Lange tijd heb ik getwijfeld of ik Giraffe and Annika zou reviewen. Eerste trailers en screenshots oogden vrolijk en kleurrijk en pasten bij het type games wat ik doorgaans speel. Maar toch kwam ik niet van het gevoel af dat ik de game beter over kon slaan. Had ik dat maar gedaan…
Om maar direct met de deur in huis te vallen: Giraffe and Annika is géén goed spel. Dit voel je al in de eerste minuten en dat gevoel laat je gedurende pakweg vijf uur niet meer los. Dat is deels te wijten aan de graphics, die erg voelen als de clean assets die je pre-made kunt kopen, deels aan de animaties, daar karakters vaak over de grond lijken te zweven, en deels aan het verhaal, dat van begin tot eind je handje vasthoudt en zelfs met die touwtjes in handen nooit echt van de grond weet te komen.
Welk verhaal
In dit verhaal speel je Annika, een katmeisje dat als enige de wereld kan redden door drie magische stenen uit drie kerkers te halen…blijkbaar. Het plot wordt je op ongeveer dezelfde wijze voorgeschoteld als hierboven beschreven en jij als speler zult het daarmee moeten doen. Zo loop je binnen vijf minuten aan de zijde van Giraffe naar de eerste kerker die je moet bezoeken.
De term kerker doet overigens vermoeden dat je gevechten zult moeten leveren, maar Giraffe and Annika is geen RPG, noch een action-adventure. Kerkers zijn in de praktijk weinig meer dan grote driedimensionale platform-omgevingen, waarin je vijanden moet ontwijken terwijl je probeert om je magische mcguffin op te sporen. Eens gelukt ga je op zoek naar de volgende kerker, terwijl je tussendoor wat fetch quests oplost. De uitzondering hierop zijn de boss fights aan het eind van elke kerker, die zich om wat voor reden dan ook uiten als een ritmespel. Maar dan wel een waarin de noten niet lekker op de drum of zang zitten, maar de piano volgen. Zoals fans van muziek-games weten, werkt dat doorgaans niet en ditmaal is dat niet anders. De gimmick dat je onder het spelen ook obstakels moet ontwijken verandert daar overigens niets aan.
Beginners?
Dus? Heb ik dan niets goeds over het spel te zeggen? Nee, eigenlijk niet nee. Als ik het in een woord moet omschrijven is het ‘’amateuristisch’’. Je ziet wat het idee was van ontwikkelaar Atelier Mimina, maar het voelt alsof men tijdens het maken van deze game alles heeft moeten leren, waardoor het spel nauwelijks het niveau ontstijgt van de vele indiegames op Steam. En daarmee komen we direct bij een van mijn grootste dilemma’s: het cijfer. Dat is namelijk wat lastiger dan gebruikelijker.
Als ik persoonlijk Giraffe en Annika een prijskaartje had mogen geven, was ik voor € 7,99 gegaan met een maximum tot € 9,99. Daarmee voldoet het spel qua kwaliteit en lengte aan de standaard die daarmee geassocieerd wordt. Men dacht daar zelf wat anders over en vraagt op Steam € 16,79 voor het spel. Prijzig, maar nog enigszins acceptabel. Wij recenseren vandaag echter niet de Steam-versie die PLAYISM heeft uitgegeven, maar de console versie die spoedig verschijnt onder de naam van NIS. En die vraagt € 29,99 voor een digitaal exemplaar en € 44,99 voor een fysieke versie. En bij prijzen als dit ligt de lat natuurlijk hoger.
Conclusie
Giraffe and Annika voelt, oogt en speelt als een budgettitel van de onderste plank. Een spel dat je voor maximaal een tientje op digitale stores vindt. Maar dat is niet wat het is. Het is een game die in de winkel ligt voor ruim vier keer dat en digitaal niet veel goedkoper is. Helaas heeft het echter op geen enkel vlak die eer verdiend. Daarom kan ik niets anders doen dan het een diepe onvoldoende geven en sterk afraden.