Grand Theft Auto V

‘Best game ever.’ ‘Pushes the consoles to their limits.’ ‘ASTONISHING! MINDBLOWING! BREATHTAKING!’. ‘Even cooler than a blowfish doing a barrel roll whilst holding a lightsaber and imitating Jim Carrey!’. Je kent ze vast wel, die clichés op gamehoesjes. Vaak is het een raadsel waarom dergelijke uitspraken op het hoesje staan nadat je de game hebt gespeeld. Zelf vind je het vaak meevallen, soms zelfs tegenvallen. Wanneer je in de winkel staat en de quotes leest, is vaak het enige voordeel dat je tijdwinst kan boeken, omdat je zonder reden voor de gamesectie staat, maar er toch moet staan, omwille van één of andere mystieke reden. Er is echter één uitzondering op de bovenstaande regel opgedoken. Niet iedere game wordt overschat door de quotes. Die game is niet Leisure Suit Larry luitjes, nee, zeker niet. De game die quotewaardig is bevonden, is Grand Theft Auto V. ‘GOTY 2013’.

Mocht er ooit een review worden geschreven welke bestaat uit één woord, dan zou die review worden geschreven over GTA V. Aangezien de hoofdredacteuren dit geen sterk plan vonden, gebruik ik heel veel woorden.

Rockstar heeft al vele GTA-games geproduceerd. De ene na de andere werd bejubeld, terwijl sommige daarvan ook nog eens werden gebruikt als zondebok wanneer er een extreme vorm van geweld plaatsvond ergens op Moeder Aarde. Op de huidige consoles verscheen Grand Theft Auto IV, deze staat nog altijd in de verkoop-toplijsten van vandaag de dag, wat overigens geheel terecht is. GTA IV staat als een huis met een onwijs hoge Metacritic-score van 98 op zowel de Xbox 360 als de PlayStation 3. De avonturen van Niko zijn in zo’n 25 miljoen huishouden beleefd, iets wat weinig games en films kunnen zeggen. Het leek dan ook een onmogelijke opgave voor Rockstar om GTA IV te overtreffen, maar men heeft besloten de bad-ass kraan volledig open te draaien om een game neer te zetten die meer dan ‘groot-groter-grootst’ is.

Grand Theft Auto V trapt furieus af met een bankoverval. Tijdens deze bankoverval maken we kennis met Brad, Michael en Trevor, drie vrienden die een flinke waslijst aan banken en winkels hebben beroofd. Tijdens deze overval gaat echter niet alles volgens het o zo bekende boekje, wat uiteindelijk eindigt met twee neergeschoten teamleden en één duidelijke overlever. Vervolgens springen we naar het zonnige Los Santos waar we met Franklin en zijn ‘vriend’ enkele auto’s dienen te stelen, want… Nou, werk is werk.

Zonder al teveel prijs te geven omtrent het verhaal van GTA V, komt het erop neer dat Michael, Trevor en Franklin elkaar treffen naargelang de game vordert, wat resulteert in een team dat onderlinge spanningen kent, maar eveneens bepaalde zaken geld afhandig maakt. De onderlinge spanningen worden langzaamaan duidelijker, wat het voor de speler aantrekkelijk maakt om de hoofdmissies er in een snel tempo doorheen te knallen. Naargelang het verhaal zich vordert wordt duidelijk hoe de vork in de steel zit en welke geheimen achter de verschillende personages schuilen. Het is dan ook de moeite waard om een game ouderwets uit te spelen, wat zeker geldt voor GTA V.

Het positieve en eigenlijk verrassende is dat de hoofdmissies vrij veel variatie kennen, zowel qua opzet als qua uitvoering. Tel daarbij op dat Rockstar je af en toe verplicht laat switchen tussen de personages tijdens missies, en je krijgt meteen een dynamisch geheel.

Toch dien ik een kanttekening te maken wat betreft de hoofdmissies. Naarmate ik dichter bij het einde raakte, bespeurde ik een vorm van herhaling, wat toch teleurstellend was. Plots was daar weer een opzet voor een overval, terwijl de overvallen de paradepaardjes vormen voor de verhaallijn. Vervolgens wist Rockstar deze teleurstelling effectief weg te nemen door een aantal missies voor te schotelen waarin mijn linker teelbal stoelendans leek te doen met de rechter. Zoveel actie, vermaak en spanning is soms ongezond, maar wel lekker.

Een vrij duidelijk verhaal, althans, zo lijkt het. Schijn bedriegt! Zoals je wellicht wel hebt opgemaakt uit de vele vrijgegeven screenshots, details, video’s en het bovenstaande, speel je met drie protagonisten. Ieder van deze drie heeft een persoonlijk verhaal, welke elk op zijn beurt wordt toegelicht. Zowel Michael, Trevor en Franklin hebben individuele missies, zijmissies en vrienden, wat ervoor zorgt dat de game veel variatie kent. Tijdens de gezamenlijke missies, welke twee van de drie of simpelweg alle drie de hoofdpersonages aangaan, krijgt men vaak de keuze om te wisselen van karakter, zodat je de missie vanuit verschillende perspectieven kan meemaken. Soms beslist de game echter voor jou. Naast de missies is er de gigantische open wereld waarin je je naar hartenlust kunt vermaken. Wanneer je je niet met de missies bezighoudt, kun je wisselen wanneer je hartje dat begeert, tenzij een personage zich even moet schuilhouden.

