De PlayStation heeft veel verschillende iconische karakters grootgebracht en tevens begraven. In 2005 werd een nieuw icoon tot leven gebracht op de PS2, namelijk de heetgebakerde Kratos. Sony Santa Monica Studio bracht met God of War een game welke was gebaseerd op de Griekse mythologie, waarin Kratos de plannen van menig God door elkaar schudde . Ondertussen zijn er al zes God of War games op de markt verschenen, en met God of War III leek het boek voor de Ghost of Sparta gesloten. Sony Santa Monica Studio bedacht dat ieder verhaal ergens moest beginnen, dus ook het verhaal van Kratos. Via God of War: Ascension leren we over het begin van Kratos zijn queeste naar wraak.
In God of War: Ascension leren we meer over het verleden van Kratos. Via een smerige truc van Ares, om Kratos zijn bloedeed permanent te maken, hielp Kratos zijn eigen vrouw en kind onbedoeld naar het hiernamaals. De Furiën hebben de taak om zo’n eed in stand te houden. Wordt dit niet gedaan, dan zorgen diezelfde Furiën ervoor dat je wordt gestraft. Aan het begin van de game is Kratos gevangen genomen door de Furiën, omdat Kratos afstand wilde nemen van de eed. Dat Kratos en de Furiën niet dezelfde mening delen, blijkt snel wanneer je ontsnapt en daarmee de jacht op de Furiën hebt ingezet, met als doel voor altijd afstand te nemen van de bloedeed.
Niet lang na je ontsnapping en je eerste voetstappen in de gevangenis, welke op zijn minst indrukwekkend zijn, springt de game een aantal jaar terug ,vlak nadat je afstand begon te nemen van de bloedeed. Kratos wordt geteisterd door nachtmerries en illusies, waardoor hij plotsklaps zijn vrouw weer voor zijn ogen ziet verschijnen. De nachtmerries worden veroorzaakt door de Furiën, om zo Kratos te herinneren aan zijn bloedeed. Er rest niets anders dan het vermoorden van de Furiën.
God of War stond en staat bekend om het vele bloed dat vloeit waar het niet vloeien kan, darmen die naar buiten worden getrokken, hoofden die van het bijbehorende lichaam worden gescheiden en het niet schuwen van sex scènes. Deze lijn wordt doorgetrokken naar Ascension, maar weet helaas niet te verrassen. De quick time events waarmee je je vijand van het leven berooft zijn bij een aantal vijanden, die we kennen uit deeltje drie, onveranderd gebleven. Daar tegenover staat wel dat er nieuwe vijanden worden geïntroduceerd welke hun eigen quick time events met zich meebrengen.
Audiovisueel is de game niet perfect, helaas. Visueel schittert de game. Er zijn weinig tot geen foutjes te vinden en gedurende de hele game kan je genieten van de verschillende locaties waar je met Kratos op visite gaat. De graphics weten vanaf minuut een nog steeds indruk te maken, ook al zijn deze niet heel erg verbeterd ten opzichte van God of War III. Qua geluid is de game echter achteruitgegaan. De altijd epische soundtrack die zo tekenend was voor de eerdere delen, blijft uit. Sterker nog, op momenten valt de muziek zelfs even weg, terwijl dit niet een hersenspinsel van de componist was. Er staat wel een patch in de planning om dit te fixen. Kratos zijn stemgeluid wordt nog steeds voorzien door Terrence Carson en blijft imponerend. De voice acting met betrekking tot de andere karakters is degelijk. Niet slecht, niet geweldig, niemand zal erover klagen.
Iedereen, of hij nou wel of geen God of War heeft gespeeld, weet dat Kratos zijn brute moves soepeler aan elkaar worden geregen dan een ingevette aal in paringstijd op de ijsbaan. Toch is dit niet het geval bij Ascension, er is namelijk het een en ander veranderd. Kratos kan nog steeds klappen uitdelen met vierkantje, zware klappen met driehoekje en wegduiken met de joystick. Voorheen kon met het driehoekje de ene na de andere combo uit de mouw worden geschud. Nu kan dit niet meer, omdat je nu pas ‘echt’ gebruik kan maken van driehoekje wanneer je woedemeter is gevuld. Deze vult zich wanneer je niet geraakt wordt en jij anderen wel raakt. Loop je teveel of sla je continu mis, dan zakt hij weer. Dit is een gemis, omdat een hoop tegenstanders erg vervelende aanvallen hebben waardoor geraakt worden onvermijdelijk is.
