Je wordt wakker en haast je naar een meeting. Blijkbaar is niet iedereen te vertrouwen en bevindt zich onder de aanwezigen een Gnosia. Een aanwezige met het plan om al het leven over te nemen. Een heftige woordenstrijd volgt. De één gedraagt zich verdachter dan de ander, toch is er uiteindelijk een stemming die leidt naar het invriezen van.. hopenlijk de Gnosia. Zoniet, dan mis je niet enkel een strijdkracht omdat deze ingevroren is, ook zal iemand de aankomende nacht niet overleven als de Gnosia toeslaat. Of.. ben jij Gnosia?
Wie het sociale groepsspel ‘Weerwolven van Wakkerdam’ kent, voelt al aan waar deze game naartoe gaat Het hele concept van dit populaire kaartspel is met Gnosia vertaald naar een singeplayer-ervaring. Tijdens het maken van je karakter verdeel je experience-punten over charisma, intuïtie, logica, charme, uitvoering en onopvallendheid. Het zijn doorgaans geen statistieken waarmee je de wereld van het kwaad redt, wel red je hiermee hopenlijk je medereizigers van de kwaadaardige Gnosia.
Sounds sus
De gameplay herhaalt zich in steeds weer nieuwe rondes ‘ontdek de verrader’. Zodra een pot gespeeld is, zul je weer met plusminus dezelfde groep personages een nieuwe ronde spelen. De zogeheten loops. Elke loop bestaat uit meerdere groepsvergaderingen waarbij standaard verdenkingen en verdedigingen over tafel vliegen. Deze worden kernachtig opgeslagen in je log, zodat je later nog eens rustig kan doorlezen wie er nou precies wie verdacht maakt. Na een rondje roepen vindt er een stemming plaats waarbij het meest gekozen karakter het spel zal verlaten. Zolang de verrader(s) nog niet uit het spel zijn, zullen zij ‘s nachts nog iemand omleggen. Door goed na te denken, zelf niet teveel op te vallen en regels van deductie toe te passen haal je wellicht het einde. Waarna alles weer van voor af aan begint.
Al vrij snel in de game worden er rollen toegevoegd. Dit gebeurt mondjesmaat maar verandert wel de dynamiek van de verdenkingen. Een engineer is in staat om elke nacht een speler uit te kiezen van wie hij/zij de volgende dag hoort of deze aan de kant van de mensen of de kant van de Gnosia staat. Een dokter krijgt deze status elke dag te horen over het ingevroren bemanningslid. Beide rollen zijn ook te faken door de Gnosia waardoor het maar de vraag is welke engineer of dokter de anderen moeten vertrouwen. Naast deze rollen is er nog een aantal. Ook wordt er na verloop van tijd zelfs een derde zijde toegevoegd die ook meestrijdt voor de winst. Elke loop start je weer met een ander aantal spelers en Gnosia en andere rollen.
Waar het ene potje aanvoelt als een logische puzzel die op te lossen is, zul je een ander potje vooral jezelf moeten verdedigen. Zodra je een speciale rol hebt, kan je meer betekenen en deze rondes zijn doorgaans leuker om door te spelen. Tijdens de vergadermomenten merk je al snel dat elke speler een vast aantal zinnen heeft, welke deze kan gebruiken. Al snel worden deze gesprekken erg eentonig en daar waar je weet hoe de vork in de steel zit, is het soms lang doorklikken. Hoe meer je als karakter groeit en je vaardigheden ontwikkelt, hoe actiever jij jezelf kan opstellen in de overleggen. Naargelang de statistieken waar je in investeert kan je samenwerkingen initiëren, feller uit de hoek komen, beschuldigingen harder neerleggen en zelfs leugens van anderen doorzien.
Verhalenderwijs
Het is niet enkel het spelen van deze goed uitgedachte weerwolfvariant. De in beginsel naamloze protagonist ontdekt gaandeweg ook wie iedereen is, welke persoonlijke kenmerken zich verder strekken dan een enkele loop en waar bepaalde motivaties en drijfveren vandaan komen. De onthullingen zijn doorgaans erg klein maar geven je net voldoende om de game toch weer even door te spelen op jacht naar de volgende. Je kan op den duur onthullingen forceren door met bepaalde variabelen een loop te beginnen en tussen de vergaderingen door locaties te bezoeken die als ‘speciaal’ staan aangemerkt. Vaak begint er een gesprekje waarin iemand met je wil samenwerken; haal je samen het einde van die loop, dan is de kans groot dat je weer een onthulling voorgeschoteld krijgt.
Uiteindelijk, echt na tientallen loops, wordt je op een einde getrakteerd. Ik kan je alvast verklappen dat je het spel niet moet spelen voor het verhaal. De aanwezigheid hiervan is erg karig. De hoofdmoot is daadwerkelijk tientallen keren het spel der sociale deductie uitspelen. Dit neemt niet weg dat je als speler voorkeur gaat ontwikkelen voor bepaalde bijzondere personages en anderen veel sneller wantrouwt. Ondanks het ontbreken van een grote storyline en erg uitgediepte karakters, voelen ze aan als vrienden waarmee je weer even samen de kaarten op tafel gooit. Al ken je ze verder niet echt.
Conclusie
Gnosia verdient alle lof voor de wijze waarop het weerwolfspel is omgebouwd tot singleplayer-avontuur. Ondanks dat het pretendeert meer te zijn dan dat, blijft sociale deductie de hoofdmoot. Wel speel je dit met enkele virtuele vrienden die elk een paar geheimen aan je zullen prijsgeven. Dit trekt de speler soms net over dat dode punt heen. Het intrigeert, en meer hoeft het ook niet te doen.