Geef mij een titel die iets te maken heeft met autosport of het besturen van een voertuig met vier wielen en je hebt mijn interesse. Zo ook toen ik de releaselijst voor de maand december zag. Ongeveer halverwege deze lijst stond de titel Gear.Club Unlimited 2: Ultimate Edition. Ik moest er dan ook niet lang over nadenken om deze titel aan te vragen, want het voldoet aan de bovenstaande criteria. Toen de key werd toegezonden duurde het dan ook niet lang voordat mijn PlayStation 5 aanstond en het spel was opgestart.
Gear.Club Unlimited 2: Ultimate Edition is de opgepoetste versie van het drie jaar eerder verschenen Gear.Club Unlimited 2, destijds enkel op de Nintendo Switch. Maar met de release van Gear.Club Unlimited 2: Ultimate Edition kunnen ook PC-, PlayStation- en Xbox-bezitters met deze titel aan de slag. Het spel neemt ons mee naar een variatie aan landschappen. Race langs de kust, door de bergen, door de woestijn of gewoon op een circuit. Hierbij heb je niet alleen een variatie aan omgevingen, maar tevens aan race types. Dit gaat van een reguliere race, naar een tijdrit tot aan een eliminatie race. Daarnaast scheur je door straten, over circuits en over een rally parcours. Alsof dat niet genoeg is heeft Eden Games de diverse kampioenschappen onderverdeeld in klassen. Iedere klasse heeft zijn eigen set aan auto’s, variërend van een normale straat auto tot aan circuit monsters. Dit klinkt als een goede basis voor een hoop plezier.
Maarrrr…
Zodra de game is opgestart krijg je een introductie, waarbij je aan de slag mag met een Mini. Tijdens deze introductie vielen al direct een aantal zaken op en deze waren op zijn zachtst gezegd niet erg positief. Het is zelfs zo ernstig dat ik het lastig vind om te bepalen waar ik moet beginnen.
Één van de dingen die direct opvalt, zijn de graphics. De auto’s zien er prima uit zolang ze stilstaan, maar daarmee is het positieve wel gezegd. Deze zelfde auto’s kunnen spontaan veranderen in zwarte objecten, dit gebeurt vaak in tunnels. Maar ook op andere momenten zijn de auto’s soms spontaan geheel zwart. Daar komt nog bovenop dat de auto’s van je tegenstanders regelmatig ineens uit beeld verdwijnen, om dan een seconde of tien à twintig later weer te verschijnen. Dit heeft mij meermaals in de problemen gebracht, omdat ik daardoor geen idee had waar mijn concurrent zich bevond en ik er vervolgens vol tegenaan reed. Een erg vervelende gewaarwording.
Alsof al het bovenstaande nog niet erg genoeg is, zijn er ook nog enorme framedrops. Het beeld schokt vaak zo erg, dat je er haast letterlijk misselijk van wordt. Daarnaast beïnvloedt dit eveneens het gevoel dat je met je auto hebt, waardoor het resulteert in onnodige crashes.
Dat brengt ons bij het volgende aspect, crashes. Het spel bevat op de PlayStation de trophy; “Without a scratch”. Hiervoor moet je 25 races voltooien zonder aanrijdingen. De naam is alleen wat ongelukkig gekozen, want hoe hard je ook crasht… Het spel toont nog niet het kleinste krasje op je bolide. Er is geen enkele vorm van een schademodel, erg jammer.
En dan zijn daar de controls
Waar ik het eerder over crashes had en de stotterende beelden die je krijgt voorgeschoteld, waardoor je mogelijk crasht, hebben we nog de besturing. Deze laat eveneens aan alle kanten te wensen over. Er is geen enkel moment waarop je het idee krijgt dat jij de baas bent over jouw racewagen. Ik kreeg totaal geen gevoel van de wegligging van mijn auto. Dit is deels toe te schuiven aan de falende graphics, maar voor het overgrote deel ligt dit toch echt aan de besturing. De auto’s lijken niet altijd hetzelfde te reageren en het is vaak maar de vraag wanneer of waarom een auto in een drift raakt. De input voor een stuurbeweging bestaat uit zachte tikjes tegen je joystick. Want wanneer je deze heel lichtjes een kant opstuurt en daar vasthoudt resulteert dit in een enorm haakse bocht. Het lijkt of de input steeds heftiger wordt, terwijl de joystick toch echt nog op dezelfde plaats staat.
Dan is daar nog de ideale racelijn, een optie die wordt geboden om je een indicatie te geven wanneer je moet remmen en hoe je een bocht het beste kunt nemen. Deze laat wederom te wensen over. Als je aanhoudt wanneer je volgens de indicatie zou moeten remmen, dan sta je ergens voor of halverwege de bocht compleet stil. Deze indicatie is voor mijn gevoel dan ook erg nutteloos.
Deze ellende betekent overigens niet dat het onmogelijk is om races te winnen. Integendeel zelfs! Het niveau is erg makkelijk, waardoor ik het eigenlijk nooit als lastig heb ervaren om een race te winnen. Zelfs met alle hulpmiddelen uit was het een walk in the park. Zolang jouw auto om en nabij hetzelfde niveau heeft als die van jouw tegenstander zul je weinig uitdaging ervaren. Het is erg jammer dat het in Gear.Club niet mogelijk is om het niveau van de AI aan te passen.
Is er dan niets positiefs te melden?
Kunnen we dan niets positiefs vinden? Jawel, hiervoor kijken we naar de opties omtrent tuning. De game biedt een uitgebreid assortiment aan mogelijkheden voor het aanpassen van je voiture.
Je bezit een eigen werkplaats, waarin jezelf diverse mogelijkheden kunt creëren. Voeg bijvoorbeeld een banden of aerodynamica-afdeling toe. Dit zorgt ervoor dat je onderdelen van diverse niveaus en prijsklassen kunt kopen, om jouw auto van een upgrade te voorzien. Tevens kun je diverse upgrades voor deze afdelingen kopen, waarna ze in staat zijn betere onderdelen te leveren. Dit zorgt voor een set aan leuke mogelijkheden om je auto te verbeteren.
De garage toont echter wederom een aantal issues met betrekking tot de graphics. Zo vond ik het bijzonder dat de monteur de wheelgun voor het monteren van de banden tegen de achtervleugel aanzet. Of dat de motor dwars door de openstaande motorkap eruit wordt gelepeld. En zo zijn er nog een heel aantal voorbeelden te vinden.
Conclusie
Gear.Club Unlimited 2: Ultimate Edition piept en kraakt aan alle kanten. Grafisch is het spel enorm slecht te noemen. Auto’s die ineens verdwijnen of volledig zwart zijn, haperende beelden en motoren die dwars door een motorkap eruit gelepeld worden. De voertuigen zien er wel prima uit zolang ze stilstaan, maar in een racegame wil ik toch echt rijden. Ook de besturing laat te wensen over. Het licht aanraken van de joystick resulteert in een haakse bocht, waardoor je een bocht moet nemen door lichte tikjes tegen de joystick te geven. Alle races zijn met gemak te winnen en het niveau van de AI is jammer genoeg niet aan te passen. De garage, waarin je auto’s kunt voorzien van upgrades, is aardig te noemen en één van de weinige aspecten die positief is te noemen. Als je het mij vraagt, dan is Gear.Club Unlimited 2: Ultimate Edition het allemaal (net) niet.