De wereld van San Andreas is onvoorstelbaar groot. Dusdanig onvoorstelbaar dat de kaart genoeg ruimte biedt om de kaarten van GTA IV, GTA: San Andreas en Red Dead Redemption erin te passen. Heel groot dus. Hoe dien je je te vermaken in zo’n wereld? Ik hoor het je denken. Naast de vaak originele hoofdmissies zijn er erg veel randactiviteiten. Zo zijn er de Freaks and Strangers missies. Deze vormen de zijmissies in GTA V. De zijmissies zijn om je vingers bij af te likken. Waarom? Omdat ze erg tof zijn om te spelen. Het ene moment ontmoet je een oud stelletje dat graag beroemdheden ontmoet of zich spullen van beroemdheden wilt toe eigenen, terwijl je op het andere moment een ‘pratende’ hond volgt om vervolgens uit een helikopter te springen met een parachute.

Naast de zijmissies zijn er nog tal van andere activiteiten. Denk hierbij aan golf, marathon lopen, stripclubs bezoeken, de vliegschool, herten jagen, autoraces, parachutespringen, yoga en een hoop aantal andere activiteiten. Vertier voor iedereen.

Wat een aangename bijkomstigheid is naast de vele activiteiten waaraan je kunt deelnemen, is het feit dat de wereld van GTA V er prachtig uitziet. Zodra je de eerste remsporen op het asfalt van Los Santos plaatst, moet je minimaal twee keer knipperen om het door schoonheid bevuilde oogwater te verversen. Het kleurenpalet, de sfeer, de lichteffecten, het visuele plaatje… Alles klopt aan de game. GTA V mag zich dan ook met recht naast visuele krachtpatsers als The Last of Us plaatsen. Kijkt men echter verder dan hun spitse neus, dan zien zij dat de game op momenten ook een steekje laat vallen, al zijn het hele kleine steekjes. Zo is occasioneel te zien dat er enkele textures nog worden geladen of dat er een kledingstuk in een lichaamsdeel verdwijnt. Niets nieuws en gezien de grootte van de game mogen we ook zeker niet klagen, maar je kent het gezegde. ‘Eens een azijnpisser, altijd een mierenneuker.’ Aan de andere kant is het zo dat hetgeen je kunt zien ook daadwerkelijk bereikbaar is. De drawing distance is vrij groot, geheel logisch gezien de grootte van de map, maar het is iets wat weinig games kunnen presteren.

Bovendien heeft Rockstar het voor elkaar gekregen om de laadtijden flink te beperken. Enkel wanneer je de game opstart zal je even geduld moeten uitoefenen, maar nadat je eenmaal op het digitale trottoir ronddartelt heb je nergens last van. Start je een missie, dan zal dit vloeiend verlopen. Enkel wanneer je dood gaat moet de game even nadenken, waardoor jij mooi kan bedenken waar het mis ging.

Ondanks het feit dat Rockstar een krachtpatser van formaat heeft afgeleverd, wil ik toch even melden dat GTA V tot twee keer toe vastliep. Erg zonde, vooral wanneer je te lui bent om tussentijds even je digitale telefoon omhoog te halen en een quick-save te doen.

De telefoon vormt jouw regelcentrum. Je kunt er mee opslaan, internetten tot je erbij neervalt, foto’s maken, smsjes ontvangen en lezen, evenals e-mails en natuurlijk bellen. Ook jij kan mensen bellen om een afspraak te maken.

Rockstar was van begin af aan al van plan een grootse game los te laten op de mensheid, wat te zien is in ieder aspect van de game. Naast de typerende radiozenders, welke vanzelfsprekend erg veel vermaak bieden, zijn er de talloze parodieën op bijvoorbeeld FaceBook, originele (bij)personages, hilarische reclames, maar vooral ijzersterke dialogen, welke vaak zijn doorspekt met humor. Het is dan ook haast een zonde die je begaat wanneer je een gesprek overslaat of mist omdat je weer eens moest Whats-appen met je schoolliefde.
Hetzelfde kan ook worden gezegd over Michael, Trevor, Franklin en co. Ieder personage heeft zijn eigen kenmerken en achtergrond. De aandoenlijke Wade, de naïeve Lamar en het gezin van Michael zijn maar enkele personages welke meer dan eens een glimlach op je gezicht zullen toveren. Wat betreft de situaties van Michael, Trevor en Franklin kan ik iets uitgebreider zijn.

