft. Sta gewoon eens rustig stil als je in Oakvale bent en observeer de huizen. Alles is in rijkelijk detail en toch is niet de maximum grafische kwaliteit gebruikt. Moves zien er spetterend uit, omgevingen leven, alles loopt gewoonweg zoals het hoord, en het ziet er werkelijk goed uit. Zoals ik het eerder al had over de Barrow Fields. Je ziet open zeeën, bewandeld heerlijke dichte wouden en ziet vijanden al van ver. Een dikke pluim dus. Zeker ook leuk om vermeld te worden is de klok die in Fable zit. Dag verschilt veel meer met de nacht. Er spelen overdag andere praktijken plaats dan in de nacht, dus je ziet de wereld in meer manieren dan enkel goed en kwaad, ook dag en nacht spelen een grote rol.
Als iemand weet waar de officiële soundtrack te krijgen is, of ook maar weet hoe deze heet. Neem dan direct contact met me op! De theme’s die ik door Fable heen hoorde gaven me gewoonweg rillingen over m’n rug, zo mooi vond ik ze. Als ik door een woud wandel tijdens nacht hoor ik een geweldig muziekstuk. Hetzelfde muziekstuk doet me denken aan toen ik met vrienden de eerste trailer bekeek en helemaal uit m’n dak ging. Daar komt bij dat de voice ook heerlijk is ingevoegd. Iedere personage heeft zo z’n eigen stem. Soms vind je dezelfde terug bij verschillende bewoners maar je zou bijna nooit het gevoel hebben dat het allemaal is voorgeprogrammeerd en dat je simpel tegen een event aan staat te praten. Ook zijn de enemy's voorzien van meerdere geluiden. Dus verwacht niet telkens die ene brul als er een Balverine op je afholt of die enkelen schreeuw als je aangevallen word door een horde bandits. Bij iedere review van me kom ik op een punt waar ik niets meer te vertellen heb. En dan achteraf bij mezelf denk: waarom heb ik dat niet verteld! Op het moment heb ik dat gevoel weer. Noem het een writers-block. Want ik zou graag nog wat losse flodders willen vertellen, dingen die men normaal gesproken onder een kopje als gameplay zet en waar dan overheen gelezen word. Daarom wou ik het nog even wat dingen op tafel leggen.
Combat, één van de redenen waarom niet alles in Fable zit wat beloofd was. Men heeft de code dat alles een gevolg had, bomen de zwaardslagen zouden behouden en iedere schram gespaard zou blijven en ga maar door, er speciaal voor uitgehaald. Jammer, maar de combat is zeker vet. Je bezig over een klein dozijn melee wapens, zwaarden, bijlen, knotsen zelfs een stok en natuurlijk je vuisten. Ook zijn de boog en crossbow zijn van partij. Maar als er iets is waarin Fable uitblinkt dan is het wel de enorme hoeveelheid spells. Magie druipt van je scherm af. De hoeveelheid spreuken is gewoonweg teveel om op te noemen en je hebt al snel je personal favorates. Natuurlijk is het niet verplicht deze, mooie, geweldige, strakke en vooral originele spreuken te gebruiken, maar het maakt het wel een stuk makkelijker. Groei tijdelijk tot een hulk of zorg voor een aantal vliegende geesten zwaarden die samen met jou op een vijand op hakken. Summon een als laats gemolde enemy op om aan jouw zijde te laten vechten of schiet een flinke dosis lightning door het lichaam van een slachtoffer.
Want wat ik eigenlijk heel erg mis bij Fable is de XboxLive functie. Want hoe relaxed zou het geweest zijn om met meerdere maten door Albion heen te rennen? Samen hele dorpen uit te moorden of mensen te helpen, elkaar te ontmoeten in de Arena, zij aan zij de strijd aan te gaan tegen een White Balverine of samen een grot te doorzoeken. Toch heeft Fable wel een online mode maar ik heb begrepen dat deze enkel was voor het downloaden van wapens en outfits ( ikzelf heb geen Live maar zou het zeker hebben aangeschaft als al het hierboven getypte werkelijkheid was. )