Bovendien is het blokken aangepast. In deel twee en drie kon Kratos gebruik maken van het zogenaamde Golden Fleece, iets waar hij in deel vier geen gebruik van kan maken, wat ook logisch is gezien het feit je nu aan het begin van Kratos zijn avonturen bent. Nu kan je gewoon blokken met L1, maar wil je ervoor zorgen dat de tegenstander na jouw blok de pineut is, dan moet je op het juiste moment L1 en kruisje drukken. Lukt dit, dan kan je erop los counteren. Lukt dit niet, dan ben je een seconde weerloos. Vooral op de hogere moeilijkheidsgraden resulteert dit in weinig blokken met L1 en kruisje, iets wat een gemis is, omdat het een zeker voordeel biedt.
Kratos heeft ook dit deel de beschikking tot magie. Ditmaal kies je een van de vier verkregen krachten om te gebruiken. Je kunt wisselen tussen donkere magie, ijs, vuur en elektriciteit. Iedere kracht brengt zijn eigen voordelen mee en zijn eigen magie, waarmee je een groot aantal vijanden tegelijk kan bestrijden.
Vervolgens wil ik nog meegeven dat de game op hard verdraaid lastig is. Ik heb geen idee hoe het op normal is, maar vergeleken met de vorige delen is hard een pain in the ass. Op veel momenten krijg je een groot aantal vijanden op je dak, ieder met zijn eigen nare aanvallen, waardoor ik al vele keren het ‘Je bent dood’-scherm heb mogen aanschouwen. De baasgevechten vallen daarentegen weer mee, omdat je het daar vaak maar tegen een vijand opneemt. Het is dan ook dat deze gevechten het meest bevredigen, omdat ze uitdagend en niet frustrerend zijn, waar de eerder beschreven situaties ervoor zorgden dat ik bijna mijn controller kennis wilde laten maken met de binnenkant van mijn tv, de wasmachine en de tuin vier huizen verder. Bij deze ben je gewaarschuwd.
Tot slot valt het op dat de game sterk opent, een zwak middenstuk kent met weinig tot geen noemenswaardige momenten, maar vooral veel (gemakkelijke) puzzels en een hoop momenten waar de speler een overvloed aan vijanden geserveerd krijgt. Naarmate je de game langer speelt en dichter bij het einde komt, draait Sony Santa Monica de awesomeness kraan maar gedeeltelijk open. Het einde valt binnen de verwachtte lijnen van een God of War game, zij het alleen dat het eindgevecht visueel indrukwekkend is, maar veel te gemakkelijk is en voornamelijk bestaat uit quick time events. Dat neemt niet weg dat dergelijke momenten meer voorbij hadden moeten komen.
Ascension kent voor het eerst een online multiplayer. Als speler kies je één van de vier goden om te vertegenwoordigen, Ares, Poseidon, Hades en Zeus, om het vervolgens tegen elkaar op te nemen. Dit gebeurt in verschillende modi. In Match of Champios en Team Favor is het de bedoeling punten te verdienen door de tegenstander te doden, of wanneer je in Team-modus speelt, bepaalde gebieden op de map over te nemen. Iedere map zal geplukt zijn uit het God of War universum, wat dus zal zorgen voor herkenning. Naast Capture the Flag, waarbij de spelers de vlag van de tegenstander moeten stelen, is er ook nog een coöpmodus, Trial of the Gods, waarin twee spelers in een arena waves aan vijanden moeten overleven.
Online kan er veel worden verzameld, wat ervoor zorgt dat de speler toch nog even door wilt groeien om zo het een en ander vrij te spelen. De multiplayer speelt soepel en sluit nauw aan op de singeplayer. De combo’s worden na enig oefenen gemakkelijk op het beeldscherm getoverd. De nadruk ligt echter wel op zware en lichte aanvallen, die juist moeten worden getimed om aanvallen van anderen te onderbreken of door de verdediging heen te breken. De omgeving speelt ook een grote rol, er zijn namelijk veel death traps te vinden waardoor de spelers er een aantal strategische opties bij krijgen.
Conclusie
Kortom weet Kratos minder te overtuigen. Het speelt nog steeds soepel, de actie is nog steeds vet, Kratos is nog steeds bad ass en de baasgevechten zijn nog steeds erg vermakelijk. Het middenstuk is vrij saai, wat de game niet ten goede komt, evenals de paar steekjes die de ontwikkelaar laat vallen op het gebied van gameplay en audio. De multiplayer maakt een sterke indruk en kan dan ook erg bekoren, omdat het goed in elkaar steekt. Concluderend is het nog steeds God of War, eentje die minder sterk is dan zijn voorgangers, maar die desalniettemin nog steeds erg vermakelijk is.