Toch lekker, een grote menigte die eigenlijk elk jaar wel weer je spel koopt. Electronic Arts lijkt het geluk te hebben van dit fenomeen. Wanneer de winkels midden in de nacht open gaan om de nieuwste FIFA in de verkoop te doen, staan er rijen van mensen bij de ingang om het spel zo snel mogelijk in een tasje mee naar huis te nemen. Het gros van deze mensen zal geen recensies lezen en zal de demo niet hebben gespeeld. FIFA is een must-buy, elk jaar weer.
Om te zeggen dat Electronic Arts echter niets zou hoeven doen om deze menigte tevreden te houden, is natuurlijk niet waar. Er is namelijk wel degelijk een percentage aan fans die wél bepaalde vernieuwingen verwachten. Daarnaast zal het spel ook gewoon door iedereen worden teruggebracht wanneer het niet werkt of niet aan de ‘standaard’ verwachtingen voldoet. EA Sports probeerde eerder met de Frostbite-engine de game een nieuwe look te geven en daarmee enkele vernieuwingen door te voeren, maar na deze kaart gespeeld te hebben moet het met andere ideeën op de proppen komen. Zie hier een nieuw hoofdstuk in Journey, snelle wissels en audiovisuele verbeteringen.
Frostbite-engine op z’n best
Wanneer je FIFA 18 opstart, zal je geconfronteerd worden met El Classico, de bekende titanenstrijd tussen FC Barcelona en Real Madrid. Het moment komt daar dat jij met Cristiano Ronaldo een vrije trap mag nemen, die je natuurlijk onberispelijk in de kruising schiet. Vervolgens mag je de wedstrijd in goede banen leiden door met Real Madrid de overwinning binnen te slepen, waarna de hoofdmenu’s beschikbaar worden gesteld. EA grijpt de introscène aan om je te laten zien hoe gelikt het spel er dit jaar weer uitziet. Met uitstekende lichteffecten, speleranimaties en stadioneffecten heeft de ontwikkelaar dit jaar nog meer uit haar Frostbite-engine weten te halen. En dat is knap, aangezien FIFA er vorig jaar ook al meer dan goed uitzag. Met motion capture-technieken is onder andere Cristiano Ronaldo een evenbeeld van zijn werkelijke ‘ikke’, waardoor je in ieder geval al een grote fanschare van de Portugese grootheid tevreden hebt gesteld.
Sinds het intreden van de nieuwe engine is er ook een verhaalmodus in FIFA gekomen. The Journey vertelt het verhaal van Alex Hunter, die als voetballer de weg naar de top wil bewandelen. Hoe hij dat doet, kun jij als speler bepalen. Ben je een beschaafd jongetje, of durf je best medespelers die niet presteren te kakken te zetten. Het tweede hoofdstuk van Alex Hunter komt beter tot zijn recht dan het eerste hoofdstuk, maar voelt nog niet als een onmisbare meerwaarde voor de franchise. De modus wisselt spektakel af met zeer rustige momenten, zoals trainingen en geforceerde dialogen. Hierdoor zullen sommige spelers uit hun ritme raken en hun aandacht verliezen, waarna ze wellicht overstappen naar de vernieuwde carrièremodus. Hier zul je onder andere te maken krijgen met real-time transferonderhandelingen. Dit jaar zit je voor het eerst in de kamer waar de deals gesloten worden, en dat is leuk om eens mee te maken.
Licenties bij de vleet
Iedereen die FIFA een beetje heeft gevolgd, weet dat de franchise eigenlijk aan één woord te koppelen is: licenties. Ook dit jaar heeft EA er weer alles aan gedaan om zoveel mogelijk clubs, stadia en spelers aan zich te binden. Dit is ook dit jaar weer goed gelukt. Alle competities waar je naar alle waarschijnlijkheid een beetje interesse in hebt, zijn vertegenwoordigd. Dit zorgt er ook voor dat vele modi beter tot hun recht komen dan bij de directe concurrent Pro Evolution Soccer. Ultimate Team valt en staat met de licenties, en daar kan het MyClub van PES simpelweg niet tegenop boksen.
Een doorn in het oog van EA blijft wel de licentie van de UEFA Champions League. Dit miljardenbal ligt samen met de Europa League in handen van Konami, waardoor de internationale toernooien minder glans geven bij FIFA dan bij PES. Het doet je beseffen hoe jammer het eigenlijk is dat er geen voetbalspel bestaat waarin simpelweg alles beschikbaar is. Wellicht ben ik te utopisch, maar wat zou zo’n voetbalspelletje en genot zijn.
Oud en vertrouwd, of iets té?
Een experiment. Koop eens een FIFA zonder daadwerkelijk één trailer te kijken of er één letter over te lezen. Speel het spel een flink aantal uren en vertel mij welke vernieuwingen in de gameplay er zijn doorgevoerd. Het is de vraag hoeveel verbeteringen er aan het licht zullen komen. Elk jaar koketteert EA weer met gameplay-veranderingen, maar soms is hier in de praktijk simpelweg weinig van te merken. Eén ding dat dit jaar wel opvalt, is de verschuiving in het speltempo. Het spel speelt iets trager wat het realisme en uiteindelijk ook de gameplay ten goede is gekomen. Dit is dan ook een goede zet geweest van Electronic Arts. Het verdedigen vraagt nu iets meer timing van de speler in plaats van simpelweg met rondje wat zetten uitdelen. De hulp die het spel je hierin biedt blijft wel opvallend. Redelijke getimede tackles pakken beter uit in FIFA dan bij PES. Bij laatstgenoemde wordt je onberispelijk afgemaakt wanneer je niet perfect timet. Dat PES onverbiddelijker is, is ook te merken bij het uitverdedigen. Waar je bij FIFA met een paar drukken op ‘X’ redelijk soepel kunt uitverdedigen, moet je bij de directe concurrent soms echt de bal voor de zekerheid het stadion uitschieten. Het deed mij beseffen dat de instapdrempel van FIFA simpelweg een stuk lager ligt dan bij Konami’s PES. Dit kan als een grote plus worden genoteerd, maar voor die-hard gamers wellicht ook als een min.
Soepel met kleine tweaks
Waar FIFA de laatste jaren nooit moeite mee heeft gehad, is het afleveren van een gelikte presentatie. Ook dit jaar lopen de menu’s weer uiterst soepel en ziet alles er weer fris uit. Met onder andere de optie om snel te wisselen in wedstrijden (je kunt vooraf wissels instellen en met één druk op de knop uitvoeren), zijn er kleine verbeteringen doorgevoerd die het spel soepel laat verlopen. Je krijgt ook echt het idee een gloednieuw spel te hebben, terwijl de menu’s praktisch hetzelfde aanbieden als het voorgaande jaar. Dikke pluim voor diegene die daarvoor verantwoordelijk is bij EA Sports.
Conclusie
FIFA 18 is een zekerheidje. Vond je FIFA 17 een genot en wil je op dezelfde voet verder, dan hoef je niet te twijfelen over een aanschaf van FIFA 18. Het spel heeft kleine stapjes gezet zonder echt te innoveren. Het gevolg is dat je nog steeds een dijk van een game hebt die fans niet teleur zal stellen. FIFA 18 is niet moeilijk om te leren en heeft geen steile leercurve. Het doet je wel beseffen dat als je echt een speelstijl wilt perfectioneren, je even bij de Japanse buurman moet gaan kijken.