Final Fantasy XV: Royal Edition

Ruim een jaar geleden recenseerde ik Final Fanasty XV, het langverwachte nieuwste deel van Square Enixs bekendste serie en een spel dat jaren in development hell had vastgezeten. En helaas was ik niet bijzonder positief. Een jaar is echter een lange tijd en Square Enix heeft sindsdien voortdurend aan de game gesleuteld en hem uitgebreid met een stapel DLC. Die DLC wordt nu gebundeld met de basisgame verkocht als de Final Fantasy XV: Royal Edition, die wij voor jullie mogen recenseren. Om echter zowel potentiële nieuwe kopers als gamers die willen upgraden tegemoet te komen, zullen we alle nieuwigheden een voor een bespreken en graderen, terwijl we jullie voor de review van het originele spel naar dit artikel verwijzen. Wil je in één oogopslag de samenvatting van het totaalpakket zien? Zie dan het kader hiernaast of de conclusie onderaan.


Laten we beginnen met hetgeen dat iedereen die Final Fantasy XV heeft gespeeld gratis kan binnenhalen: de updates. Bij de meeste games voegen gratis updates weinig meer toe dan bug fixes, verbeterde balans en misschien wat kleine extra dingetjes zoals timed events. De updates die FFXV sinds de release ontving zijn echter wat meer omvattend. Cutscenes die werden gehekeld door de pers en gamers werden bewerkt, terwijl onduidelijke delen van het verhaal een extra cutscene kregen om de algehele ervaring te verbeteren. Dat is echter pas het topje van de ijsberg.

Sinds de release werden extra voorwerpen aan het spel toegevoegd, kregen we een New Game+, werd de levelcap verhoogd, werd een in-game MP3-speler toegevoegd en kregen we nog tal van kleine verbeteringen! Bij onze originele recensie waren de cutscene updates echter al meegenomen, dus de impact ervan op het cijfer van deze collectie is minimaal.

Met dat achter de rug wordt het tijd om de DLC packs te bespreken en dat doe ik op de volgorde waarop ik ze daadwerkelijke gespeeld heb. We beginnen daarom met Episode Gladiolus, waarin we spelen met de titulaire vriend en bodyguard van prins Noctis.

In de originele game is Gladio, samen met Prompto en Ignis, een van de drie strijders die Noctis vergezeld tijdens zijn avontuur. Enkel in een zeker segment, zo halverwege de game, moet je het even zonder diens brute kracht doen, wanneer hij het team tijdelijk verlaat. Het is in deze tijdspanne dat deze DLC zich afspeelt.

Nadat Gladio geconfronteerd wordt met zijn eigen tekortkomingen, besluit hij een gevaarlijke test af te nemen die hem mogelijk sterker kan maken. Hiervoor moet hij afreizen naar een ondergronds grottenstelsel, waarin de ziel van een legendarische krijger huist. En jij als speler bent degene die hem hier doorheen moet loodsen.

Nu klinkt een gevaarlijke test met een legendarische strijder natuurlijk heel spectaculair, maar feitelijk vertaalt zich dit naar niets anders dan een aaneenschakeling van gevechten in relatief kleine ruimtes. Gladio speelt met zijn gigantische zwaard, brede postuur en meer op verdediging georiënteerde moveset iets anders dan de razendsnelle Noctis, maar de verschillen zijn niet noemenswaardig. Een beetje speler zal deze DLC dan ook in pakweg een uur voltooien, waarna er nog wat time trials en andere opties zijn om de levensduur te rekken. Al met al niets bijzonders dus, en bovendien iets dat onderdeel is van het hoofdverhaal en dus gewoon in de basisgame had moeten zitten.

Score: 60

In de tweede DLC pack kruipen we wederom in de huid van een van Noctis’ reisgenoten: de joviale Prompto. En dat is niet waar de overeenkomsten eindigen. Ook Episode Prompto speelt zich op een punt in het verhaal af waarin de jongen om zekere reden gescheiden is van de rest van het team en biedt dan een ongeveer uur lang verhaal om een gat in Final Fantasy XV te vullen. Voor deze episode is echter iets meer veranderd dan enkel de speelstijl van je karakter.

Prompto is in tegenstelling tot zijn vrienden geen karakter dat up close and personal gaat in een gevecht. In plaats daarvan vertrouwt hij op zijn trouwe geweer om vijanden van een afstand te bestoken. En dat trekt ook door naar zijn DLC.

Episode Prompto oogt op het eerste gezicht niet veel anders dan de echte game, tot je beseft dat je meerdere schietijzers op kunt pakken en feitelijk een third-person shooter aan het spelen bent die op den duur verandert in een on-rails shooter. Ook hier geldt echter dat je niet bepaalt omver wordt geblazen en dat deze content eigenlijk gewoon in het standaardpakket had moeten zitten.

Score: 65

Waarschijnlijk begin je op dit punt van dit artikel een patroon te zien. Episode XXX gaat over een van de belangrijke karakters, beantwoordt een belangrijke vraag die in de game zelf onbeantwoord bleef en tweakt daarbij de gameplay enigszins. Episode Ignis is niet anders.

Ditmaal leren we hoe Ignis zijn zicht kwijtraakte bij het gevecht van Altissa, al kun je afhankelijk van een keuze ook een compleet andere einde van de game vrijspelen. Ignis’ aandoening speelde een grote rol in het verhaal van Final Fantasy XV, waardoor het ontbreken van deze DLC in de main game nog kwalijker is dan bij de vorige twee het geval was.

