Fable: The Journey, een vreemde zet van Lionhead Studios in samenwerking met Microsoft. Na de eerste drie actievolle avontuurgames betreden ze nu samen de wereld van Kinect. Top of flop dat is natuurlijk de grote vraag. “Toverspreuken uit de mouwen schudden” wordt met deze Kinect-titel wel heel letterlijk genomen.
In Fable: The Journey kruipen we in de kleren van Gabriel, een jongeman met een enorm slaapprobleem. Het is dan ook vanwege dit slaapprobleem dat hij gescheiden raakt van Albions zigeunervolk. Het avontuur kan beginnen, een avontuur waarbij de vrijheid vooral vrij beperkt is. Af en toe kan je bepalen of je al dan niet wenst te stoppen of welke afslag je wenst te nemen, maar daar houdt het dan ook op. Free-roamen door de wereld van Albion door middel van Kinect is momenteel nog pure fictie.
Opmerkelijk bij deze Kinect-game is dat men gedurende de ganse game op een stoel moet blijven zitten. De game wordt immers volledig bestuurd door middel van armbewegingen. Geen al te technische bewegingen, maar onderschat dit vooral niet! Na enkele uren gamen kunnen de vele armbewegingen hun tol eisen.
Wanneer je het paardrijden al goed onder de knie hebt, ontmoet je Theresa, een blinde zieneres. Veel tijd voor een kennismaking is er niet, want het kwaad ‘De Verzwelger’ zit achter je aan. Theresa stuurt je naar een speciale plek en Seren, het paard van Gabriel raakt gewond tijdens de vlucht voor het kwaad. Eenmaal die bijzondere plaats bereikt, krijgt Gabriel zijn magische krachten. Met behulp van deze krachten, kan je door middel van wrijfbewegingen de wonden van jouw paard genezen. Weinig spectaculair, maar het zorgt er in zekere zin wel voor dat je meer betrokken raakt bij het verhaal.
Naast het helen van Serens wonden kan je ook knap veel schade aanrichten met de magische handschoenen die Gabriel verwerft. Met de linkerhand kan je op een manier die doet denken aan Spiderman vijanden en voorwerpen vastgrijpen en vervolgens in het rond zwierelen. De rechterhand doet dan weer denken aan Harry Potter. Magische bollen worden hiermee afgevuurd richting de vijand. Bij het afvuren merk je al gauw of de magische bol de juiste richting uitgaat en zo niet kan je de koers door een zwaai in de juiste richting nog snel veranderen. Deze optie bedoeld om beschutte vijanden te kunnen raken, is voor Kinect zeker geen overbodige luxe. Toch blijft het mikken niet vlekkeloos verlopen, het maakt het spel niet onspeelbaar, maar toch vrij problematisch. Wanneer je meerdere keren naast je vijand vuurt, lopen de frustraties snel hoog op.
Qua graphics scoort de game dan weer eerder goed. De gevarieerde omgevingen geven je het oude vertrouwde Fable-gevoel. Ook de muziek klinkt eerder mooi in de oren. Wat daarentegen minder goed in de oren klinkt, zijn de stemmen van de karakters wanneer jouw console in het Nederlands staat ingesteld. Dé tip bij het spelen van Fable: The Journey is dan ook om de taalinstellingen van jouw console snel even te veranderen naar het beter klinkende Engels. Voor de jonge, Nederlandstalige gamer is het natuurlijk een mooie dienst die Lionhead biedt. Hieruit blijkt nogmaals duidelijk dat er op een jonger publiek wordt gemikt met deze Kinect-game.
Conclusie
Onder de Kinect-games is Fable: The Journey zeker één van de betere titels. In dat opzicht is Lionhead Studios dus zeker geslaagd in zijn doel, maar ze hebben jammer genoeg ook nog heel wat steken laten vallen. Fable: The Journey is geenszins de perfecte Kinect-game, maar het is een stap in de goede richting.