Michael is een rijke peer met een gezin. Dit gezin is te vergelijken met een Jenga!-toren, want het is enkel een kwestie van tijd voordat het misgaat. Michael zelf lijdt hier eveneens onder en bezoekt op momenten ook nog eens de plaatselijke psychiater die overigens belachelijke tarieven hanteert en dit erg subtiel weet te melden. Michael heeft een geheel eigen kijk op het leven en weet wat hij wilt, maar zal dat niet altijd krijgen.

Franklin daarentegen wil graag hogerop zien te komen. Hiervoor neemt hij wisselvallige klusjes aan, wat soms positief uitpakt en soms negatief. Feit is wel dat Franklin het hart op de juiste plaats heeft, wat ook hem enkele vervelende situaties kan opleveren. Auto’s slepen anyone?

Tot slot is er nog Trevor. Trevor is het meest geschift van de drie. De acteur die Trevor vertolkt verdient dan ook een complimentje. Bij deze: chapeau. Vanaf minuut één tot en met minuut 143.636.934 met Trevor blijf je je vermaken. Het uiterst grove en vooral agressieve karakter dat in de beste man huist, zorgt voor verontrustende, maar te toffe situaties. Je dient het zelf te ontdekken voor zover je dat nog niet gedaan hebt, maar als er een baas is in de wereld der games, is het Trevor.

Vanaf het moment dat deze drie personages met elkaar te maken krijgen begint de pret pas echt. De verschillende overvallen worden opgezet, waardoor er een plan ontstaat. Terwijl je de overval opzet, kan je kiezen hoe je deze aanpakt. Welke mensen plaats je in je team? Welke aanpak kies je? Kies je voor geweldloos of gewelddadig? Door de lucht of onder water? Vervolgens verzamel je de materialen. Deze bestaan bijvoorbeeld uit een helikopter of uit zenuwgas. Heb je deze materialen verzameld, dan kan je de klus starten. De overvallen verschillen van situatie en aanpak, wat een hele opluchting is, vooral wanneer de herhaling een minpunt lijkt te worden. Zoals eerder genoemd, wordt deze herhaling professioneel afgevoerd door sterke missies aan te bieden, maar ook door de overvallen steeds grootser van opzet te maken.

De gameplay van GTA V is een mengelmoes van eerdere Rockstar producties. Het wapenwiel van John Marston, gecombineerd met het schietwerk van Max Payne terwijl je net zo sterk dekking neemt als een bronstige hengst in de wei. Dat is natuurlijk een grapje, maar het dekking nemen is vergelijkbaar met GTA IV en Red Dead Redemption. Dekking nemen, over/langs het muurtje kijken om vervolgens een haarfijn hoofdschot uit te delen. Nieuw in GTA zijn de speciale vaardigheden. Door L3 en R3 tegelijk in te drukken loopt er een balkje leeg, wat betekent dat je vaardigheid is geactiveerd. Michael activeert zo bullet-time, Trevor wordt heel erg kwaad waardoor hij meer schade uitdeelt en minder schade oploopt. Franklin kan via zijn vaardigheid auto’s beter besturen, omdat de tijd vertraagd. Ook zit er een auto-aim in, waardoor je de slechteriken achter elkaar het graf in kan schieten.

Wat eveneens nieuw is, is het feit dat je personages kan verbeteren. Ieder personage heeft dezelfde ‘normale ‘ vaardigheden, zoals autorijden, schieten, conditie en vliegen. Hoe meer je iets doet, hoe beter je er in wordt. Michael is daarentegen van nature al een goede schutter, Trevor een uitstekend piloot en Franklin een volleerd chauffeur. De kunst is dan ook om deze vaardigheden juist in te zetten tijdens de gezamenlijke missies, om zo voordelen te hebben tegenover de politie/slechteriken.

Qua geluid hebben we eveneens weinig te klagen. De auto’s scheuren over het asfalt, de geweren klinken alsof ze kogels uitspuwen en het water golft nog steeds. Het stemmenwerk is van een torenhoog niveau, wat ook bleek uit eerdere nieuwsberichten omtrent GTA V. Rockstar had namelijk bendeleden ingehuurd om de stemmen van in-game bendeleden te vertolken. Naast de bendeleden zijn alle personages simpelweg goed. Maar! Één van de hoogtepunten in GTA-games zijn de verschillende radiostations. Ook in deze editie is dit niet anders. De verschillende radiostations zijn stuk voor stuk van een hoog niveau, er is muziek voor ieder wat wils en de verschillende DJ’s en reclameblokken zijn voldoende om lachgas overbodig te maken.

Conclusie

Rockstar verdient niets meer dan lof vanwege eerdere producties, maar GTA V lijkt haast buitenaards. Sterke personages, een spannend verhaal, prachtige graphics, strakke gameplay, … Het lijstje is eindeloos, terwijl het aantal ‘minpunten’ op een onzichtbare hand te tellen zijn. GTA V is een must-have, ongeacht je leeftijd, eetgewoontes en haarkleur. GTA V zal flink wat prijzen binnenhalen wanneer het zover is. Tot die tijd kan je je gemakkelijk vermaken in de wereld van Michael, Trevor en Franklin. En anders ga je toch gewoon Online?