Qua gameplay is het helaas allemaal niet zo heel bijzonder veel anders. De gimmick ditmaal is dat je wijken van Altissa kunt bevrijden van het kwaadaardige Nilfheim, maar ook hier geldt dat je binnen een uur wel klaar bent en hoogstens wat extra’s kunt gaan bekijken.

Score: 60

Final Fantasy XV was een singleplayer only-avontuur, iets wat iedereen ook wel had verwacht. Wie immers een Final Fantasy-game in multiplayer wilt spelen, kan net zo goed direct in MMORPG Final Fantasy XIV: A Realm Reborn duiken. Toch kreeg de game verrassend genoeg een gigantische multiplayer expansion in de vorm van Comrades.

Comrades speelt zich af gedurende de timeskip richting het einde van Final Fantasy XV en laat je lopen in de schoenen van een Glaive die je zelf mag samenstellen. En daarmee onderscheidt de DLC zich direct van de eerdere packs die in dit artikel besproken werden. Waar de vorige drie Episodes voelen als stukjes die uit de game zijn geknipt om makkelijk wat extra centjes te verdienen, daar voelt Comrades eerder als een spin-off die de release moet complementeren, maar gereduceerd werd tot DLC.

In deze uitbreiding hebben jij en je kameraden je verschanst in Lestallum in een poging om zoveel mogelijk mensen te beschermen tegen de oprukkende daemonen. Dat is echter een strijd die gedoemd is om te falen. Zolang er duisternis is zullen de monsters immers blijven opduiken en zal de stad uiteindelijk vallen. De oplossing lijkt dan ook duidelijk: breng het licht terug. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.

Samen met maximaal drie andere spelers neem je daarom missies aan om meteorshards te verzamelen, die in de energiecentrale in Lestallum kunnen worden gebruikt om stroom op te wekken. Hiermee kun je niet enkel de stad van licht voorzien, maar ook naburige nederzettingen helpen en hun overlevingskansen aanzienlijk vergroten, hetgeen op zijn beurt weer leidt tot extra connecties met mensen die kunnen helpen, zodat je boosts en perks vrij kunt spelen die je op weg kunnen helpen.

Comrades leunt niet bijzonder zwaar op zijn verhaal, maar heeft er genoeg van om je als speler te motiveren om verder te spelen, om zo tenminste de ongeveer dertig uur durende campaign tot een goed einde te brengen. Toch zal het gros van de spelers die er nu instapt waarschijnlijk vroegtijdig afhaken. De servers van Comrades zijn namelijk nagenoeg verlaten, waardoor ondergetekende er op geen enkel moment in geslaagd is om online een party bij elkaar te sprokkelen. Sterker nog: een ander persoon vinden was al redelijk zeldzaam.

Gelukkig betekent dit niet dat je de game niet kunt spelen, want bij een gebrek aan menselijke medespelers neemt de AI het over, maar zonder spelers waar je daadwerkelijk mee kunt overleggen loop je al snel tegen een muur aan. De AI is adequaat, maar kan zich natuurlijk niet meten met een goede menselijke metgezel. Je kunt in zo’n geval dan ook enkel missies opnieuw en opnieuw doen om te grinden en zo de tekortkomingen van de AI te compenseren, maar dat is een verre van aantrekkelijke optie. Comrades wordt dan ook het beste gespeeld met drie vrienden en een party chat. Dat maakt het spel niet enkel een stuk vermakelijker, maar maakt de ontzettend veel lange wachttijden een stuk dragelijker.

Score: 75

En daar is die dan: de grote klapper. De enige content van de Royal Edition die niet reeds te krijgen was. De Royal DLC Pack voorziet Noctis van nieuwe krachten, geeft je nieuwe vislocaties, recepten, voorwerpen, skins en voertuigen om mee te stoeien en test je vaardigheden met een gloednieuwe end-game dungeon die je een uur of drie kan bezighouden.

Na het doorspelen van deze nieuwe dungeon durf ik te stellen dat het geen verplicht nummertje is voor mensen die het verhaal van Final Fantasy XV (verder) willen doorgronden. Net als bij Comrades biedt het wel wat meer diepgang, wat met name komt door diens tie-ins met de Kingsglaive-film. Het enige noemenswaardige minpunt is dan ook diens prijs, die met € 14,99 wat aan de hoge kant is.

Score: 70

Conclusie

Als een totaalpakket  is Final Fantasy XV: Royal Edition zonder twijfel beter dan de basisgame ooit was. Episode Ignis, Gladio en Prompto voegen broodnodige context toe aan enkele van de zwakkere delen van de game, terwijl de Royal Pack en Episode Comrades gamers die het spel al uitgespeeld hebben terug kan laten keren om hun vaardigheden nogmaals op de proef te stellen. Als een upgrade vanuit de basisgame kan ik het echter maar moeilijk adviseren. De content die deze DLC toevoegt is te karig om het prijskaartje van in totaal € 40,- te kunnen verantwoorden, vooral omdat drie van die DLC-pakketten simpelweg onderdeel van de game hadden moeten zijn, in plaats van betaalde extra’s. Gezien er bovendien ook nog vier extra episodes onderweg zijn, is het allicht verstandiger om op de volgende bundel te wachten als je hoe dan ook alles wilt zien.