Formula Legends

Wat meteen aan alles opvalt, is dat Formula Legends erg herkenbare verwijzingen heeft naar de Formule 1, maar geen licentie heeft. Zodra je het spel opstart, zie je al direct de kenmerkende Williams uit de midden jaren 90. In plaats van dat Renault op de zijkant van de bolide prijkt, moeten we het echter doen met Renoir.

Zo zijn er veel meer verwijzingen naar teamnamen, merken en coureurs. Wat te denken van Bonton dat uiteraard voor Benetton staat en wie kent Byron Renna niet. Hiermee wordt overduidelijk verwezen naar de race legende Ayrton Senna.

Dat er geen gebruik wordt gemaakt van de echte namen is geen probleem, want persoonlijk vind ik deze verwijzingen best grappig en is het soms leuk om te ontcijferen welke coureur er wordt bedoeld. De relaties naar de Formule 1 stoppen daar echter niet, want ook op technisch vlak zijn er een aantal, zoals WRS dat natuurlijk DRS is.

Wat nog meer opvalt is dat een aantal vertalingen letterlijk zijn gedaan. Zo ook bij de Nederlandse taaloptie. Zo zien we dat ‘keep pushing’ is vertaald naar ‘blijf drukken’, daar had dan voor mij ook wel wat kritischer naar gekeken mogen worden. Daarentegen ziet het er grafisch grappig uit.

Hup de pitstraat uit

Wanneer je voor het eerst de baan op wilt gaan, dan wordt je een tutorial aangeboden. In deze tutorial worden de basics uitgelegd van het sturen tot aan het remmen, maar ook de wat dieper liggende spelelementen, zoals het gebruik van de eerder genoemde WRS. Verder wordt uitgelegd hoe een pitstop werkt, want in tegenstelling tot de meeste spellen heb je hier zelf invloed op.

Zodra je de pitstraat inrijdt, krijg je eerst de keuze voor welke banden je wilt gaan. Bij de nieuwe klassen bestaat deze keuze uit soft, medium, hard en wet. Bij de oudere klassen kun je enkel kiezen uit hard en wet.

Wanneer je echter stilstaat, heb je zelf diverse taken. Zo moet je zelf het tanken en het repareren van je auto regelen, dat doe je op de PlayStation middels L2 en R2. Het banden verwisselen doe je ook ‘zelf’, want om deze te wisselen moet je vier knoppen zo snel mogelijk achter elkaar indrukken. Hoe lang je stilstaat is dus aan jou. Een erg vermakelijk tafereeltje!

Let's go

Na de tutorial kun je aan de slag met een aantal modi, waaronder Time Trial, wat voor zich spreekt en een kampioenschap. Bij het verrijden van een kampioenschap kies je zelf uit welke periode de race bolides komen en welke circuits er worden aangedaan. Daarnaast mag je zelf bepalen uit hoeveel races het kampioenschap bestaat.

Er is echter nog een optie en dat is een verhaalgedreven modi. In deze modus ga je door de diverse periodes heen, beginnend bij de begin jaren zestig tot aan nu. Voor elk van deze periode is een kampioenschapje opgezet, die jij mag proberen te winnen. Tussen de races door krijg je dan een laadscherm met een klein stukje tekst over de periode, maar verwacht niet meer dan dat, want echt een verhalende modus is het niet. En dat is iets wat ik persoonlijk jammer vind; ik had graag iets meer diepgang gezien in deze modus of een daadwerkelijke geschiedenisles.

Besturing

Er is in een racegame eigenlijk een aspect dat erg voornaam is en dat is natuurlijk de besturing. Bij iedere titel in dit genre is het eigenlijk wel van belang om een feeling met de auto te krijgen. Helaas bleek dat bij Formula Legends tegen te vallen, want ik had zelden het idee mijn auto echt onder controle te hebben.

Dat zat hem met name in het feit dat ik eigenlijk nooit het gevoel te pakken kreeg waar en hoe hard ik moest remmen. Verder was het eveneens lastig om een bocht goed in te sturen of uit te komen en had ik eigenlijk nooit het idee dat ik dit zo hard mogelijk deed. Tel daarbij op dat de game geen rempunt aanduiding heeft, zoals bijvoorbeeld een EA F1 dat wel heeft. Dat maakt dat voor mij de fun er toch al wel snel af was.

Wat wel aangemerkt moet worden als een pluspunt, is de manier waarop de ideale lijn wordt aangegeven. In plaats van een saaie gekleurde lijn, lost Formula Legends dat op door een donkere lijn te tonen op het asfalt. De uitleg daarbij is dat dit, net als in het echte leven, komt door het rubber dat op deze ideale lijn ligt. Een goede manier om dit te doen als je het mij vraagt.

Conclusie:

Formula Legends heeft duidelijk geen licentie, maar lost dit op door grappige herkenbare namen te kiezen voor teams en coureurs. Het maken van een pitstop is eveneens leuk, echter is de besturing ondermaats, want nooit had ik het gevoel de auto echt onder controle te hebben. En dan is de verhalende modus ook nog niet eens echt een verhaal te noemen.