Guardians of Middle-Earth

 De razend populaire online free-to-play game League of Legends zet momenteel de gamesindustrie volledig op z’n kop. Met zo’n veertig miljoen actieve spelers breekt het spel record na record en bewijst dat het DOTA-spelconcept lang zo gek nog niet is. Het spelgenre is uitgevonden door custom mapmakers in WarCraft 3 en verder ontwikkeld door verscheidene ontwikkelaars en bestaat in de meest simpele zin uit een arena waar twee kanten tegen elkaar strijden en proberen elkaars basis binnen te dringen. Met de immense populariteit die Riot Games opeens heeft verkregen, kon het natuurlijk niet uitblijven dat andere ontwikkelaars ook een graantje mee probeerden te pikken van het succes. En zo werd Guardians of Middle Earth geboren.

Guardians of Middle-Earth is een MOBA-spel met als decor het befaamde Middle Earth, Tolkien’s wereld waar bijvoorbeeld The Hobbit en The Lord of the Rings in plaatsvonden. Ontwikkelaar Monolith Productions heeft duidelijk haar best gedaan om het universum op het spel toe te passen; je zult heel wat oude bekenden tegenkomen in de personagelijst, je zult bekende deuntjes uit je televisie horen komen en bovendien hebben ze de juiste stemacteurs erbij gehaald om die Middle Earth-sfeer zo goed mogelijk over te brengen. 

Maar naast het audiovisuele aspect durft het spel maar weinig af te wijken van de klassieke MOBA-formule; we zien nog altijd hetzelfde aantal torens, dezelfde stromen vijanden en dezelfde algemene layout van de spelmap. Als League of Legends-speler zul je al snel opmerken dat je last hebt van een gevoel van deja vu, en dat zal ik je zeker niet kwalijk nemen. Guardians of Middle Earth is een overplaatsing van een spelconcept van het ene platform naar het andere. Mooi opgeleukt met dat nieuwe Tolkien-kleurige verflikje, maar nog altijd een overplaatsing. 

Audiovisueel is het spel over het algemeen in orde. Soms voelen de modeldesigns wat slordig en raar aan en ook heeft Monolith voor een wat aparte User Interface gekozen. Deze dingen vormen echter nooit al te grote stoorpunten en al bij al zal de ervaring er niet minder van worden. De visuele kant van het spel is dik in orde en ook het oor krijgt wat het wilt in de vorm van bombastische soundtracks en goed stemacteerwerk. De shouts van je personage kunnen op den duur wat repetitief worden, maar ook dit mag de pret niet drukken.

Alle personages hebben een standaard aanval, maar ook een aantal unieke aanvallen. Legolas kan bijvoorbeeld tegenstanders op afstand raken met zijn pijlen. Ieder personage bevindt zich in één van de vijf klassen die het spel rijk is. Er zijn warriors, tacticans, enchanters, strikers en defenders. De verschillende klassen zorgen voor diversiteit in de gameplay, zodat het niet te eentonig wordt. Een warrior zal veel schade kunnen aanbrengen, maar heeft minder health en een defender heeft weer meer health, maar kan minder schade aanbrengen. Dit zorgt voor een gameplay die je op verschillende manieren kan spelen, zodat de game niet snel saai wordt.

Omdat er zoveel verschillende personages in deze game zitten, biedt de game behoorlijke diversiteit. Deze diversiteit wordt nog beter, omdat iedere aanval een eigen afstand heeft die in een cirkel om de personage wordt weergegeven. Dit is dus de cirkel die laat zien tot waar je aanval bereik heeft. Dit is dus niet als een traditionele MOBA-game, omdat zoiets op een console niet echt lekker speelt. De ontwikkelaar heeft de game gemaakt met oog op de gameplay op een console en dat hebben ze goed gedaan. Na elk potje krijg je XP en gold. Met XP en gold kunnen je dingen vrijspelen, met XP kun je omhoog gaan in rangen, waarmee je nieuwe dingen kunt kopen met gold. Zoals een personage of gems en relics. Met gems en relics kunjejouw speelstijl personaliseren, omdat je met deze dingen bijvoorbeeld op attack kunt focussen of op health, et cetera. Je kunt tot maximaal zeven relics en daarmee ook gems meenemen in een potje.

Een ding wat de game weer omlaag trekt, is de onlinefunctionaliteit. Dit is een game die je waarschijnlijk alleen maar online zult spelen, maar soms werkt dit niet zo goed. Als bijvoorbeeld in een potje bent en een speler heeft lag, dan merkt iedereen in het potje deze lag en gaat je beeld haperen, wat de game eigenlijk onspeelbaar maakt. De speler die lag heeft zal waarschijnlijk na een loop van tijd uit het potje gezet worden, maar dit is niet altijd het geval, want het potje kan ook opeens abrupt beëindigd worden.

Maar om dat te kunnen ervaren moet je eerst een potje kunnen vinden. Als je op zoek bent naar een online potje wordt er een indicatie weergeven van hoe lang je ongeveer moet wachten. Deze tijd wordt eigenlijk nooit gehaald en gaat er meestal zwaar overheen. Er kan dus bijvoorbeeld een wachttijd van drie minuten staan maar je kan dan zomaar acht minuten wachten. De ontwikkelaar heeft het wel zo gedaan dat je tijdens het zoeken naar een potje gewoon door het menu kan blijven navigeren.

Conclusie

 MOBA-games zijn populair geworden door de multiplayer. Daar moet dus ook deze game het van hebben, maar de connectiviteit van deze game is niet geweldig. Het duurt soms gewoon te lang om in een potje te komen en als je er dan in bent, is de connectie soms bagger. Gameplay gewijs is de game helemaal in orde voor op de console, Monolith heeft de klassieke besturing van een MOBA-game goed weten over te zetten naar de console. Het Middle-Earth universum is ook gewoon goed toegepast in de game. Guardians of Middle-Earth is een MOBA-game die goed op de console speelbaar is. Als jij MOBA-games leuk vindt en het Middle-Earth universum helemaal geweldig vindt, dan is dit een must-buy voor jou.